مجلس تنها محل خدمت صادقانه نیست

چهار روز از آغاز ثبت‌نام برای نامزدی در دور بعدی نمایندگی مردم در مجلس شورای اسلامی می‌گذرد و تاکنون چند هزار نفر برای نشستن بر صندلی‌های قوه مقننه اعلام آمادگی کرده‌اند که بی‌شک تا پایان مهلت ثبت‌نام، افراد دیگری نیز با احساس مسؤولیت در این عرصه ورود خواهند کرد؛ حال از این موضوع که این اکابر با چه اهداف، برداشت و نیتی به‌قول معروف به همین راحتی وارد این عرصه می‌شوند، بگذریم اما قطعاً برخی نیت خدمتی صادقانه را در سر دارند.

اخیراً مقام معظم رهبری با طرح حدیثی از پیامبر مکرم اسلام (ص) در خصوص جناب اباذر، توجه داوطلبان نمایندگی را به اهمیت مسؤولیتی که می‌پذیرند جلب کرده و فرمودند: «حالا بحث اسم‌نویسی برای انتخابات مجلس شروع‌شده و همین‌طور بی‌محابا می‌روند، این مطلبی که عرض می‌کنم در مورد خود حقیر از همه بیشتر است و آن‌کسانی که مسؤولیتی دارند هم همین‌جور، هر مسؤولیتی هر سمتی، هر توانایی‌ در کنارش یک مسؤولیتی دارد، یک تعهدی وجود دارد، می‌توانید این تعهد را انجام دهید یا نه؟ این خیلی درس بزرگی است.»

اگر از ثبت‌نام کنندگان در خصوص هدفشان از حضور سؤال شود بدون تردید نیت خدمت را مطرح می‌کنند، اما سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا فقط در مجلس می‌توان به دیگران خدمت کرد؟ یکی از بزرگان که قابلیت‌های بالایی دارد و کاندیدا هم نشده و نمی‌شود، بارها برای امثال ما عنوان کرده که گاهی بزرگ‌ترین خدمت به مردم و کشور کاندیدا نشدن برای چنین مناصبی است. قبول کنیم حتی اگر کسی خدای‌ناکرده دنبال قدرت به معنای اجتماعی‌ آن هم باشد اما از پس انجام وظایف نمایندگی برنیاید طولی نخواهد کشید که جایگاه خور را از دست بدهد؛ چه بسیار اشخاصی که در برخی عرصه‌ها بسیار موفق بوده‌اند اما در جایگاه نمایندگی ناموفق ظاهر شده و پایگاه مردمی خود را هم به‌عنوان قدرت اجتماعی از دست داده‌اند.

جای شرمندگی است که برخی با چنین اقداماتی مردم را به بازی بی‌حاصل و حتی مخرب می‌گیرند، مانند فلان ثبت‌نام کننده که می‌گوید «من دنبال اخذ تأییدیه رسمی و کسب آبروی احیاناً ازدست‌رفته هستم!» البته از همه واجدان شرایط رأی‌دهی انتظار می‌رود بیش از این هوشیاری به خرج داده و در مواجهه زیرکانه به چنین افرادی بفهمانند که گول این ترفندها را نخواهند خورد.

درواقع بی‌رودربایستی باید گفت که اگر کسی پاکبان موفقی باشد بسی بهتر از نماینده‌ای است که در انجام وظایف خود در مجلس شورای اسلامی به دلیل ناتوانی، عملکرد ناموفقی دارد؛ بگذریم از اینکه ضعف مطالبه‌گری هدفمندانه عده زیادی از ما موکلین هم در این معضل بی‌تأثیر نیست. به این معنی که نماینده مجلس باید با توجه به تکلیف تعریف‌شده‌اش به دنبال وضع قوانین مشکل‌گشا و نظارت جدی بر عینیت‌بخشی آن‌ها در لایه‌های مختلف جامعه باشد نه اینکه مشغول کارهایی شود که او را از انجام ‌وظیفه اصلی بازدارد.

طرح دو عامل در ورود نابجا که یکی همواره بوده و دیگری در چند سال اخیر باب شده، ضروری است نخست اینکه برخی از اطرافیان افراد با مقاصد مختلف دور کسی جمع می‌شوند و بدون لحاظ توانایی‌های او و یا مقایسه با دیگران که به‌غلط به این جایگاه رسیده‌اند و حتی دشمنی پنهان، وی را ترغیب و تشویق به حضور در این عرصه می‌کنند و به قولی او را با توهم‌زدگی وارد کارزاری می‌کنند که جایی غیر از شورآباد ندارد و دیگر اینکه اخیراً برخی جوانان که تحصیلات بالایی هم دارند با برداشتی غلط از مسئله جوان‌گرایی و حتی بدون گذراندن پایین‌ترین سطوح کارشناسی و عدم درک صحیح از موانع پیشرفت، فکر می‌کنند می‌توانند به‌راحتی موانع را از پیش راه بردارند، البته این نافی معدود جوانانی نیست که به جد نخبه و عمیق در مسائل هستند و راه‌های پیشرفت و درک صحیح را با سرعت بیشتری طی کرده‌اند.

خادمان صادق و عاشقان به خدمت بدانند مجلس تنها راه خدمت در ایران اسلامی نیست مثلاً عرصه‌های تربیت چندبعدی سرمایه‌های انسانی برای آینده تا تحقق تمدن اسلامی با مرکزیت ایران و سنگرهای دیگری که مجال طرح آن‌ها نیست، اگر مهم‌تر نباشند دست کمی از حضور در این‌گونه عرصه‌ها ندارد.