ثبت کلاژی از روزمرگی‌های قرنطینه روی بوم دیوار

یک هنرمند سرامیک‌کار مقیم لندن، دیوار آپارتمانش را به دفتر خاطراتی تصویری از روزمرگی‌های 113 روز قرنطینه خانگی خود تبدیل کرد.

به گزارش تارنمای روزنامه نشنال، روز 25 مارس (6 فروردین)، هم‌زمان با اجرای مقررات قرنطینه در کشور انگلیس، چشم ویکتوریا اوسیپوا (Viktorija Osipova) به دیوار سفید آپارتمانش افتاد و ایده‌ای به ذهنش رسید.

این هنرمند سرامیک‌کار تصمیم‌ گرفت با کشیدن دودِل‌های (doodle/ نقاشی‌های خط‌خطی) کوچک روی دیوار، دفتر خاطراتی تصویری از روزهای خانه‌نشینی خود خلق کند. 113 روز بعد، این دیوار سفید به کلاژی از جزئیات، خاطرات و رویدادهای ریز و درشت روزمره از دستورهای پخت غذا و سریال‌های نتفلیکس گرفته تا تاریخ تولدها، سفارشات آنلاین و خریدها از سوپرمارکت، تبدیل شد.

در طراحی به سبک دودِل، تمرکز هنرمند بر پیاده‌سازی افکار و احساست خویش است، این طراحی‌ها بیشتر شامل صفحاتی شلوغ هستند که از جزئیات ریز و درشت تشکیل می‌شوند.

ویکتوریا 13 سال پیش از لیتوانی به لندن مهاجرت کرد، تحصیلات خود را در رشته هنرهای زیبا به پایان رساند و در حال حاضر در یک مرکز آموزش دوره متوسطه مشغول به‌کار است. این هنرمند 32 ساله که بیشتر با سرامیک‌ها، طراحی گلدان و ساخت مجسمه سروکار دارد، در دوره قرنطینه سراسری در انگلیس، زمان آن را پیدا کرد تا مواد و طراحی‌های مختلف را امتحان کند. وی از آن دسته افرادی بود که با شیوع کرونا، در داخل خانه دست به کارهای خلاقانه زد.

ویکتوریا با مرور هیجان روز اولی که پروژه دفتر خاطرات دیواری را آغاز کرد، می‌گوید: به ثبت کارهای کوچکی که آن روز انجام داده بودم مثل غذاهایی‌ که پخته بودم، فیلم‌هایی که دیدم یا حتی پیشامدهایی که شاید در لحظه هیجان خاصی نداشتند اما بخشی از زندگی روزمره من در این 113 روز بودند، ادامه دادم.

او می‌گوید به اشتراک گذاشتن روزانه عکس از پیشرفت پروژه در اینستاگرام و حرف زدن در این‌باره با دوستان و همکارانش، به او انگیزه ادامه کار را می‌داد.

این هنرمند سرامیک‌کار در چهار یا پنج هفته نخست قرنطینه، در طول روز از کارهای خود یادداشت برمی‌داشت و عصر آن‌ها را روی دیوار می‌کشید. با گذشت چندهفته‌، روند کار به این ترتیب تغییر کرد که وقایع یا جزئیات به‌جا مانده از روزهای قبل به‌جای عصر، صبح‌ها روی دیوار ثبت می‌شدند.

یکی از طرح‌های به‌یادماندنی این کلاژ، به هفته‌ای اشاره دارد که ویکتوریا و همکارانش آن را به ساخت محافظ‌های صورت گذراندند. آن‌ها در کنار هم به کمک دستگاه‌های برش لیزر بیش از یک‌هزار شیلد صورت ساختند و آن‌ها را اهدا یا بین بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان توزیع کردند.

در این دفتر خاطرات تصویری، تعطیلات ملی انگلیس، لیتوانی و آمریکا، تاریخ تولد دوستان و حتی تاریخ آن روزی که این هنرمند برای  نخستین‌بار از زمان آغاز قرنطینه، از بیرون غذا گرفت نیز ثبت شده است.

در آخرین روز قرنطینه، تنها جای یک طرح کوچک روی دیوار باقی مانده بود که ویکتوریا تصمیم گرفت آن را با شکل ویروس کرونا پر کند تا یادآور عاملی باشد که این ویرانی را به بار آورد.