میثم پارساشریف در گفتگو با سپهرغرب مطرح کرد:

مردمی بودن رمز ماندگاری اثر هنری است

نهادهای فرهنگی در واکنش به توهین ماکرون به پیامبر اکرم (ص) چه کردند؟

میثم پارساشریف گفت: هر چیز متکی بر مردم باشد ماندگار است برای همین است؛ آتش دل مردم با همه مشکلاتی که دارند هیچ گاه برای مسائل اسلام و انقلاب خاموش نمی‌شود.

عصر حاضر را عصر اطلاعات و ارتباطات می‌نامند و انتقال اطلاعات و برقراری ارتباط جز به مدد تبلیغ و رسانه میسر نیست. از این‌روست که تبلیغ، رگ حیاتی دنیای نوین به شمار می‌آید. تبلیغ به معنای رساندن پیام با استفاده از ابزار مناسب و موثر.

آنچه مسلم است برای رساندن پیام، ابتدا باید با مخاطب ارتباط برقرار کرد؛ ارتباطی که گاه از طریق یک شعر و داستان و نمایشنامه است و گاه عکس و موسیقی و فیلم یا سایر ابزارهای هنری که وجه مشترک همه آن‌ها این است که رسا‌ترین ابزار جهت انتقال پیام هستند که با بیان غیرمستقیم حقایق با مخاطب ارتباط برقرار می‌کنند چراکه فارغ از زبان و ملیت و قومیت با فطرت انسان‌ها کار دارند.

به اذعان متخصصان امر اثر یک کار هنری گاهی تا حدی است که 10 سخنرانی یا چند کتاب آن اثر را نمی‌تواند داشته باشد. از سوی دیگر همانطور که گفته شد زبان هنر، زبان بین المللى است و دارای ایجاد ارتباط، با همه انسان‌ها از هر نژاد و قبیله.

به همه این‌ها این مورد را هم اضافه کنید که امروز اشکال و شیوه‌هاى پیام‌رسانى بسیار دگرگون شده و تکنیک و صنعت به کمک هنر آمده‌اند که بر این اساس امکانات جدیدى در تولید و عرضه پیام فراهم آمده و میزان کاربرد و تأثیر شیوه‌هاى گذشته را تا اندازه بسیار زیادی تحت‌الشعاع قرار داده‌است.

با ذکر این مقدمه آنچه در ادامه می‌خوانید گفتگوی خبرنگار سپهرغرب با یکی از هنرمندان همدانی است که در محکومیت گستاخی رئیس جمهور فرانسه به ساحت نورانی رسول اکرم (ص) اثری ساده و قابل فهم تولید و همین امر بهانه این گفتگو را فراهم کرد؛ میثم پارسا شریف که اگر نام او را در فضای مجازی سرچ کنید با عکس‌های خاصی که به مناسبت‌های مختلف منتشر می‌کند شناخته می‌شود؛ او یکی از صدها جوان همدانی است که دل در گرو انقلاب و اسلام داشته و برای مسائلی که در دنیای پیرامونش اتفاق می‌افتد با زبان هنر با مردم حرف می‌زند.

متولد سال 64 و کارشناس رشته مدیریت اجرایی است و بزرگترین هنرش این است که نسبت به دنیای اطراف خود بی‌تفاوت نبوده و البته مردم را بالاترین و بزرگترین سرمایه انقلاب و اسلام می‌داند و این مسئله در لابلای حرف‌های او به وضوح قابل تشخیص است.

از آنجایی‌که زبان هنر همه فهم است در نقاط مختلف دنیا کارهایش مورد توجه مردم و جوانان استکبارستیز قرار می‌گیرد؛ معتقد است هنر، خط‌کشی‌های سیاسی و جناحی را در نوردیده و برای همین است که با زبان هنر می‌توان با همه مردم سخن گفت.

آنچه می‌خوانید بخش‌هایی از گفتگوی ما با وی در ظهر یک روز پاییزی است:

*لطفا به عنوان نخستین سوال خودتان را معرفی کنید.

میثم پارسا شریف هستم متولد سال 1364، رشته تحصیلی‌ام مدیریت اجرایی بوده و قریب به 15 سال است که به صورت خودجوش و تجربی در حوزه انقلاب اسلامی و مسائلی که دغدغه دارم کار طراحی انجام می‌دهم.

*اصل کاری که انجام می‌دهید چیست؟

این کار تکنیک فتومونتاژ است که با تصویرسازی و تلفیق چند عکس که در کنار هم قرار می‌گیرد برای بیننده به صورت واقعی جلوه می‌کند و از آنجایی‌که محصول گرافیکی است که همه فهم بوده و نیاز به ترجمه ندارد از آن‌ها استقبال می‌کنند

*به صورت فردی کار می‌کنید؟ چقدر زمان صرف انجام و تولید یک اثر می‌کنید؟

بله؛ من با نهاد خاصی همکاری ندارم و از جایی هم سفارش نمی‌گیرم همه کارها جهادی است و فردی انجام می‌دهم؛ برخی از آن‌ها شاید 20 دقیقه زمان ببرد، برخی هم کمی بیشتر؛ این طور نیست که بگویم خیلی وقت‌گیر است.

*چطور شد که وارد این عرصه شدید؟

یکی از دلایل گرایش من به این کار این بود که تولید مورد تاکید و توجه رهبر انقلاب (دام ظله) است و در خلق آثار هنری به ویژه آنچه در فضای مجازی شاهد آن هستیم بیشتر اشتراک‌گذاری مطالب دیگران بوده و تولید محتوا در این زمینه خیلی کم است. این مسئله هم برای من مهم است و چون الان این فضا در حد قابل‌توجهی اثر گذار است چه از این بهتر که دست کسانی باشد که دلبسته اسلام و انقلاب هستند.

ضمن اینکه من مدت‌ها بود این کار را انجام می‌دادم، چون دغدغه‌ام این بود؛ اما فضای مجازی و توسعه آن به ویژه اینستاگرام از حدود دو سال پیش به دیده شدن کارهایم بیشتر کمک کرد؛ البته من ادعایی ندارم، اما وقتی یک کار دلی انجام می‌شود، بالطبع مردم از آن استقبال می‌کنند.

و در نهایت اینکه قبل از توسعه فضای مجازی کارها خیلی کمتر دیده می‌شد اما الان این فضا به یک ویترین تبدیل شده که به نظرم می‌توان از آن به عنوان یک مولفه قدرت به نفع انقلاب اسلامی استفاده کرد.

*بازخورد کارها را چطور می‌گیرید؟

واقعیت این است که برخی از کارها بسته به جنس آن بازتاب بسیار خوبی دارد؛ بسیاری از دوستان لطف دارند کارها را در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند خیلی‌ها را هم من اصلا نمی‌شناسم اما می‌بینم مثلا در کشورهای خارجی کارها را منتشر می‌کنند این طور هم نیست که همه هم عقیده و هم‌فکر ما باشند گاهی برخی مسائل مرزهای فکری و سیاسی را در می‌نوردد؛ مثلا وقتی ماکرون به پیامبر اکرم (ص) توهین کرد و من یکی عکس را تصویر سازی کردم خیلی استقبال از آن خوب بود، این مسئله دیگر سیاسی و حزب و جناحی نیست، هر مسلمانی و بلکه هر انسان آزاده‌ای از این موضوع آزرده خاطر می‌شود و همین منجر به دیده شدن بیشتر کار می‌کند. اخیرا یکی از کارها را دانشجویان دانشگاه میشیگان آمریکا هم روی خروجی دانشگاه خود قرار داده بود؛ اثری که هم که به مناسبت شهادت حاج قاسم سلیمانی تولید شد در بسیاری از کشورها مثل عراق و آمریکای جنوبی در قالب بیلبورد منتشر شده بود. در واقع برخی آثار طوری است که هر کسی در هر جای دنیا با سیاست‌های استعماری سر ستیز داشته باشد از آن استقبال می‌کند.

*در کشور خودمان چطور؟ نهادهای فرهنگی از این تصاویر در تبلیغات و فضاسازی استفاده نمی‌کنند؟

من تا به حال ندیده‌ام! جالب است که پوسترهایی که من کار می‌کنم اصلا مورد توجه نهادها و ارگان‌های رسمی قرار نمی‌گیرد چون با عرف آن‌ها همخوانی ندارد اما همین که توسط مردم دست به دست می‌شود و مورد توجه قرار می‌گیرد برایم ارزشمند است.

*کارهای شما رویدادمحور است یا برنامه‌ریزی می‌کنید برای تولید چند اثر در طول سال؟

کارها موضوعی و مناسبتی است و هر موضوعی از سیاست داخلی، خارجی و بسته به شرایط و اتفاقاتی که میفتد انجام می‌شود. همان طور که عرض کردم این کارها در واقع نوعی واکنش من نسبت به مسائل دنیای پیرامون است.

*کسب درآمد هم می‌کنید؟

این کارها چون سفارش‌دهنده ندارد پس درآمدی هم ندارد؛ اصلا شما وقتی برای انقلاب کار می‌کنید باید بیشتر از تحسین منتظر تحقیر و توهین باشید! البته برای من مهم نیست (می‌خندد) سرمایه من مردم و جوانانی هستند که کار‌ها را می‌بینند به اشتراک می‌گذارند، همین که مردمی است برایم کافی است.

*شاگرد هم دارید؟ یا به فکر این نیستید که تیم داشته باشید؟

شاگرد؟ من خودم شاگرد هستم.

*تاکنون از آثارتان نمایشگاه برگزار کریده‌اید؟

از آنجایی‌که این کارها معمولا مورد حمایت واقع نمی‌شوند من هم دنبال اسم و رسم نیستم دنبال نمایشگاه و امثال آن نبوده‌ام، به هر حال برپایی نمایشگاه هزینه، فضا و حمایت مادی و معنوی می‌خواهد که معمولا خیلی سخت در اختیار افراد و هنرمندان قرار داده می‌شود؛ این را هم صادقانه عرض می‌کنم که الان هم اگر حرفی می‌زنم نمی‌خواهم خودم را مطرح کنم بیشتر دلم می‌خواهد این حرف‌ها گفته شود اینکه چه کسی مطرح می‌کند خیلی مهم نیست.

*انتظار شما از نهادهای فرهنگی چیست؟

یک مشکلی وجود دارد که نهادها و سازمان‌های متولی فرهنگ به شدت محافظه کارند که این محافظه‌کاری آن‌ها یا مبتنی بر قانون است و یا عرف. مردم هم این موضوع را می‌دانند و حس می‌کنند و شاید برای همین است که این نهادها نمی‌توانند به معنی واقعی کلمه مردمی باشند. مثلا شما ببینید این همه نهادهای فرهنگی عریض و طویل ما در قبال توهین به پیامبر اکرم (ص) چه کار کردند؟ آن هم با بودجه‌هایی که برای این کارها دارند! تقریبا در این مواقع کار چشمگیری انجام نمی‌شود، در واقع یا خروجی ندارد و یا اگر هم باشد ضعیف است و ماندگار نیست. اینکه می‌گویم هر چیز متکی بر مردم باشد ماندگار است برای همین است؛ آتش دل مردم با همه مشکلاتی که دارند هیچ گاه برای مسائل اسلام و انقلاب خاموش نمی شود اما نهادها اگرهم کاری کردند اصلا دیده نشد.

*ممنون از شما و آرزوی توفیق، اگر به عنوان کلام پایانی نکته ای هست بفرمایید.

من اخیرا به دنبال چاپ یک کتاب بودم اما وقتی به یک نهاد فرهنگی که متولی این کار است مراجعه کردم اصلا توجهی نکردند! نهایت همکاری اش این است که من از جیب خودم خرج کنم!

و نکته آخر اینکه سازمان ها، نهادها، موسسات و ارگان‌های فرهنگی اگر می‌خواهند موفق شوند راهش این است که مردمی باشند، مادامی که نتوانند اعتماد و همکاری مردم را جلب کنند و مردم به آنها دل ندهند نمی‌توانند کار اثرگذاری انجام دهند.