تراژدی مرگ جنگل‌های زاگرس در کردستان

«قاچاقچیان چوب» تیشه به ریشه درختان می‌زنند

سپهرغرب، گروه خبر: نابودی گسترده جنگل‌های زاگرس در استان کردستان این‎روزها آن‌قدر ملموس است که انسان می‌تواند به‎خوبی درد نابودی ریه‌های زمین را حس و از آن با نام تراژدی مرگ جنگل‌های زاگرس یاد کند.

مساحت استان کردستان 29 هزار و 370 کیلومتر مربع است که نسبت به مساحت کل کشور که یک میلیون و 648 هزار و 195 کیلومتر مربع بوده، 1.8 درصد از مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده است.

مساحت عرصه‌های طبیعی استان کردستان نیز شامل جنگل و مرتع براساس گزارش‌های رسمی سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری یک میلیون و 773 هزار و 328 هکتار است که بر این اساس 60 درصد از مساحت استان را جنگل و مرتع به خود اختصاص می‌دهد و اگر مساحت عرصه‌های طبیعی ایران را 140 میلیون هکتار درنظر بگیریم، 1.3 درصد عرصه‌های طبیعی کشور در استان کردستان واقع شده است که حدود 48 درصد آن را مرتع تشکیل می‌دهد.کاهش 26 درصدی حجم جنگل‌های کردستان

در وضعیت فعلی با استناد به آمار اداره‌ کل منابع طبیعی و آبخیزداری، مساحت جنگل‌های استان کردستان 373 هزار هکتار است، درحالی که مساحت جنگل‌های استان در سال 1332 حدود 500 هزار هکتار گزارش شده که مقایسه آن با مساحت فعلی جنگل‌های استان نشان می‌دهد حدود 130 هزار هکتار (26 درصد) از مساحت عرصه‌های جنگلی استان کاهش یافته است.

متوسط سرانه جنگل در استان کردستان 0.3 هکتار است، درحالی که این رقم در کشور 0.2 بوده که نشان می‌دهد سرانه جنگل در استان از میانگین کشوری بیشتر است و در کشوری که سرانه جنگلی پایینی دارد، مرگ حتی یک درخت هم بسیار با اهمیت است؛ اما بااین‎حال سیر نابودی جنگل‌های زاگرس و درختان بلوط کردستان همچنان ادامه دارد. قاچاق چوپ بزرگ‎ترین نگرانی زاگرس‌نشین‌ها

این‎روزها قاچاق چوب به یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌ها برای مردم زاگرس‌نشین تبدیل شده است و اگر این روند فزاینده همچنان ادامه داشته باشد، در سال‌های نه‎چندان دور باید شاهد خواندن غزل‌های خداحافظی برای این جنگل‌ها باشیم.

همه‎روزه در لابه‌لای خبرها شاهد اخباری از حوزه قاچاق هستیم که این پدیده نامبارک وقتی در حوزه چوب رخ‌نمایی می‌کند، به یک معضل شوم و دغدغه برای دوست‎داران طبیعت تبدیل می‌شود؛ چراکه نابودی جنگل‌ها را به دنبال خواهد داشت.

‌قاچاق چوب یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های مردم استان کردستان است که این‎روزها به یک نگرانی عمده برای مردم تبدیل شده، تا جایی که اگر همین روند ادامه یابد، شاهد تراژدی غم‌انگیز خداحافظی با جنگل‌های بلوط خواهیم بود.

تنوع درختان در جنگل‌های کردستان سبب شده است که چشم طمع قاچاقچیان چوب همواره به دنبال جنگل‌های این منطقه باشد تا جایی که تقریباً روزانه اخبار قاچاق چوب در این استان شنیده می‌شود که مقصد اغلب این چوب‌ها، استان‌های شمالی کشور و کارخانه‌های تولید کاغذ هستند. کشف 226 مترمکعب چوپ قاچاق

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری کردستان درخصوص میزان آخرین کشفیات چوپ قاچاق در کردستان طی سال‌جاری گفت: از ابتدای سال تا پایان مهرماه درمجموع 226 متر مکعب چوب قاچاق از قاچاقچیان کشف شده است.

سعدی نقشبندی اظهار کرد: تعداد کل پرونده‌های کشفیات در استان 43 فقره بوده که شهرستان قروه با تشکیل 18 فقره پرونده بیشترین عملکرد را در این زمینه دارا است.

وی با بیان اینکه کل حجم چوب کشف‎شده 226 متر مکعب بوده، افزود: از این میزان 575 کیلوگرم آن به‌صورت زغال از قاچاقچیان کشف و ضبط شده است.

 مشکلات معیشتی، فقر و بیکاری مهم‌ترین عوامل قاچاق چوب

مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری کردستان به علل و عوامل افزایش قاچاق چوب در این استان اشاره کرد و ادامه داد: وجود مشکلات معیشتی، فقر و بیکاری ساکنین و تصور نابه‌جای حقوق عرفی در قطع درختان خودرو، عدم آگاهی بهره‌برداران از اهمیت جنگل در حفظ آب‎وخاک و کاهش واردات و نیز ممانعت از بهره‌برداری جنگل‌های شمال و درنتیجه افزایش قیمت چوب را از مهم‌ترین عوامل قاچاق چوب در کردستان عنوان کرد.

نقشبندی یادآور شد: عدم بازدارندگی قوانین موجود، وسعت عرصه‌های طبیعی و ناکافی بودن کارکنان و امکانات و گستردگی عرصه‌ها، وجود جاده‌های فرعی فراوان که مسیر حمل‎ونقل حجم قابل توجهی از چوب‌های قاچاق است و بازدارنده نبودن برخوردهای قضائی و قوانین موجود در این رابطه از دیگر عوامل روی آوردن مردم به بحث قاچاق چوب است.

به نظر می‌رسد قاچاقچیان چوب که اغلب برای دست‌یابی به سود کلان اقدام به قطع درختان می‌کنند، از این نکته غافل هستند که درنهایت ضرر این کار در آینده نصیب فرزندان خود آنان خواهد شد، زیرا زمین بدون درخت در تأمین حیات انسان حرفی برای گفتن نخواهد داشت.

تداوم روند قطع درختان در جنگل‌های کردستان در درازمدت می‌تواند منجر به نابودی جنگل‌ها شده و به محیط‎زیست منطقه صدمات بسیاری وارد کند و از این رو مقابله با این امر نیازمند اقدامات جدی‌تر و برنامه‌ریزی بیشتری است.