جذب فالوئر از کنار تخت بیمار!/ درباره عکسی که از میناوند در وضعیت کما منتشر شده است

شخصی با پوشش مخصوص عوامل بیمارستان ایستاده است کنار تخت مهرداد میناوند که در وضعیت کمای مصنوعی به سر می‌برد و طوری با دست‌های چفت‌شده روی سینه به دوربین نگاه می‌کند که انگار کارش خیلی عادی است.

 الهه توانا، روزنامه‌نگار درباره عکسی که از میناوند در وضعیت کما منتشر شده است در روزنامه خراسان نوشت:  از زمان شیوع کرونا، عکس‌های زیادی از بیمارستان و کادر درمان منتشر شده است. بعضی‌ها غمبارند، بعضی‌ها ترسناک، بعضی‌ها امیدبخش اما وجه مشترک همه‌شان، قدردانی و احترامی است که نسبت به کادر درمان برمی‌انگیزند.

نمی‌شود عکسی ببینی که از فاصله‌ای بسیاردور رنج زیادی را به تو تحمیل می‌کند و کسی را که بارِ آن رنج را بر دوش می‌کشد، ستایش نکنی. به تازگی اما عکس عجیب و دردناکی در فضای‌مجازی دست به دست می‌شود که کارکردی وارونه دارد؛ عکسی که مستقیم آبروی کادر درمان و اعتماد عمومی را نشانه گرفته است.

در این عکس، شخصی با پوشش مخصوص عوامل بیمارستان ایستاده است کنار تخت مهرداد میناوند که در وضعیت کمای مصنوعی به سر می‌برد و طوری با دست‌های چفت شده روی سینه به دوربین نگاه می‌کند که انگار کارش خیلی عادی است. انگار در یک وضعیت مطلوب، با رضایت ورزشکار محبوبش در کنار او عکس یادگاری انداخته است. انگار چیزی از حریم‌خصوصی و حقوق بیمار نمی‌داند و انگار این ندانستن هیچ اشکالی ندارد که اگر داشت، این عکس دست کم نباید منتشر می‌شد.

این اولین بار نیست که عکسی ناقض حریم شخصی افراد منتشر می‌شود. اصولا هرجا پای افراد مشهور درمیان باشد، همیشه یکی دوتا دوربین روشن پیدا می‌شود که نه به اخلاق اعتنایی دارند و نه رضایت سوژه عکس برای‌شان اهمیتی دارد. چندسال پیش سلفی چند هنرپیشه با مرحوم جمشید مشایخی در بیمارستان، واکنش‌های زیادی برانگیخت. سلفی غیرقابل درک «عباس جدیدی»، کشتی‌گیرِ سابق با پیکر بی‌جان پیش کسوت فوتبال، مرحوم پورحیدری، هنوز از ذهن‌مان پاک نشده است. نمونه‌های دیگری را می‌توانیم به این فهرست خجالت بار اضافه کنیم ولی  عکس اخیر، قطعا   جزو شرم آورترین‌ها قرار می‌گیرد.

حدس زدن نیت پشت عکس‌های نامتعارف، دشوار نیست؛ سر زبان‌ افتادن،  جلب توجه کردن ولو توجه منفی، خود را دلسوز و نوع دوست نشان دادن. هیچ‌کدام از این دلایل، قابل‌توجیه نیستند اما درباره موقعیت میناوند، به‏ مراتب نابخشودنی‌تر می‌شوند چون فراتر از یک رفتار غلط و مغایر اخلاق حرفه‌ای‌اند. مثل این است که یک روان‌شناس، گفته‌های بیمارش در اتاق درمان را همه جا جار بزند یا یک معلم، وضعیت درسی دانش‌آموزهایش را به اطلاع عموم برساند.

هر کسی در هر شغل و جایگاهی، امینِ افرادی است که ارباب رجوع او به شمار می‌روند و هر رفتاری که حریم‌خصوصی ارباب‌رجوع را زیر پا بگذارد، اعتماد عمومی را خدشه‌دار می‌کند. پرواضح است که ما خطای یک پزشک را به پای کل کادر زحمت کش درمان نمی‌نویسیم و زحمت چندین برابرشده آن‌ها را در این روزها نادیده نمی‌گیریم اما از کنار این عکس نمی‌شود بدون دلخوری و تذکر گذشت.