سیریِ جهان با کشاورزی ارگانیک!

سپهرغرب، گروه کشاورزی: بر اساس یافته‌های جدیدی که فرضیه قدیمی را مبنی بر اینکه روش‌های کشاورزی ارگانیک نمی‌تواند برای تمام مردم جهان مواد غذایی تولید کند را رد می‌کند، کشاورزی ارگانیک می‌تواند تا میزان سه برابر کشاورزی صنعتی در یک زمین واحد، محصول داشته باشد.

محققان دانشگاه میشیگان در تحقیقات خود به این یافته رسیده‌اند که در کشورهای صنعتی، محصولات کشاورزی ارگانیک تقریباً با محصولات کشاورزی صنعتی برابری می‌کرد؛ اما در کشورهای درحال‌توسعه، محصولات کشاورزی ارگانیک می‌توانست دو تا سه برابر محصولات کشاورزی غیر ارگانیک باشد. این‌ها گفته‌های «پرفکتو» پروفسور دانشگاه یو-ام است.

پرفکتو می‌گوید: امیدوارم سرانجام بتوانیم این فرضیه که کشاورزی ارگانیک نمی‌تواند به میزان کافی مواد غذایی تولید کند را برای همیشه ریشه‌کن کنیم.

علاوه بر مسئله‌ میزان محصولات ارگانیک، این محقق معتقد است که برای کشاورزی ارگانیک می‌توان از کودها و منابع طبیعی موجود استفاده کرد و نیازی به بهره‌برداری بیش‌ازحد از زمین‌های کشاورزی نیست.

«ما از مطالعه‌ اینکه تا چه میزان مواد غذایی می‌تواند توسط کشاورزی ارگانیک تولید شود، به وجد آمده بودیم». نتایج بررسی‌ها بحث‌های اساسی گذشته را رد می‌کرد؛ و این نتیجه را قطعی‌تر می‌کرد که کشاورزی ارگانیک کمترین آسیب را به محیط‌زیست وارد کرده و بیشترین میزان محصول دهی را دارد.

مدافعان کشاورزی ارگانیک معتقدند که کشاورزی غیر ارگانیک همچنین باعث فرسایش خاک، نشر گازهای گلخانه‌ای، افزایش آفت و از بین رفتن گونه‌های زیستی می‌شود.

کشاورزی زیستی یا کشاورزی ارگانیک، طبیعی یا آلی، نوعی کشاورزی است که در تولید و فرآوری محصولات آن از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون‌ها و دگرگونی‌ها و دستکاری‌های ژنتیکی استفاده نشود و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده‌های طبیعی همچون کود زیستی، کمپوست‌ها، حشرات سودمند، ریزاندامگان کارآ باشد.

کشاورزی ارگانیک سیستمی تولیدی است که سلامت خاک، اکوسیستم‌ها و انسان را پایدار می‌سازد و بر فرایند بوم شناسانه، تنوع زیستی و چرخه‌های سازگار با شرایط محلی تکیه دارد. فرآورده‌های کشاورزی زیستی در کشور ما با نام محصولات سالم و در کشورهای اروپایی و آمریکایی با نام کشاورزی زیستی (Organic farming)‏ و یا کشاورزی بیولوژیک (Bio) شناخته می‌شود.

کشاورزی زیستی، یک سیستم مدیریتی جامعی است که کمیت و کیفیت محصولات از تولید تا فرآوری و انتقال به مصرف‌کننده، سلامت خاک، گیاه، حیوان، انسان، میکروارگانیسم‌ها، محیط سیاره زمین به‌عنوان یک موجود زنده واحد، اصول اکولوژیکی، محیط‌زیست، اصول عدالت و روابط اجتماعی، احترام به مخلوقات و اصول پایداری زیستی در آن مدنظر است.

این یافته خصوصاً برای کشورهایی که به هر دلیل امکان واردکردن مواد غذایی لازم را از کشورهای دیگر ندارند، مفید است؛ زیرا آن‌ها خواهند توانست مواد غذایی موردنیاز خودشان را از این طریق تأمین کنند. هرچند این نتیجه ممکن است کمی متناقض به نظر بیاید، اما منطقی است. چراکه این کشورها به هر دلیل امکان دسترسی به کودهای شیمیایی خاص یا مواد کشنده حشرات موذی ندارند.

پس از مقایسه‌ی این دو نوع کشاورزی، محققان به مسئله تأمین نیتروژن موردنیاز پرداختند. بدین منظور، آن‌ها زمین‌های کشاورزی موجود را با میانگین نیتروژن موردنیاز برای کاشت محصولات در نظر گرفتند (درصورتی‌که کودهای طبیعی به کار رود)

کودهای طبیعی کودهایی هستند که هنگام شخم زدن زمین در خاک قرار می‌گیرند تا خاک را غنی کرده و نیازی به کودهای ترکیبی نباشد. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که استفاده از کودهای طبیعی نیتروژن کافی برای کشاورزی ارگانیک را تولید می‌کند تا هیچ‌گونه نیازی به کودهای ترکیبی نباشد.

کشاورزی ارگانیک بسیار مهم است، زیرا کشاورزی صنعتی –که شامل کشت سریع و گسترده، کاشت مکانیزه، استفاده از کودهای ترکیبی و آفت‌کش‌ها است- برای محیط‌زیست بسیار مخرب و مضر است. برای مثال کود موجود در کشاورزی صنعتی عامل اصلی زمین‌های کشاورزی مُرده است –زمین‌هایی با اکسیژن کم که گیاهان در آن رشد نمی‌کنند.

مدافعان کشاورزی ارگانیک معتقدند که کشاورزی غیر ارگانیک هم‌چنین باعث فرسایش خاک، نشر گازهای گلخانه‌ای، افزایش آفت و از بین رفتن گونه‌های زیستی می‌شود.

در این زمینه، محققان تعبیر «ارگانیک» را این‌گونه تعریف می‌کنند: فعالیت‌هایی که به‌صورت پایدار یا زیست‌محیطی صورت می‌گیرد که از مواد مغذی خام و غیرترکیبی بهره می‌برد و باعث بهبود کیفیت خاک می‌شود.

پرفکتو این ایده که کشاورزی ارگانیک باعث گرسنگی مردم جهان می‌شود را، خنده‌دار خواند.

او معتقد است شرکت‌های بسیاری به کشاورزی و بهره‌وری از مقولات مربوط به کشاورزی علاقه‌مندند؛ زیرا تحت تأثیر شرکت‌های تولید مواد شیمیایی، شرکت‌های تولیدکننده‌ی مواد آفت‌کش و تولید کود مصنوعی است. تمام این شرکت‌ها نقش بسزایی در ایجاد این باور عمومی داشته‌اند که برای تولید مواد غذایی کافی، نیازمند استفاده از روش‌های پیشرفته و غیر ارگانیک هستیم!

منبع Science Dail: