ساخت نخستین بتن سبز ضد انفجار با استفاده از ضایعات لاستیک توسط فناور ایرانی

سپهرغرب، گروه کاردانش: یک جوان ایرانی برای نخستین‌بار در جهان و با استفاده از فناوری نانو موفق به ساخت یک بتن استاندارد سبز با قابلیت ضدانفجاری شد.

یکی از چالش‌های محیط‌زیستی که بشر با آن دست و پنجه نرم می‌کند حذف و نابودی ضایعات لاستیکی است. لاستیک و ضایعات آن از مواد پلیمری تشکیل شده‌اند که به راحتی در طبیعت تجزیه نمی‌شوند. انباشت ضایعات لاستیک موجب تولید گاز متان و گاه باعث ایجاد آتش‌سوزی می‌شود که مشکلات زیست‌محیطی و آلوده نمودن هوا را در پی دارد. دفن تایر‌ها در زیر زمین و تولید گاز توسط آن‌ها نیز منجر به ایجاد پدیده‌‌ای به نام حباب‌زایی می‌ شود که این حباب‌‌های گازی باعث آلوده شدن منابع زیرزمینی مانند خاک و آب می‌شود.

در سطح کره زمین برای بازیافت و یا حذف این ضایعات از روش‌های مختلفی مثل سوزاندن لاستیک برای تولید برق، ساخت محصولات پلاستیکی جدید، استفاده در محصولات آسفالت گرم بزرگراه‌ها به‌عنوان یک مصالح ساختمان، عایق بستر مواد پر‌کننده سبک و زهکشی استفاده می‌شود. این کاربردها نمونه‌های مثبتی از مصرف ضایعات لاستیکی است که پیامدهای زیست‌محیطی آن بسیار کمتر ازدفن زباله‌های لاستیکی است که باعث آلودگی هوا، آب‌های زیرزمینی و به طور کلی محیط‌زیست می‌شود.

برای حل این مشکل، یک جوان فناور ایرانی برای نخستین‌بار در جهان و با استفاده از فناوری نانو موفق به ساخت یک بتن استاندارد سبز با قابلیت ضدانفجاری و مقاوم در برابر بارهای دینامیکی از این ضایعات لاستیکی شدند.

این بتن دارای یک فرمول اختلاط ویژه است که وزن مخصوص بتن را کاهش داده و خاصیت مقاومت فشاری و مدول الاستیسیته بتن را افزایش می‌دهد. به‌علاوه، در برابر ضربات و بارهای دینامیکی غیرخطی همچون موج انفجار مقاوم می‌باشد و در علوم پدافند غیرعامل به آن بتن ضد انفجار گفته می‌شود. این محصول در حال حاضر کاربردی بوده و با هزینه‌ای خیلی کمتر از بتن‌های مرسوم به بتن‌های ضدانفجار که بعضاً متشکل از الیاف پلیمری و یا رشته‌ای فولادی می‌باشد به بازار عرضه و در بازه زمانی همچون بتن‌های سازه‌ای، قابل تولید می‌باشد.

این بتن سبز به دلیل ضربه‌پذیری، ضد نفوذ بودن و تخریب‌ناپذیری در بتن سازه‌های خاص همچون بیمارستان‌ها، سدها، مخازن آب شرب زیرزمینی، سازه‌های امن، متروها، تونل‌ها، پل‌ها، پناهگاه‌ها و... از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین می‌توان از این بتن به عنوان کاور و لاینینگ سازه‌های امن و خاص، دیوار حایل و سقف‌های فناپذیر، مدارس و دانشگاه‌های نظامی و غیر‌نظامی، مراکز هسته‌ای و... استفاده کرد. این محصول به عنوان جاذب انرژی دینامیکی ناشی از بار زلزله در سازه‌ها نیز کاربرد دارد.

این محصول در مرکز تحقیقات شرکت مشاور عمران ایران با مدیریت مصطفی یادگاری و همکاری رضا علیزاده و ساسان زحمتکش استاندارد‌سازی شده است. در آینده‌ای نزدیک پروژه ساخت بتن رادارگریز حرارتی و همچنین پروژه ساخت سازه‌های بتنی هوشمند حرارتی بدون بهره از تأسیسات مکانیکی به بهره‌برداری خواهد رسید.