جایگزین ایستگاه فضایی بین‌المللی چه خواهد بود؟

سپهرغرب، گروه کاردانش: در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، پس از 20 سال قرارگیری در مدار زمین نشانه‌هایی از ساییدگی مشاهده می‌شود و در سال گذشته استفاده از توالت، اجاق‌گاز و سیستم اکسیژن‌رسانی متوقف شده و دو ترک در قدیمی‌ترین ماژول ISS در حال نشت هواست.

در حالی که ایستگاه فضایی بین‌المللی حداقل تا سال 2028 خدمت‌رسانی خواهد کرد، ناسا در حال بررسی نسل بعدی ایستگاه‌های فضایی و یک زیستگاه فضایی بادی ساخته شده از پارچه است.

     زیستگاه فضایی بادی SNC

در سال 2016، ناسا با چندین شرکت قرارداد ساخت نمونه‌های اولیه زمینی زیستگاه‌های فضایی را که می‌توانند از انسان در فضا، ماه و فراتر از آن پشتیبانی کنند، منعقد کرد و یکی از این شرکت‌ها، سیرا نوادا کورپوریشن SNC (Sierra Nevada Corporation) بود که یک زیستگاه فضایی بادی پارچه‌ای ساخته است.

این ماژول LIFE Habitat نامیده می‌شود که طول و عرض آن 27 فوت و زمانی که کاملاً باد شود، سه‌طبقه است و فضای کافی برای چهار فضانورد به اضافه تجهیزات علمی، یک مرکز پزشکی و حتی یک باغ فضایی در حال توسعه دارد.

جذابیت برجسته زیستگاه بادی فضایی این است که می‌توان یک ماژول را جمع کرد و به داخل موشک معمولی فقط با یک پرتاب به فضا فرستاد درصورتی‌که برای جمع‌آوری ISS نیازمند بیش از 40 مأموریت و هر بار با یک قطعه خواهیم بود.

در سال 2019، SNC نمونه اولیه زمینی LIFE Habitat را در اندازه کامل به مرکز فضایی جانسون ناسا تحویل داد. اعضای خدمه پس از سه روز زندگی در این زیستگاه و انجام یک مأموریت شبیه‌سازی‌شده، ارزیابی مثبتی نسبت به زیستگاه فضایی بادی داشتند.

اکنون، یکی از ماژول‌ها برای آزمایش اقامت کوتاه‌مدت و طولانی‌مدت به مرکز فضایی کندی می‌رود. اگر این مأموریت خوب پیش برود، SNC امیدوار است برای طراحی خود گواهینامه ناسا را ‌دریافت و راه برای استفاده در مأموریت‌های آینده را هموار کند. در حال حاضر این شرکت در اندیشه یک زیستگاه فضایی بزرگ‌تر است.

جانت کاوندی، معاون ارشد سیستم‌های فضایی SNC اظهار کرد: «مرحله بعدی ایجاد زیرساخت فضایی کاملاً جامع است.»

به‌تازگی SNC از رندرهای این سیستم پیشنهادی رونمایی کرده است که چندین زیستگاه متصل دارد و می‌توانند با هواپیماهای فضایی و ماژول‌های باربری Dream Chaser به شرکت متصل شوند.

     ایستگاه فضایی بعدی

علاقه ناسا به یک زیستگاه فضایی بادی از SNC شروع نشده و آژانس از دهه 1960 در حال بررسی این طراحی بوده اما نگرانی برای مقاومت طولانی‌مدت ماژول‌های پارچه‌ای در برابر شرایط سخت فضا ادامه داشته است.

در سال 2016، ناسا تصمیم گرفت که با استفاده از یک ماژول بادی نمونه اولیه ساخته شده توسط شرکت هواپیماسازی Bigelow را به‌طور مستقیم به ISS متصل کند.

این زیستگاه، ماژول فعالیت قابل توسعه Bigelow (BEAM)، راهی نسبتاً کم‌خطر برای آزمایش یک زیستگاه بادی به ناسا ارائه کرده است تا اگر مشکلی ایجاد شود، فضانوردان بتوانند به قسمت‌های دیگر ISS عقب‌نشینی کنند.

به‌نظر می‌رسد تاکنون ناسا از BEAM راضی بوده است و در سال 2019 اعلام کرد که ماژول را تا سال 2028 متصل نگه می‌دارد (ابتدا قرار بود در سال 2020 آن را رها کند) و موردی است که نشان می‌دهد ایستگاه فضایی آینده ممکن است بادی باشد.