چرا زندگی واقعی برای داستان‌نویسان اهمیت دارد؟

داستان کوتاه «کت پرسون» نوشته کریستن روپنین اولین بار در مجله نیویورکر آمریکا منتشر شد؛ ولی بعد از آن به سرعت در شبکه‌های اجتماعی بازنشر شد و با استقبال فراوانی از سوی کاربران فضای مجازی روبرو شد. این داستان حول ماجرای رابطه زنی جوان و مردی مسن است که بیشتر به حوادث و اتفاقات واقعی مثل جنبش اعتراضی زنان نسبت به تجاوز و خشونت می‌پردازد. بر خلاف داستان‌های مورد علاقه کاربران در فضای مجازی این داستان با انتقادهایی هم روبرو شده است و بسیاری از کاربران اعتقاد دارند که جزئیات نوشته‌شده درباره شرح حال زندگی افراد از روی افراد حقیقی برداشته شده است.

یکی از این منتقدان سرسخت الکسیس نوویکی خبرنگار و ستون‌نویس مجله اسلیت است که اعتقاد دارد این جزئیات نوشته‌شده درباره زندگی افراد از زندگی واقعی او برداشته شده و رابطه‌اش با مردی مسن به نام چارلز الهام‌بخش این داستان بوده است. خبرنگار روزنامه گاردین با اشاره به این کشمکش‌ها استفاده‌ای خاص از انتقاد الکسیس کرده است و می‌گوید آمارها ثابت کرده است که داستان‌های نوشته‌شده بر اساس زندگی‌های واقعی با استقبال بیشتری از سوی مخاطبان قرار می‌گیرند.

بعد از این شکایت دوباره داستان کت پرسون در شبکه‌های اجتماعی داغ می‌شود؛ چون چند کاربر دیگر به طور مجازی علیه داستان اقامه دعوی می‌کنند و اعتقاد دارند که نویسنده از روی زندگی واقعی آنها داستان نوشته است. خبرنگار گاردین می‌نویسد تمام این شکایت‌ها به یک نکته حاشیه‌ای مهم‌تر از متن اشاره دارد که چرا نویسنده‌ها به زندگی‌های واقعی احتیاج دارند و چرا نوشتن با الهام از زندگی‌های واقعی موجب محبوب‌‌ترشدن داستان می‌شود.

خبرنگار گاردین می‌‌نویسد: استفاده از زندگی خود به‌عنوان منبع رمان روشی بسیار عالی برای تبدیل‌کردن داستان زندگی خود به موضوعی جدید و هیجان‌انگیز است. بازگوکردن رویدادهای حقیقی، روشی اثبات‌شده است که بسیاری از رمان‌نویسان بزرگ از آن برای نوشتن داستان‌های خیالی خود استفاده می‌کنند. اگر بر روی اولین رمان خود کار می‌کنید، داستان‌پردازی در مورد تجربیات زندگی‌تان راهی بسیار خوب برای نوشتن داستانی است که در سطح عاطفی عمیقی با آن ارتباط برقرار می‌کنید.

ترکیب‌کردن تجارب حقیقی از بخش‌های مختلف زندگی راهی بسیار خوب برای خلق داستانی موفق و جدید است. حوادث واقعی برای نویسندگان ارتعاشات عاطفی بالایی دارند و ترکیب چند داستان در قالب یک داستان راهی عالی برای بازسازی مجدد جزییات و ساخت داستانی جذاب است. به نظر می‌رسد مخاطب داستان نوشته‌شده بر اساس واقعیت را طبیعی‌تر ارزیابی می‌کند و علاقه به این نوع داستان‌ها نیز همیشه بیشتر است.