نگاه سیاسی به انتظار نگاهی حداقلی است

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رضایی عنوان کرد: مباحثه‌ای با اساتید اهل سنت در رابطه با مهدویت داشتیم و آن‌ها بیان می‌کردند که در مهدویت دیروز، امروز و فردا داریم و ما در دیروز (روایاتی که از پیامبر (ص) وجود دارد) و فردا (موعودی خواهد آمد) با شما شریک هستیم ولی در امروز یعنی وجود مهدی، انتظار و تعریف حالات انتظار با شما تفاوت داریم.

وی بیان کرد: ما در دیروز و فردا هم با آن‌ها متفاوت هستیم؛ زیرا آن‌ها به روایات حداقلی التزام دارند اما ما حداکثری هستیم همچنین در خصوص آینده نیز ما نگاه جهانی فراگیر و طولانی داریم.

وی با اشاره به اینکه افق و نگاه ما در مهدویت، آینده است، ادامه داد: دیروز مهدویت یکی از مهم‌ترین دستگاه‌های فکری و گزاره‌ای و معرفتی که ناظر به آینده است و آینده دانی و آینده گویی از پیامبر (ص) و اهل‌بیت (ع) نیز مستندات دارد را مهدویت می‌گوییم همچنین از جهت چشم‌انداز یعنی فردا، ما جهانی‌ترین، جامع‌ترین و طولانی‌ترین حکومت را مهدویت می‌دانیم؛ زیرا آینده مهدویت، یک عنصر جامع جهانی است.

کارشناس مهدویت اظهار کرد: اگر دیروز یک دستگاه جامع مطابق با فطرت ترسیم کرده‌ و یا آینده نیز یک چشم‌انداز وسیع است پس امروز نیز این انسان برای شما تعریف شده است و آن راهبری که برای شما وعده داده شده است و گام به گام تعریف دارد.

وی ادامه داد: مهدویت، ناظر به الآن، یعنی انسان کامل جامعی که وارث تمام انسان‌های کامل قبلی است و تمام ارزش‌ها و مواریث نزد ایشان است و بالاترین مأموریت را دارد و الآن هم اگر به سمت درگیری برویم طرح کامل حرکت با چشم‌انداز پایانی است.

وی افزود:30 درصد از خطابه‌ امام علی (ع) در خصوص حکومت، غدیر و آینده بوده ولی 70 درصد گزاره‌های ایشان در خصوص این بوده که امروز چه باید کرد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رضایی ادامه داد: متأسفانه در سال‌های گذشته فعالیت‌های حوزه مهدویت، بر روی شخص مهدی(عج) شناسی محصورشده‌ و به سمت انتظار نرفته است.

وی با اشاره به اینکه ما انتظار را حداقلی، سیاسی و شعاری معنی کرده‌ایم، تصریح کرد: مهدویت باید در متن زندگی کشور، ملت و نهادهای آموزشی و پژوهشی قرار بگیرد؛ زیرا زمانی که وقتی چشم‌انداز پایانی قبل از ظهور داریم ملت جهانی باید مسائلی مانند انتظار را بشناسند.

کارشناس مهدویت افزود: مردم ژاپن پیشرفته‌ترین و تنهاترین انسان‌ها هستند و مهدویت می‌تواند دست این انسان‌ها را بگیرد؛ اما برای این امر باید زبان فرهنگ این مردم جهانی را بدانیم.

 انتظار گام‌به‌گام

وی بابیان اینکه اولین نقطه انتظار گام‌به‌گام در جامعه شیعه رخ می‌دهد، گفت: امروز عراق به دنبال مرکزیت تشیع و حوزه نجف نیز به دنبال حاکمیت حوزه شیعی است ولی با این وجود باید طرح گام به گام صدور فرهنگ انتظار و سبک زندگی منتظرانه را ایجاد کنیم.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رضایی ادامه داد: سبک زندگی منتظرانه یعنی اینکه عضو خانواده ما باید بداند چه وضعیتی در جهان دارند؛ شاید فرزند ما آرزوی آمریکا را دارد ولی آنچه در آمریکا منتظرش است را نمی‌داند.

وی افزود: انتظار یعنی ما باید در یک طرح گام به گام انسان‌های پیرامون خود را بشناسیم و به سمت چشم‌انداز جهت‌دهی کرده و در این عرصه موج انسانیت و فضیلت ایجاد کنیم.

کارشناس مهدویت ادامه داد: اولین اقدام در این عرصه این است افرادی که شعار مهدویت می‌دهند باید جوامع شیعی را بشناسند و ارتباط برقرار کند.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین رضایی تصریح کرد: در این زمینه اولویت اصلی ما باید اجتماعی کردن رابطه مان با حضرت مهدی (عج) باشد؛ یعنی اولین جایی که باید این رابطه را تعریف کنیم، جغرافیای محبان یا جامعه شیعه است.

وی بیان کرد: در دنیای امروز که نئوم می‌خواهند بسازند مبنای آن‌ها ساخت یک جریان و گفتمان علمی است؛ یعنی انتظار اجتماعی ناظر به واقعیت مدان ما را به شیعه شناسی می‌برد. در قم، شیعه شناسی را نداریم اگر هم هست تاریخ و کلام دارند؛ اما نیازشناسی، میدان شناسی و جامعه‌شناسی انجام نمی‌شود.

کارشناس مهدویت با اشاره به اینکه پیوند ارتباطات شیعیان ایران و خارج از ایران باید شکل بگیرد، گفت: این اتفاق در اربعین بین ایران و عراق شکل می‌گیرد؛ ولی این تأثیرگذاری بیشتر از آن سمت صورت می‌گیرد.

 برای جامعه شیعه چه کرده‌ایم؟

وی افزود: رهبر معظم انقلاب 15 سال قبل گفتند که برای تقویت جامعه شیعه در شبه جزیره هند که 40 تا 70 میلیون شیعه دارد برنامه‌ای داشته باشید یعنی ده درصد تعاملات و قراردادهای ما با هند باید به شکلی طراحی شود که شیعیان هند تقویت شود؛ زیرا امروزه آذربایجان و بحرین را نداریم و عراق نیز شرایط خود را دارد ولی نباید جامعه هند را از دست بدهیم.

وی با اشاره به اینکه امام زمان (عج) می‌فرماید که لحظه‌ای از فکر شما غافل نیستم، یادآور شد: حضرت مهدی (عج) همه جامعه شیعه را می‌بیند ولی ما اصلاً جامع نگری نداشتیم؛ ما این تعامل را ایجاد نکرده و جامعه را رشد نداده‌ایم.