شجاعت، مبارزان نهاوندی را پیشگام در پایین کشیدن مجسمه شاه کرد

نهاوند دروازه ورود اسلام به ایران، دارای تاریخی کهن و فرهنگی بسیار غنی است که در دوران معاصر نیز همواره نقش تأثیرگذاری در رویدادهای حساس تاریخی و سیاسی داشته که ازجمله این نقش‌آفرینی‌های حساس می‌توان به مبارزات انقلابی مردم این خطه در دوران رژیم پهلوی اشاره کرد. البته مبارزات انقلابی مردم نهاوند محدود به سال 57 نمی‌شود و از همان ابتدا، مبارزه و حق‌طلبی در سال 1328 و به حمایت از دولت قانونی مصدق آغاز شد و با پایین کشیدن مجسمه شاه برای اولین‌بار در ایران در سال 57 و پیروزی انقلاب به اوج خود رسید.

جالب‌تر اینکه طبق مستندات و به گفته انقلابیون معاصر، مردم نهاوند سابقه درخشانی در مبارزه با ظلم و طاغوت دارند به‌طوری‌که مبارزه این مردم ولایت‌مدار در دوران معاصر به حوادث قبل و بعد از کودتای ننگین 28 مرداد رقم خورد و در جریان آن مبارزه از طرف کودتاگران تعداد زیادی از مردم بازداشت و زندانی شدند و در ادامه پیگیری این روند مردم در دوران معاصر با کمک بزرگانی مانند آیت‌الله شیخ محمدولی حیدری پدر شهید حیدری، شهید آیت‌الله علی قدوسی، حجت‌الاسلام شیخ احمد زمانیان و مبارزان وطن‌پرستی مانند عبدالله و منصور زمانیان، مجید رهبری، احمد سیدان و ده‌ها نفر دیگر که به حمایت از آیت‌الله کاشانی و دولت قانونی مصدق به مبارزه با شاه پرداختند ولی پس از کودتای ننگین آمریکایی 28 مرداد بیشتر آن‌ها دستگیر و روانه زندان‌های خرم‌آباد و نهاوند شدند که گویا پس از مدتی با رایزنی بزرگان از زندان آزاد شدند.

بر این اساس و با توجه به قرار گرفتن در ایام‌الله دهه فجر برآن شدیم تا در گفت‌و‌گویی با نخستین دادیار دادگاه انقلاب اسلامی شهرستان نهاوند و درعین حالی یکی از افراد مؤثر در مبارزات سیاسی پیش از انقلاب اسلامی گفت‌وگویی را ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:

امرالله‌ سلیمی با تأکید بر اینکه ملت بزرگ ایران هیچ‌وقت زیر یوغ استکبار و استبداد نبوده و بعد از سال‌ها مبارزه در 22 بهمن 1357 برای همیشه طومار حکومت ستم‌شاهی را در هم پیچیدند. سهم مردم نهاوند از سال 1328 تا پیروزی انقلاب بسیار پررنگ بوده و از آن می‌توان به‌عنوان قطب مبارزات سیاسی استان در دوران پیش و پس از انقلاب یاد کرد گفت: مبارزه‌ای که در نهاوند در سال 1328 آغاز شد در سال 1349 با تشکیل گروه انقلابی ابوذر وارد فاز جدیدی از مبارزه با حکومت شاه شد. 6 جوان انقلابی به همراه معلم شهید حاج محمد طالبیان به نام‌های بهمن منشط، ولی‌الله سیف، عبادالله خدارحمی، روح‌الله سیف، حجت‌الله عبدلی، ماشاالله سیف گروهی مبارز به‌نام ابوذر را برای اولین‌بار در غرب کشور تشکیل دادند.

وی با تأکید بر اینکه بنده با تعدادی از این افراد هم‌مدرسه‌ای و هم‌کلاسی بودم اظهار کرد: من به‌عنوان شاگرد مکتب این عزیزان در آن سال‌ها حدود 21 سال سن داشتم و مبارزات خود را در خدمت شهید حیدری ادامه داده و با محوریت ایشان شبانه برنامه‌ریزی کرده و روزها آنچه مد نظر بود با دیگر جوانان انقلابی به اجرا درمی‌آوردیم.

وی با تأکید بر اینکه در آن مقطع زمانی شهید حیدری نماینده حضرت امام در شهرستان نهاوند بود، ابراز کرد: در هفته اول آبان سال 57، در نهاوند تظاهرات و حضور یکپارچه دانش‌آموزان در سطح خیابان‌های شهر را داشتیم بدین‌گونه که آنان در دوم آبان در اعلام همبستگی و محکومیت حوادث خونین همدان دست به تظاهراتی وسیع زدند که در جریان همین تظاهرات نام خیابان اصلی و میدان مرکزی شهر که پهلوی نام داشت به یاد 6 شهید گروه ابوذر که پنج نفر از آنان دانش‌آموز بودند به «ابوذر» تغییر نام داده شد و این تظاهرات و راهپیمایی‌های خیابانی منجر به تعطیل شدن مدارس، بازار و خسارت وارد شدن به مراکز و ساختمان‌های دولتی شد.

این مبارز انقلابی با اشاره به چگونگی پایین کشیدن مجسمه شاه در 14 آبان 57 در شهر نهاوند اظهارکرد: پایین کشیدن مجسمه شاه در شهرهای ایران، برای نخستین‌بار در نهاوند صورت گرفت که نشانه‌ای از جسارت، شجاعت و روحیه مبارزه‌طلبی مردم نهاوند با ظلم و استبداد است.

سلیم‌پور افزود: جریان بدین‌گونه بود که به‌دنبال کشتار وحشیانه دانشجویان دانشگاه تهران در 13 آبان 57، دامنه آن به شهرستان‌ها کشیده شد به‌دنبال این حادثه مردم نهاوند نیز از صبح دوشنبه 14 آبان‌ماه به تظاهرات در سطح شهر مشغول شدند. هنگامی که جمعیت در مقابل حسینیه جوانان مشغول راهپیمایی بود، حجت‌الاسلام طاهر احمدوند از روحانیون شهرستان که در آن مقطع زمانی برای سخنرانی از تهران به شهرستان فرستاده شده بود، برای آنان سخنرانی پرشوری کرد و به تشریح این رویداد خونین پرداخت؛ سپس مردم به سمت میدان مرکزی شهر که مجسمه شاه در آنجا قرار داشت حرکت کرده و شروع به پرتاب سنگ به سمت آن و پاسبان‌های محافظ کردند.

وی با تأکید بر اینکه تعداد مأموران زیاد نبود و تنها چند نفر پس از مشاهده این وضعیت در محل باقی مانده و آن‌ها نیز عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دادند ابراز کرد: مردم نهاوند به سمت مجسمه هجوم آوردند. جالب‌تر اینکه در آن مقطع زمانی، کنار میدان یک ساختمان نیمه‌کاره وجود داشت؛ مردم از تیر آهن و کابل این ساختمان به‌عنوان اهرم برای پایین کشیدن مجسمه استفاده کرده، مسجمه را به پایین کشیده و قطعه قطعه کردند.

وی با اشاره به اینکه پایین کشیدن مجسمه شاه در نهاوند همزمان با روی کار آمدن دولت نظامی ازهاری بود ابراز کرد: به‌دنبال این واقعه جمعیت با تکبیر، صلوات، هلهله و کف زدن شروع به ابراز احساسات کردند.

این مبارز انقلابی افزود: مشعلی که این دانش‌آموزان انقلابی در سال 1352 برافروختند شعله‌های آن با سقوط مجسمه شاه در 14 آبان سال 1357 در شهرستان نهاوند برای اولین‌بار در کشور و پیشروتر از تمامی شهرستان‌ها و حتی تهران باعث شد مردم شهرهای مختلف ایران آن را نشانه جسارت و شجاعت مردم نهاوند بدانند و این حرکت نقطه عطفی در تاریخ کشور شد تا سایر شهرهای ایران نیز یکی پس از دیگری مجسمه شاه را سرنگون کنند.

سلیم‌پور گفت: بعداز این کار به هر بهانه‌ای مردم مبارز و انقلابی نهاوند خشم خود را نسبت به حکومت شاه‌ نشان می‌دادند به‌طوری‌که رژیم شاه به علت ترس از خشم انقلابی مردم نهاوند نسبت به تحرکات این شهرستان حساس بود و به همین خاطر دستور داد که بعد از شهر همدان در نهاوند نیز اداره ساواک تشکیل تا اخبار سریع‌تر از همه‌جا به مرکز گزارش شود.

وی با اشاره به اینکه در دی‌ماه 1357 که پیش‌تر از آن در 14 آبان ماه مجسمه شاه در نهاوند سرنگون‌شده بود رژیم شاه با اعزام گروهی از نظامیان از زنجان به نهاوند سخت‌ترین ظلم و جنایت را در حق مردم مظلوم نهاوند روا داشت اذعان کرد: روز 25 دی‌ماه این گروه شاهنشاهی تحت فرماندهی شخصی به نام حسینی برای دستگیری یکی از روحانیان به نام حجت‌الاسلام‌والمسلمین احمد زمانیان وارد روستای جهان‌آباد شدند که مردم روستا نیز به مقاومت پرداخته و در مقابل آنان ایستادگی می‌کنند و 18 نفر از آنان در درگیری به‌شدت مجروح می‌شوند.

این مبارز انقلابی با سابقه بیان کرد: نیروهای بی‌رحم این گروه نظامی که بعد بنده به‌عنوان نخستین دادیار دادگاه انقلاب شهرستان نسبت به دادگاهی کردن این افراد اقدام کردم، به همراه مأموران شهربانی نهاوند تمامی مجروحان را در کامیون‌های ارتشی ریخته و به شهربانی نهاوند می‌برند و پس از شکنجه‌های بسیار آنان را بین دو روستای کوهانی و جهان‌آباد بر روی برف‌ها رها می‌کنند که مردم دو روستا با شنیدن صدای ناله مجروحان به کمک آنان شتافته و به دلیل ناامنی در نهاوند آن‌ها را به بیمارستان ملایر می‌برند.

سلیم‌پور افزود: به‌دنبال این اقدامات انسان‌دوستانه علما و مردم ملایر در کمک به آسیب‌دیدگان حادثه جهان‌آباد نهاوند، آیت‌الله علیمرادیان در نامه‌ای از این اقدام مردم و روحانیان ملایر سپاسگزاری و قدردانی کرد.

وی با اشاره به خاطره‌ای از روز ورود حضرت امام به کشور ابراز کرد: با هماهنگی شهید حیدری مبارزان انقلابی نهاوند در قالب چند اتوبوس راهی تهران شدیم.

وی افزود: در این روز از تاریخ همگی ما به نشان قدردانی از گروه ابوذر به‌عنوان نخسیتن گروه مبارز، نشان این گروه را بر روی لباس‌هایمان زده و عکس این افراد را در مسیر حرکت حضرت امام قرار دادیم اما متأسفانه این عکس توسط منافقان پاره و کنده شد.

این مبارز انقلابی با تأکید بر اینکه پس پیروزی انقلاب بزرگ‌ترین افتخارم دیدار 15 دقیقه‌ای با حضرت امام (ره) است ابراز کرد: پس از پیروزی انقلاب بنده چند صباحی محافظ ایشان در مدرسه علوی قم بودم اما به درخواست آیت‌الله ‌قدوسی و بنا به نیاز شهرستان نهاوند، نسبت به تشکیل کمیته و دادگاه انقلاب در شهرستان دست زدیم اما مسئله این بود که در آن مقطع زمانی متأسفانه صف منافقین مشخص نبود؛ بنابراین با نفوذ در جریان انقلابی مانع از آن می‌شدند که دادگاه انقلاب در شهرستان‌هایی همچون نهاوند تشکیل شود و خواهان آن بودند که پرونده افراد طاغوتی در تهران مورد بررسی قرار گیرد و حکم صادر شود؛ بنابراین بنده به‌عنوان نخسیتن دادیار به این مقوله اعتراض کرده و خواهان رسیدگی در شهرستان به پرونده‌ها شدم اما با این موضوع هم موافقت نشد، پس با هماهنگی و رایزنی با آیت‌الله قدوسی قرار ملاقلاتی با حضرت امام برای بنده به مدت 15 دقیقه منعقد شد و در این دیدار خوشبختانه موافقت ایشان اخذ و آیت‌الله قدوسی حکم رسیدگی در شهرستان به دادگاه را به بنده دادند.