محققان ایتالیایی می‌گویند؛

ارتباط بین کیفیت بد هوا و آریتمی قلبی

آنها دریافتند خطر ضربان غیرطبیعی قلب موسوم به آریتمی بطنی، حتی در روزهایی که میانگین کیفیت هوا اندکی کاهش می‌یابد، سیر افزایشی دارد.

در این مطالعه، از دستگاه دفیبریلاتور کاردیوورتر (ICD) کاشت شده برای نظارت بر آریتمی یا ضربان قلب استفاده شد.

به گفته محققان، «این دستگاه‌ها و همچنین بسیاری از ضربان‌سازها، نه تنها برای درمان آریتمی‌ها، بلکه برای توانایی نظارت بر ریتم قلب در 24 ساعت شبانه‌روز، دستگاه‌های بسیار خوبی هستند. بنابراین، آنها ابزاری ایده آل برای مقایسه پروفایل‌های آریتمی با داده‌های ایستگاه مانیتورینگ کیفیت هوا هستند.»

سازمان بهداشت جهانی سطح 5 میکروگرم بر متر مکعب PM 2.5 یا کمتر را کیفیت هوای خوب در نظر می‌گیرد.

دکتر «السیا زانی»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه پادووا ایتالیا، می‌گوید: «ما مشاهده کردیم مراجعات به اورژانس برای آریتمی در بیماران مبتلا به این بیماری در روزهایی که آلودگی هوا زیاد است، افزایش می‌یابد. بنابراین، تصمیم گرفتیم غلظت آلاینده‌های هوا را در روزهایی که بیماران آریتمی داشتند با سطوح آلودگی در روزهای بدون آریتمی مقایسه کنیم.»

این مطالعه فعالیت ICD را در 146 فردی که بین ژانویه 2013 و دسامبر 2017 کاشت این دستگاه را دریافت کرده بودند، ردیابی کرد. از این گروه، 67 نفر آریتمی بطنی را تجربه کرده بودند و 79 نفر تجربه نکرده بودند.

این مطالعه نشان داد که هر 1 میکروگرم در متر مکعب افزایش میزان PM2.5 با افزایش 1.5 درصدی خطر آریتمی مطابقت دارد.

هنگامی که غلظت PM 2.5 به میزان 1 میکروگرم بر متر مکعب در طول یک هفته افزایش یافت، آریتمی‌های بطنی 2.4 درصد بیشتر بود.

این مطالعه نیاز به طبقه بندی آلودگی هوا به عنوان یک عامل خطر برای سلامت قلب و عروق را برجسته می‌کند.

به گفته محققان، آلودگی هوا باید مانند سایر عوامل خطرزای قلبی عروقی مانند سیگار کشیدن، فشار خون بالا یا کلسترول بالا مورد توجه قرار گیرد.