«آلودگی هوا» بیشتر از سیگار و تروریسم بر کاهش امید به زندگی تأثیر دارد!

بر اساس آخرین گزارش سالانه مؤسسه سیاست انرژی در دانشگاه شیکاگو (EPIC)، آلودگی هوا در زمان حاضر بیش از دو سال از امید به زندگی را کاهش می‌دهد که این رقم بالاتر از کاهش امید به زندگی توسط الکل، سیگار یا تروریسم است. کارشناسان دریافتند که آلودگی هوای ذرات معلق (ترکیبی از گردوغبار، دود و گرده) حتی در طول قرنطینه‌ ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا نیز کم نشده است که این اتفاق منجر به ایجاد انواع خطرات سلامتی می‌شود.

آلودگی هوا می‌تواند منجر به بیماری‌های قلبی عروقی، سکته مغزی، سرطان ریه و سایر بیماری‌های تنفسی شود، در حالی که کشیدن سیگار امید به زندگی را 1.9 سال، نوشیدن الکل 8 ماه و تروریسم امید به زندگی را تنها 9 روز کاهش می‌دهد، شاخص زندگی کیفیت هوا (AQLI) که به‌تازگی منتشر شده, نشان داده است که آلودگی هوا حاصل از ذرات معلق امید به زندگی را 2.2 سال کاهش می‌دهد.

مایکل گرین استون، نویسنده اصلی این گزارش گفت: اگر مریخی‌ها به زمین بیایند و ماده‌ای را اسپری کنند که باعث می‌شود افراد ​​روی کره زمین به‌طور متوسط بیش از دو سال از امید به زندگی خود را از دست بدهند، یک وضعیت اضطراری جهانی به وجود خواهد آمد اما ما نیازی به مریخی‌ها نداریم و خودمان در حال سمپاشی این ماده هستیم.

earth نوشت, سال گذشته سازمان بهداشت جهانی (WHO) دستورالعمل خود را در مورد سطح قابل قبول آلودگی هوا که افراد می‌توانند با خیال راحت تنفس کنند، از سقف توصیه‌شده 10 میکروگرم بر مترمکعب به پنج میکروگرم بر مترمکعب به‌روز کرد. بر اساس این معیار بازنگری‌شده، 97 درصد از جمعیت جهان در مناطقی زندگی می‌کنند که آلودگی هوا بیش از حد توصیه‌شده است.

محققان دریافتند که آسیای جنوبی آلوده‌ترین منطقه جهان, بنگلادش آلوده‌ترین کشور و دهلی‌نو در هند آلوده‌ترین کلان‌شهر جهان هستند که میانگین سالانه آلودگی در این نقاط بیش از 21 برابر بیشتر از حد تعیین‌شده توسط WHO است. اگر آلودگی فوراً مهار نشود، ساکنان جنوب آسیا ممکن است تا پنج سال امید به زندگی را از دست بدهند.

بر اساس این گزارش مناطق توسعه‌یافته‌تر، مانند ایالات متحده و اروپا نیز دارای سطوح کیفی هوا هستند که توصیه‌های WHO را برآورده نمی‌کنند و 92.8 درصد از ایالات متحده و 95.5 درصد از مردم اروپا در مناطقی زندگی می‌کنند که بیش از سقف توصیه‌شده آلودگی هستند، این در حالی است که چین که در سال 2013 به سطوح اوج آلودگی رسیده بود با ممنوع کردن نیروگاه‌های جدید با سوخت زغال‌سنگ در مناطق خاص، الزام کارخانه‌های موجود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و محدود کردن ترافیک جاده‌ای در شهرهای بزرگ، در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای موفق‌تر از سایر کشورها بوده است.

این اقدامات به کاهش تقریباً 40درصدی آلودگی ذرات معلق کمک کرد و حدود دو سال به امید به زندگی ساکنان چین اضافه کرده است. ازآن‌جایی که آلودگی هوا عمیقاً با تغییرات آب‌وهوایی در هم تنیده است، مقابله با آن می‌تواند به حفاظت از آب‌وهوای سیاره ما نیز کمک کند.

این مقاله می‌افزاید, سیاست می‌تواند به‌طور همزمان وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد که این کار به مردم اجازه می‌دهد زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند و هزینه‌های تغییرات آب‌وهوایی را کاهش دهند.