سپهرغرب؛ گروه خبر، سمیرا گمار- از دیرباز رسم بوده که سه روز بعد از عاشورا، در همدان تعدادی از هیئت‌های مذهبی قدیمی با راه‌اندازی کاروان حضرت زینب (س) و اسرای شام، به سوگ حضرت اباعبدالله (ع) می‌نشستند. این سوگواری که با اجرای تعزیه همراه بوده و سابقه 50 ساله دارد، یادگار پیرغلامان این دیار از سال 1340 است. هرسال در روزی که گفته‌ می‌شود روز دفن پیکر مطهر شهدای کربلا به دست طایفه بنی‌اسد بوده، این طایفه به‌صورت نمادین از همدان خارج می‌شد، دسته‌جات عزاداری نیز خود را به میدان مرکزی همدان (میدان امام (ره)) می‌رساندند و مردم هم همراه با آن‌ها عزاداری‌کنان برای سید و سالار شهیدان بر سروسینه می‌زدند.

هیئت امامزاده یحیی (ع) یکی از هیئت‌هایی است که مظلومیت روز سوم شهادت امام حسین (ع) را به تصویر کشیده و با اجرای تعزیه، غربت و مظلومیت اسرای کربلا را به نمایش می‌گذاشت؛ هرساله در این هیئت حرکت نمادین کاروان اسرای نینوا، حرکت طایفه بنی‌اسد، صحنه‌سازی خرابه شام، مجلس عبیدالله و خیمه‌های سوخته به نمایش گذاشته شده و در این مسیر چشمان عزاداران همدانی در رثای سرور و سالار شهیدان اشکبار می‌شد.

این نوع عزاداری در همدان آن‌قدر غنی و بی‌نظیر بود که چندسال پیش به‌عنوان میراث معنوی دارالمؤمنین و دارالمجاهدین به ثبت رسید. قاعدتاً در این مواقع باید بر قوام و دوام این میراث افزود تا حفظ شده و به دست آیندگان نیز برسد، اما در همدان امسال «روز سوم» این مراسم عظیم بسیار کم‌رنگ شده و بسیاری از بخش‌های تعزیه حذف شده بود. به‌طوری که فقط شاهد اجرای طایفه بنی‌اسد بودیم و خبری از دیگر بخش‌هایی که در سال‌های قبل اجرا می‌شد، نبود.

حال این سؤال مطرح است که متولیان امر چرا این میراث معنوی را مخدوش کرده و برخی از بخش‌های آن را حذف کرده‌اند؟ آیا نظارت خاصی بر این مراسم وجود ندارد تا شاهد بالندگی و هویت‌بخشی آن در همدان باشیم و نه کم‌فروغ شدن آن؟ چه کسی به این سؤال پاسخ خواهد داد؟

عامل تعزیۀ بی‌رمق «روز سوم» در همدان چه بود؟