بانوی ملی پوش همدانی دارای دو نشان جهانی در والیبال نشسته

ورزش جانبازان و معلولان نیازمند تحول در نگاه جامعه

مصوبه «سیاست‌ها، راهبردها، وظایف و ضوابط اجرایی ترویج فرهنگ حضور، توانمندی و افتخارآفرینی جانبازان و معلولان از طریق ورزش» که در جلسه 794 مورخ 1396/1/15 شورای عالی انقلاب فرهنگی و براساس مصوبه جلسه 639 شورای فرهنگ عمومی به تصویب رسیده است، خود مؤید اهمیت و جایگاه ورزش در بین جانبازان و معلولان بوده و بر ضرورت توجه به این امر تأکید دارد؛ به‌طوری که در مقدمه این مصوبه آمده است خداوند باری‌تعالی در خلقت شگفت‌انگیز نوع بشر، قابلیت‌ها و توانمندی‌های نهفته‌ای را به ودیعه نهاده است؛ به‌گونه‌ای که یک شخص معلول، در مواجهه با فعالیت‌های فردی و اجتماعی خود، برای جبران نقیصه جسمی خویش قادر است در سایه اراده و همت، با اتکا به امید و با ارتقای توان جسمی، استعدادهای ذاتی خدادادی را به مرحله بالفعل برساند تا مرتبه‌ای که گاه چنین شخصی می‌تواند فعالیت‌های مافوق توان یک فرد سالم را نیز به اجرا درآورد.
حال چنانچه با بهره‌گیری از ظرفیت‌ها و امکانات موجود، زمینه و شرایط مطلوبی مهیا شده و محیط برای رشد و توسعه ورزش جانبازان و معلولان فراهم شود، این قشر معزز از اجتماع از این موهبت الهی بهره‌مند شده و به شکوفایی روح و جسم خویش نائل خواهند آمد.
بر همین اساس و بنا بر فرامین مقام معظم رهبری، اسناد بالادستی، مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی و قوانین مجلس شورای اسلامی، توجه به توسعه همه‌جانبه ورزش جانبازان و معلولان ازجمله اولویت‌های ورزشی کشور محسوب می‌شود. بر این اساس با توجه به ضرورت پرداختن به این مقوله، بر آن‌ شدیم تا گفت‌وگویی را با زهرا نجاتی‌عارف، بانوی والیبالیست همدانی عضو تیم ملی والیبال نشسته کشور ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:
این بانوی والیبالیست همدانی عضو تیمی ملی والیبال نشسته بانوان با بیان اینکه متولد سال 1373 است، گفت: چیزی حدود 11 سال است که در تیم ملی والیبال نشسته زنان ایران عضو هستم.
زهرا نجاتی‌عارف با بیان اینکه در کارنامه فعالیت ورزشی خود دارای دو نشان بازی‌های آسیایی جاکارتا و اینچئون است، ابراز کرد: علاوه‌بر اینکه در رقابت‌های پاراالمپیک ریو 2016 نیز حضور داشتم، در مسابقات جهانی بین قاره‌ای شرکت کرده و درحال حاضر نیز عضو تیم ملی هستم.
وی با اشاره به اینکه متأسفانه همواره ورزش جانبازان و معلولان نسبت به سایر ورزش‌ها کمتر دیده شده و حتی از سوی جامعه نیز شناخت کمتری نسبت به ورزش این قشر از جامعه وجود دارد، اظهار کرد: با این وجود در استان هیئت ورزش جانبازان و معلولین در رشته‌های مختلف ورزشی فعالیت داشته و در حد توان از ورزشکاران در رشته‌های مختلف حمایت لازم را انجام می‌دهد.
نجاتی‌عارف با اشاره به اینکه درحال حاضر به همت هیئت در رشته‌های مختلف همچون دوومیدانی، والیبال نشسته، وزنه‌برداری و غیره افراد معلول و جانباز فعالیت دارند، تصریح کرد: بازهم تأکید می‌کنم مسئله و مشکل پیش روی ورزشکاران در رشته‌های مختلف، دیده نشده توسط مردم است.
این بانوی والیبالیست با تأکید بر اینکه عدم آشنایی و اطلاع‌رسانی به جامعه و درعین‌حال تمایل خانواده و دید نامناسب آن‌ها برای حضور فرزند معلولشان در رشته‌های ورزشی امروز منجر به آن شده که ما در تأمین نیروی انسانی لازم آن‌گونه که باید نتوانیم فعالیت کنیم، گفت: این مهم در کنار نداشتن پشتیبان در عرصه تشکیل فعالیت‌های باشگاهی، تأثیرگذار است؛ به‌نحوی که متأسفانه درحال حاضر در اغلب رشته‌های ورزشی جانبازان و معلولان تنها از طریق هیئت می‌توانیم فعالیت کرده و در مسابقات حاضر شویم و باشگاهی نداریم.
وی با تأکید بر اینکه با داشتن تیم چه در بخش زنان و چه در بخش مردان متأسفانه نداشتن پشتیبان مانع از آن شده که بتوانیم در لیگ برتر والیبال تیم‌داری کنیم زیرا دیگر تیم‌های حاضر در این مسابقات به‌دلیل تأمین مالی از بازیکنان ملی‌پوش دعوت به عمل آورده و سطح تیمی‌ها بسیار بالا است، تصریح کرد: البته در سنوات گذشته در لیگ برتر نیز حاضر بودیم، اما درحال حاضر شرایط برای حضور مهیا نیست؛ بااین‌وجود با تلاش‌های صورت‌گرفته از سوی هیئت، امکان حضور تیم همدان در لیگ دست یک امسال محتمل است.
نجاتی‌عارف با بیان اینکه بنده از طریق مدرسه وارد عرصه ورزشی شدم، گفت: سال 90 درحالی که هنوز محصل بودم، از طریق مادر یکی از همکلاسی‌هایم با رشته والیبال نشسته آشنا شدم؛ درواقع مادر دوستم از ورزشکاران این رشته بود و باعث شد متوجه بشوم برای معلولین هم فعالیت‌های ورزشی وجود دارد.
وی در ادامه ابراز کرد: با مربی ورزش مدرسه مشورت کردم و قرار شد اگر علاقه‌مند به این رشته شدم، آن را ادامه بدهم؛ خانواده به‌خصوص پدرم خیلی دوست داشتند که من این رشته را دنبال کنم و از آنجا که پدرم ورزش‌دوست است و خودش هم چند رشته را دنبال می‌کند، مشوق بسیار خوبی برای من بود.
این بانوی والیبالیست همدانی با تأکید بر اینکه تیم‌ها در همه رشته‌ها برای فعالیت پویا نیازمند پشتوانه‌سازی هستند و ما با توجه به پتانسیل و ظرفیت آموزشی در این عرصه مشکلی نداریم اما این نگاه و دید خانواده نسبت به ورزش معلولان است که ما را دلسرد می‌کند، گفت: دید محدود جامعه نسبت به ورزش جانبازان و معلولان نیازمند تحول است.
وی با تأکید بر اینکه هنوز سالن اختصاصی و یا ظرفیت و مکانی ویژه برای ورزش معلولان و جانبازان در استان وجود ندارد، ادامه داد: این قشر شرایط خاص بدنی دارند و نیازمند یک سالن مجهز و مستقل هستند؛ زیرا همه سالن‌های ورزشی برای معلولان مناسب نیست و امکان استفاده از آن‌ها را ندارند، اما با این وجود هیئت از سالن‌های اجاره‌ای برای رشته‌های مختلف استفاده می‌کند که البته اخیراً مکانی به این منظور به ورزش جانبازان و معلولان اختصاص یافته و در بلوار مفتح کلنگ‌زنی شده است.
مع‌الوصف؛ با توجه به آنچه گفته شد، دنبال کردن ورزش جانبازان و معلولین در سراسر دنیا اهداف بسیار ارزشمندی دارد و ورزش برای این گروه از ورزشکاران فقط جنبه قهرمانی ندارد و اعتقاد بر این است که ورزش بازگرداننده جانبازان و معلولین به جامعه و عامل تجدید پیوستگی‌های اجتماعی و یکی از عوامل شور و نشاط جامعه جانباز و معلول است. حال آنکه چنان که از زبان یکی از قهرمانان عنوان شد، در جامعه ما نگاه و توجه به ورزش جانبازان و معلولان، خوب نیست که باید تغییر کند؛ چراکه تا وقتی فرهنگ و دید مردم در جامعه دچار تغییر نشود، در این زمینه با وجود پتانسیل، شاهد بروز و ظهور استعداد‌ها نخواهیم بود. چراکه درحال حاضر کمبود آگاهی‌های عمومی و نگرش منفی به پدیده معلولیت در سطح جامعه، هنوز هم از عمده‌ترین معضلات و موانع در دستیابی به موفقیت این قشر در جامعه به‌شمار می‌آید.