محققان بر مقاومت دارویی یکی از تهاجمی‌ترین انواع سرطان پستان غلبه کردند

در مطالعه‌ای جدید، نقش فیبروبلاست‌ها در ایجاد توانایی در تومورها برای مقاومت در برابر رایج‌ترین انواع درمان بیولوژیکی برای سرطان پستان نوع HER2 مشخص شده است. فیبروبلاست‌ها در شکل‌گیری بافت‌ها نقش دارند. این مقاله توانایی یک درمان جدید را نشان می‌دهد که در حال حاضر تحت آزمایش‌های بالینی قرار دارد و می‌تواند به ارتقای یک پاسخ ایمنی قوی با اتصال به فیبروبلاست‌ها کمک کند. روشی که آن‌ها را قادر می‌سازد بر مقاومت سرطان پستان نوع HER2 در برابر درمان‌های ضد توموری غلبه کنند.

ریزمحیط اطراف تومورها در سرطان سینه HER2+ از آنها محافظت و به آن‌ها کمک می‌کند تا در برابر پرکاربردترین درمان‌ یعنی درمان با «آنتی بادی مونوکلونال تراستوزومب» مقاومت کنند. نوع خاصی از سلول‌ها در این ریزمحیط فیبروبلاست‌ها هستند که نقشی کلیدی در این فرآیند ایفا می‌کنند. این سلول‌ها توانایی مسدود کردن سیستم ایمنی و در نتیجه محافظت از تومور را دارند. یافتن راهی برای غلبه بر این مشکل، ظرفیت درمان برای کشتن سلول‌های تومورها را افزایش می‌دهد.

به طور خاص باید گفت که وجود فیبروبلاست‌های فعال شده توسط فاکتور رشد تغییردهنده بتا (TGF-beta) که مولکولی به نام FAP را بیان می‌کنند از تومور در برابر عملکرد سلول‌های ایمنی محافظت می‌کند. تراستوزومب توانایی نشانه گرفتن سلول‌های سرطانی با سطوح بالایی از پروتئین HER2 را دارد و هنگامی که به سلول سرطانی متصل می‌شود، یک پاسخ ایمنی قوی فعال می‌کند، که نقش عمده‌ای در اثربخشی بر تومور ایفا می‌کند. با این حال، در بسیاری از تومورها، سیستم ایمنی قادر به گذشتن از ریزمحیط اطراف تومور برای از بین بردن آن نیست. و در نتیجه مقاومت درمانی ایجاد می‌شود و ظرفیت این نوع سرطان برای فرار از دارو و تکثیر بیشتر افزایش می‌یابد. این مکانیسم جدید توسط گروهی از محققان مرکز تحقیقات سرطان کشف شده و در مطالعه‌ای در مجله نیچر منتشر شده است.

نویسندگان این مقاله همچنین راهی برای غلبه بر توانایی تومور در محافظت از خود شناسایی کرده‌اند. آن‌ها با استفاده از مدلی که شامل سلول‌های زنده بیماران سرطان پستان بود نشان دادند که با هدف قرار دادن مولکول‌های FAP بیان‌شده توسط فیبروبلاست با ایمونوتراپی، می‌توان توانایی این سلول‌ها برای جلوگیری از دسترسی سلول‌های ایمنی به تومور را معکوس کرد.

دکتر الکساندر کالون (Alexandre Calon)، نویسنده ارشد و سرپرست این تحقیقات می‌گوید: وقتی مولکول FAP-IL2v، به تومور مدل‌سازی شده در خارج بدن که حاوی این ریزمحیط مقاوم در برابر درمان است، اضافه شد، اثربخشی درمان تراستوزومب بازیابی شد.

لازم به ذکر است که در مدل تولید شده از سلول‌های انسانی استفاده شده و همچنین از آن می‌توان برای انواع دیگر تومورها استفاده کرد.

نتایج به‌دست آمده در این مطالعه با بررسی سه گروه از بیماران و بیش از 120 نمونه تأیید شد. در همه داوطلبان، سطوح فعال فیبروبلاست به طور مستقیم با توانایی سیستم ایمنی در اثرگذاری بر تومور ارتباط داشت. هرچه سطوح فیبروبلاست بالاتر باشد، با وجود اثربخشی تراستوزومب، دسترسی به سلول‌های تومور و از بین بردن آن‌ها دشوارتر است. دکتر کالون تأکید کرد که این امر انتخاب بهتر بیمارانی را که از چنین درمانی سود می‌برند تسهیل می‌کند.

او توضیح می‌دهد: اگر افراد را بر اساس این ویژگی‌ها فیلتر کنیم، می‌توانیم گروهی از بیماران مقاوم به درمان که می‌توانند با این مولکول مورد درمان قرار بگیرند را از گروه‌های دیگر جدا کنیم تا اثربخشی درمان‌های سرطان پستان در آن‌ها بازیابی شود.

در حال حاضر داروهایی در دسترس هستند که می‌توانند برای دستیابی به این اثر مورد استفاده قرار گیرند، اگرچه مطالعات بیشتری باید برای ارزیابی کاربرد آن‌ها در بیماران انجام شود.