پرنده « زنگوله بال» برای نخستین‌بار در کردستان مشاهده و ثبت شد

اقبال حمیدی روز چهارشنبه با اشاره به اینکه این رکورد در سایت پرنده‌نگری کشور ثبت شد، اظهار کرد: ناصح حسینی، آزاد توکلی و آرزو عبدی از اعضای تیم پرنده‌نگری شهرستان مریوان موفق به مشاهده این پرنده شدند.
یک رکورد، به خلاصه اطلاعات مهم از مشاهدات پرندگان در مورد یک گونه پرنده توسط یک یا چند نفر از افراد علاقه‌مند به پرندگان گفته می‌شود. در هر رکورد، باید به پنج رکن مهم یعنی نام گونه، تعداد پرنده مشاهده شده از آن گونه، مکان مشاهده پرنده، تاریخ مشاهده و نام مشاهده‌کنندگان اشاره شود.
اعتبار هر رکورد، به میزان صرف وقت یک پرنده نگر برای یافتن و مشاهده پرنده، استفاده از دانش و تجربیات افراد متخصص در زمینه بیولوژی و اکولوژی پرنده، یادداشت‌برداری و گزارش دقیق اطلاعات پرندگان مشاهده شده بستگی دارد.
وی ادامه داد: این پرنده در زمره پرندگان تحت حمایت و شکار ممنوع بوده و زیستگاه آن، مرکز جنوب اروپا تا غرب و مرکز آسیا است.
مدیرکل حفاظت محیط زیست کردستان افزود: با شروع فصل سرما این پرنده از مناطق سردسیر به مناطقی که دارای آب و هوای ملایم‌تری است مهاجرت و تا اوایل اسفندماه در این زیستگاه‌ها گذران می‌کند و پس از پایان زمستان برای جوجه‌آوری به زیستگاه‌های واقع در ترکمنستان، قزاقزستان و روسیه برمی‌گردد.
حمیدی یادآور شد: زنگوله بال علف‌زارهای سرسبز، دشت‌های وسیع سنگلاخی با پوششی از علوفه بلند، بوته‌زارها و مزارع غلات را به‌عنوان زیستگاه برمی‌گزیند.
وی اضافه کرد: زنگوله بال، پرنده‌ای اجتماعی است و در خارج از دوره جوجه‌آوری دسته‌های بزرگی تشکیل می‌دهد و بسیار محتاط و دیدنش دشوار است و به سهولت و با چالاکی می‌دود و اغلب هنگام احساس خطر خود را لابه‌لای پوشش علفی و بوته‌ها مخفی می‌سازد.
زنگوله‌بال با نام علمی tetrax tetrax و با نام انگلیسی Little Bustard از خانواده هوبرگان است که 45 سانتی‌متر طول دارد و گشودگی بال‌هایش به 90 سانتی‌متر می‌رسد.
دریاچه زریبار مریوان در یک دره طولی وسیع قرار دارد و از دو طرف غرب و شرق با کوه‌های پوشیده از جنگل احاطه شده است و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه‌زارهای نیمه انبوه تشکیل می‌دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است. زریبار دارای یک هزار و 200 هکتار نیزار، سه هزار و 400 هکتار پناهگاه حیات وحش و دو هزار و 300 هکتار تالاب است.
زریبار در فاصله سه کیلومتری غرب شهر مریوان قرار دارد. این تالاب به‌عنوان صد و دومین اثر طبیعی کشور در 20 بهمن 1389 در فهرست میراث طبیعی ایران ثبت شده و پناهگاه حیات وحش آن بیست و سومین عضو کنوانسیون رامسر است.
طول دریاچه زریبار حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود 1.6 کیلومتر، وسعت تالاب به دلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر و حداقل و حداکثر عمق آن به ترتیب دو و 6 متر است.
تاکنون 298 گونه پرنده، 31 گونه پستاندار، 13 گونه خزنده، 11 نوع ماهی یک گونه مارماهی، پنج گونه فیتوپلانکتون و 17 گونه زئوپلانکتون در تالاب بین‌المللی زریبار شناسایی شده است.