|
او که تجربه تهیه کنندگی برنامه ای چون «دکتر سلام» را برای تلویزیون دارد، تاکید می‌کند: استفاده از چهره‌ها در برنامه «بالان» به صرف چهره بودن افراد نیست؛ بلکه اگر سراغ چهره ای رفته اند، درام زندگی اش را هم جستجو کرده اند.
برنامه گفت وگو محور «بالان» تولید جدید گروه خانواده شبکه دو سیماست که با هدف ایجاد انگیزه و امید دوشنبه شب‌ها ساعت 22 و 30 دقیقه به روی آنتن می‌رود.
وحید رستگار، تهیه کننده برنامه «بالان» درباره القای امید در این برنامه، خاطرنشان کرد: امید همیشه در همه جهان بسیار مستمرثمر و پرفایده است. ما امید را در همه مشاغل جامعه در برنامه «بالان» بررسی می‌کنیم. از بیماری گرفته تا ورشکستگی‌های شغلی و هر اتفاق تلخی که در زندگی افراد افتاده و با امید خودشان را کمک کردند. برنامه ما بیشتر از بیمارانی که مدت زیادی با بیماری سرطان مبارزه کرده اند و این بیماری را شکست دادند صحبت می‌کند و در این زمینه بیشتر به سراغ زندگی فردی افراد می‌رویم.
این تهیه کننده اضافه کرد: طبق آمار، خیلی از افرادی که دچار چنین بیماری‌هایی می شوند خیلی زود به فکر خودکشی می‌افتند و از همه دنیا ناامید می‌شوند اما ما سراغ آنهایی می‌رویم که با امید این بیماری را شکست داده اند و پایش ایستادند. خودم به عنوان تهیه کننده نمونه بارزی هستم و جزو افرادی بودم که در دوره ای تمام سرمایه ام را از دست دادم و بیکار شدم و واقعاً راه به جایی نداشتم تا اینکه در زندگی ام جرقه ای خورد و امید به وجودم بازگشت. از طرفی خودم هم تلاشم را چندین برابر کردم تا توانستم ناامیدی را پشت سر بگذارم.
از منفی بافی پرهیز کردیم
رستگار با تاکید بر لزوم امیدبخشی در همه جوامع اظهار کرد: بحث امید در هر جامعه ای نیاز است؛ چه جامعه ای که حالش خوب است و چه جامعه ای که حالش بد باشد. ما سعی کردیم در برنامه «بالان» به طور جد از منفی بافی پرهیز کنیم و فقط به بینندگانمان امید بدهیم؛ آن هم با افراد واقعی که مسیرهای سختی را در زندگی شان طی کرده اند نه با شعار. ورزشکاری که شکست خورده، فردی که با مدرک دکترا در اسنپ مشغول به کار شده است، معلولی که دو دست ندارد اما نقاش فوق العاده ای است و... اما همچنان روزنه امید در وجودشان زنده است.
تهیه کننده «بالان» درباره سوژه‌های برنامه هم توضیح داد: برنامه ما یک گروه شش نفره دارد که با جمع آوری مستندات، سوژه‌های خاص و واقعی پیدا می‌کنند تا برای بینندگان جذابیت داشته باشند.
وی در پاسخ به این پرسش که شبکه تا چه حد دستتان را برای پرداخت به سوژه‌های خاص باز گذاشت و آیا محدودیتی هم داشتید؟ خاطرنشان کرد: برنامه «بالان» از ابتدای سال 1401 شروع شده و تا الان دو سری از برنامه ضبط شده است. سری سوم نیز در حال آماده سازی است. «بالان» به سبب گفت و گو محور بودنش چالش به خصوصی به غیر از امید نداشته و اگر هم چالشی در برنامه اتفاق افتاده باز به بحث امید برمی گردد نه به معنای خاص چالش. خداراشکر شبکه دو هم نظر مساعدی نسبت به مهمان‌های ما داشت و هم اینکه طی این مدت کاملا با ما همراه بود و مشکل خاصی نداشتیم.
چرا در تلویزیون گفت وگوهای چالشی نداریم؟
او که تجربه تهیه کنندگی برنامه‌هایی چون دکتر سلام، جمعتون جمعه، یک فنجان سلامت و نبض دو را برای تلویزیون داشته درباره اینکه چرا در سال‌های اخیر تلویزیون از ساخت گفت وگوهای چالش برانگیزی همچون صندلی داغ، شب شیشه ای و مثلث شیشه ای، کوله پشتی و... امتناع کرده است، توضیحاتی را ارائه کرد.
رستگار در این زمینه یادآور شد: ما زمانی یک برنامه با عنوان «گفتگوی تنهایی» داشتیم که خود آدم‌ها درونشان را به چالش می‌کشیدند یا برنامه ای مثل «مثلث شیشه ای» که آقای رشیدپور اجرای آن را بر عهده داشت و به نوعی به چالش کشیدن آدم‌ها بود. اما گاه برخی از این برنامه‌ها از رویکرد اصلی خود فاصله گرفته اند؛ به عنوان مثال در برنامه ای از خانم سحر قریشی سوالی پرسیدند که به نظرم چالش نبود، بلکه از سر بی دانشی چنین پرسشی مطرح شد. به نظرم برخی از این اتفاقات اسمش چالش نیست. شاید دیگران نگاه چالشی به محتوا داشته باشند اما واقعاً اینطور نیست. در عین حال هم یادآوری می‌کنم که جای برنامههای چالشی همچون «صندلی داغ» واقعاً در تلویزیون ما خالی است و به طور جدی به اینگونه برنامه‌ها نیاز داریم.
این تهیه کننده در ادامه در توضیح نام برنامه «بالان» هم گفت: بالان به معنی رو به بالا، بالارونده و رو به رشد است. حتی نگاه تیتراژمان هم به همین بحث رشد کردن ختم می‌شود؛ بنابراین همه چیز در بالان از امید نشات گرفته است.
گفت وگو با چهره‌ها تا کی؟
وی در ادامه با این پرسش مواجه شد که طی این سالها برنامههای گفت‌وگو محور تلویزیون با حضور چهره‌ها شدت گرفت و بعضا با انتقاداتی هم همراه شد؛ بالان دارای چه مشخصه ای است که آن را نسبت به سایر برنامه‌هایی از این دست متفاوت می‌کند؟
رستگار پاسخ داد: تفاوت بالان نسبت به همه برنامههای روی آنتن تلویزیون اولا این است که واقعاً این روزها کدام برنامه به معنای خاص به امید می‌پردازد؟ من نمی خواهم خدایی ناکرده قضاوتی داشته باشم چون هر برنامه رویکرد خودش را دارد اما اگر ما هم از چهره‌های هنری و ورزشی استفاده می‌کنیم رویکردمان استفاده از افراد، صرف چهره بودنشان نیست.
او تاکید کرد: ما برای انتخاب چهره‌ها درام زندگی شان را جستجو کرده ایم. به عنوان مثال هر کدام از هنرمندانی که در برنامه ما حضور داشتند میزبان برنامه هم بوده اند و درام زندگی شان برای ما مهم بود. دایی بنده مرحوم کریم اکبری مبارکه، بازیگر باسابقه عرصه سینما و تلویزیون که بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت، خودش یک چهره بود. یادم هست آن زمان که ایشان در تلویزیون پرکار بودند تلویزیون فقط شبکه یک و دو را داشت و در سال 64 خود من هم از طریق ایشان وارد تلویزیون شدم و با بازیگری کارم را شروع کردم.
چرا برنامههای انگیزشی به مناسبت‌ها محدود می‌شود؟
رستگار سپس با طرح این پرسش که چرا برنامه‌هایی با رویکرد امیدبخشی، در مناسبت‌هایی مثل ماه مبارک رمضان بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند؟ ادامه داد: در برنامه ما افرادی می‌آیند که مستند زندگی شان را تعریف می‌کنند. متاسفانه بعضا به اینگونه برنامه‌ها در مناسبت‌هایی مثل ماه رمضان توجه خاصی می‌شود؛ این در حالی است که باید ساخت این برنامه‌ها همیشگی باشند. امید همیشه نیاز مردم است. خداراشکر تا به حال بازخوردهای برنامه بالان خوب بوده و مخاطبان برنامه را دنبال می‌کنند. تقریباً همه برنامههای این روزهای تلویزیون از روزمرگی‌ها می‌گویند، اینکه چه چیزهایی برای بدن مفیدند، چه چیزهایی بخوریم یا نخوریم و... اما بالان از امیدی می‌گوید که مردم واقعاً به خصوص در این شرایط به آن نیاز دارند.
زمانی «دکتر سلام» یکی از پربیننده‌های صداوسیما بود
تهیه کننده بالان در پایان به برنامه پزشکی «دکتر سلام» اشاره کرد و گفت: طی مدتی که تهیه کنندگی دکتر سلام را عهده دار بودم، از ابتدای کرونا تا فروردین ماه 1401، این برنامه جزو پربیننده ترین برنامههای سازمان صداوسیما شد اما الان فکر می‌کنم آمار بینندگانش پایین آمده است. ما در برنامه «جمعمون جمعه» هم حدود 80 بازیگر داشتیم که آن هم در قالب کمک به همنوع بود و در آن هم به مخاطبان حال خوب می‌دادیم.
|
