خصلتی زیبا از پیامبر (ص) که مرهم امروز جامعه است

وی با تأکید بر احیای سنت نبوی در جامعه گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله خوشرو بود و همگان ایشان را با این خصلت می‌شناختند. یکی از عارضه‌هایی که دچار آن هستیم، اخم کردن است، به ویژه زمانی که از خواب بیدار می‌شویم. برای خود هیبت درست می‌کنیم. پیامبر خودش را نمی‌گرفت. ایشان هرچند هیبت داشتند و این هیبت در مراجعه‌کننده تأثیر داشت،‌ اما سریع این فضا را می‌شکستند و به اطرافیان آرامش می‌دادند. حضرت را اینگونه می‌شناختند: «کانَ ضَحاکاً بَسّاما»؛ یعنی خیلی شوخ‌طبع و خنده‌رو بود.
این کارشناس مذهبی افزود: برخی خیلی عبوس و خشمگین هستند. هر چیزی را که می‌بینند، سریع ایراد می‌گیرند. عروسی و ختم می‌روند، به دنبال ایراد هستند. طبیعت را می‌بینند، همین گونه رفتار می‌کنند. اگر هوا سرد باشد،‌ می‌گویند چرا هوا سرد است،‌ اگر گرم باشد، نق می‌زنند. اگر باران بیاید، می‌گویند چرا این همه باران می‌آید. اگر نبارد،‌ می‌گویند از خشکسالی مردیم. به همسر و فرزندان خود ایراد می‌گیرد. دایره لغت این افراد در ایراد گرفتن خیلی بالاست. از همه چیز ایراد نگیریم و از زندگی لذت ببریم. این درد مخصوص قشر خاصی هم نیست.
مرادی در بیان راهکار زدودن این خصلت منفی گفت: مثبت‌اندیشی مهم است. رسول خدا مثبت‌اندیش بود و از بددلی و بدگویی و ایراد گرفتن پرهیز داشت. مسئله دیگر شکر است؛ یعنی به جای ایراد گرفتن، شکر خدا را به‌جا بیاوریم. خود را سازگار با مسائل پیرامون قرار دهیم. نقاط مثبت را باید بیشتر اهمیت دهیم. اگر فرزند در منزل می‌خندد، جلوی او را نگیریم؛ برخی ورد زبانشان در منزل این است: بچه نخند، بچه ندو، بچه بنشین. اتفاقاً‌ خیلی خوب است که بچه‌ها بدوند و شاد باشند؛ خیلی خوب است که بچه‌ها در کلاس درس بخندند و شاد باشند.
این کارشناس دینی افزود: مسئله شوخی و خنده، بد در جامعه جا افتاده است. به قدری تقبیح شده که آدم‌ها مجبور شدند مدام خودشان را جمع و جور کنند. یک نفر هم که می‌خندند، واکنش برخی اینگونه است که می‌گویند «برای چه می‌خندی؛ مگر من مسخره تو هستم؟» به این ترتیب ما مجبور شدیم یک فرهنگی را در خود نهادینه کنیم و برای خود کلاس و محدوده‌ای قائل باشیم. در اکثر مواقع این چالش ریشه در فرهنگ تاریخی و سرزمینی ما ایرانیان دارد؛ مثل اینکه بگویند «تو باید مرد جنگ باشی، عبوس باشی» و یا «نسبت به همسرت خشن رفتار کنی». این فرهنگ را به ویژه در برخی مناطق کشور می‌بینیم.
مرادی خوشخویی را موهبی الهی دانست و گفت: خداوند نسبت به رسول خویش فرمود «فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ کُنْتَ فَظًّا غَلیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضُّوا مِنْ حَوْلِک»؛ یعنی پس به [برکتِ] رحمت الهى، با آنان نرمخو [و پُر مِهر] شدى و اگر تندخو و سخت‌دل بودى، قطعاً از پیرامون تو پراکنده مى‌شدند.» یا ادخال سرور یکی از خیراتی است که در برخی احادیث آن را محبوب‌ترین اعمال نزد خداوند معرفی کرده‌اند.