|
این تحقیق که شامل موش‌های آزمایشگاهی و انسان‌ها بود، اشاره می‌کند که جنسیت نر این گونه‌ها ممکن است در برابر اختلالات «ساعت بدن» که با شیفت کاری به‌وجود می‌آید، آسیب‌پذیرتر باشد.
در آزمایشگاه محققان دریافتند که موش‌های نر طیفی از اثرات منفی ناشی از قرار گرفتن در معرض چرخه‌های غیر عادی روز و شب را نشان می‌دهند؛ همه‌چیز از فعالیت ژنی آن‌ها گرفته تا باکتری‌های روده و فشار خون آن‌ها از بین رفت. در مقابل، موش‌های ماده تا حد زیادی محافظت‌شده به نظر می‌رسیدند.
محققان با استفاده از داده‌های بیش از 90 هزار کارگر شیفتی در بریتانیا، دریافتند که مردان در گونه انسانی نیز بیشتر تحت تأثیر شرایط شیفت شب قرار می‌گیرند. مردانی که شب‌ها کار می‌کنند، بیشتر از مردانی که ساعات معمولی کار می‌کنند به سندرم متابولیک مبتلا می‌شوند؛ سندرم متابولیک مجموعه‌ای از عوامل خطر برای بیماری‌های قلبی و دیابت است که شامل افزایش فشار خون، کلسترول و قند خون و همچنین چربی اضافی شکمی می‌شود.
در همین حال، زنان شیفت شب نیز نسبت به زنانی که فقط ساعات استاندارد کار می‌کردند، در معرض خطر بیشتر سندرم متابولیک بودند. اما این خطر پس از اینکه محققان نوع شغل را درنظر گرفتند، کاهش یافت.
«گرت فیتز جرالد»، محقق ارشد از دانشگاه پنسیلوانیا گفت: «نوع شغل مهم است، زیرا همه کارهای شیفتی یکسان نیستند.»
فیتزجرالد ابراز کرد: «این یافته‌ها با هم نشان می‌دهد که کار شیفتی ممکن است تأثیر کمتری بر ساعت بدن زنان داشته باشد، اگرچه دلایل آن هنوز مشخص نیست.»
آزمایش‌ها به نقش استروژن اشاره کرد: موش‌های ماده که تخمدان‌هایشان برداشته شد و بنابراین استروژن تولید نمی‌کردند، نسبت به موش‌های ماده با تولید طبیعی استروژن، کمتر از تأثیر چرخه‌های اختلال در روز و شب محافظت می‌شدند.
ریتم‌های شبانه‌روزی طبیعی بدن انسان حکم می‌کند که افراد فعال باشند و در طول روز غذا بخورند و زمانی که هوا تاریک است، بخوابند. شیفت کاری این ریتم‌ها را از بین می‌برد.
اما برخی تحقیقات همچنین اشاره کرده‌اند که زنان شیفتی ممکن است نسبت به همتایان مرد خود نسبت به این اثرات انعطاف‌پذیرتر باشند.
|
