فرشاد پرویزیان، در گفتگو با خبرنگار گروه اقتصادی سپهرغرب اظهارکرد: فردی که چهار بار به صورت متوالی در چهار هفته متوالی برای جستجو شغل مراجعه کند و شغلی پیدا نکند «بیکار» گفته میشود حال اگر تعداد این افراد بیکار را بر جمعیت فعال(افرادی که در سن کارقرار دارند) تقسیم کنیم نرخ بیکاری به دست میآید. وی ادامه داد: اگر کسی حتی یک ساعت در هفته شغلی داشته باشد و درآمدی کسب کند به آن بیکار نمیگوییم. این تعریف میتواند مورد سوال واقع شود که آیا با یک ساعت کار در هفته فرد میتواند امرار معاش کند ما با این موضوع کاری نداریم زیرا براساس تعریف سازمان بینالمللی کار، فرد صاحب شغل است اما اینکه چگونه امرار معاش میکند بحث دیگری است. این اقتصاددان با بیان اینکه وقتی گفته شود فرد مراجعه کند و کار پیدا نکند بیکار تلقی میشود ممکن است برخی از افراد از مراجعههای بعدی خودداری کنند بنابراین هنگام رصد نرخ بیکاری به طور مثال در ماه گذشته 10 درصد اعلام شده در فصل جدید وقتی بررسی میشود شاهد کاهش رقم اعلامی خواهید این به معنای کاهش نرخ بیکاری نیست بلکه افراد از پیدا کردن شغل مایوس شدهاند و از مراجعههای بعدی برای یافتن شغل خودداری کردهاند اما شاهد کاهش نرخ بیکاری بر روی کاغذ میشویم. پرویزیان نوع دیگر بیکاری را «بیکاری پنهان» عنوان کرد و گفت: بیکاری پنهان یعنی فرد به ظاهر شغل دارد اما به دلیل کمبود درآمد، دلایل فرهنگی، اجتماعی، آموزشی، عدم تامین هزینههای زندگی در برابر حقوق دریافتی، عدم وجدان کاری و..... از انجام کار خود امتناع میکند بنابراین وقتی بهرهوری نیروی کار منفی میشود شاهد بیکاری پنهان خواهیم بود. وی نبود رشد اقتصادی، عدم سرمایهگذاری، موانع کسب و کار را از علل افزایش بیکاری عنوان کرد و گفت: عدم استقبال افراد از شغل نیز به دلیل درآمد پایین یا مناسب نبودن جایگاه شغلی است. این اقتصاددان در پاسخ به این سوال که چرا با اعلام برطرف شدن مشکل بیکاری شاهد ریشه کن شدن بیکاری نیستیم، گفت: وقتی اعلام میشود چند درصد فرصت شغل ایجاد شده است برای راستیآزمایی آن طبق قانون هر فردی که شاغل میشود باید بیمه شود لذا با افزایش آمار تعداد بیمهشدگان این موضوع راستی آزمایی میشود.
|