مشکلات کوی قاسم‌آباد همچنان چشم‌انتظار مدیران همدانی

اگر سری به قاسم‌آباد بزنید، خواهید دید که این بخش تازه الحاق‌شده شهری با مشکلات زیادی دست به گریبان است که ازجمله آن‌ها می‌توان به رودخانه سربازی که بخش اعظمی از آن با ایجاد انواع آلودگی‌ و بوی نامطبوع همیشگی‌اش، سلامت اهالی را تهدید می‌کند، اشاره کرد.

نبود زیرساخت‌های لازم ازجمله شبکه مناسب فاضلاب، موجب شده تا لوله‌های فاضلاب منازل به رودخانه سرازیر شود و اهالی این منطقه و به‌خصوص آن‌هایی که نزدیک‌تر به رودخانه قرار دارند، همواره این بوی مشمئزکننده را استشمام کنند.

دیگر مشکل این منطقه که باعث آزار مردم شده، حضور معتادان متجاهری است که عرصه را بر اهالی تنگ کرده‌اند؛ تا جایی که مردم در باغات و زمین‌های کشاورزی خود نیز احساس امنیت ندارند. این آشفتگی‌ها باعث شده تا دیگر معضلاتی همچون ضایعاتی‌ها نیز به منطقه اضافه شده و فضا را برای حضور معتادان متجاهر فراهم‌تر کنند.

با اینکه قاسم‌آباد با الحاق، جزئی از شهر شده است، اما درخصوص آسفالت و یا فضای سبز آنچنان پیشرفتی نداشته و هنوز در این مورد نیاز به توجه از سوی مسئولان استانی دارد. این روستای سابق علاوه‌بر از دست دادن باغات، قنات‌هایش نیز وضعیت مناسبی ندارند، این درحالی است که قرار بود موزه قنات قاسم‌آباد ثبت جهانی شود، اما این موضوع نیز رها شده است.

مشکلات کوی قاسم‌آباد بارها از سوی رسانه‌های مختلف بیان شده است و مسئولان استانی نیز مسائل آن‌ها را از نزدیک مشاهده کرده‌اند، اما متأسفانه هنوز قدمی برای حل آن برداشته نشده است.

با توجه به اهمیت موضوع، خبرنگار روزنامه سپهرغرب با یکی از اهالی این منطقه به گفت‌وگو نشسته که در ادامه متن آن را خواهید خواند:

رضا حیدری با بیان اینکه قاسم‌آباد از سال 1398 طی مصوبه‌ای توسط هیئت وزیران به شهر همدان الحاق شد، گفت: آن زمان برای کلان‌شهر شدن همدان، اجبار وجود داشت و به همین دلیل خیلی از مؤلفه‌ها درنظر گرفته نشد و تنها افزایش جمعیت شهر مد نظر قرار گرفت.

وی با اشاره به اینکه قرار بود سایر نقاط مانند بهار و مریانج نیز به شهر الحاق شوند تا همدان جزء کلان‌شهرها محسوب شود، اظهار کرد: آن زمان قرار بود برای افزایش جمعیت شهر روستاهای حسن‌آباد، قاسم‌آباد، علی‌آباد و شورین نیز به شهر الحاق شوند که همه روستاها به‌جز شورین، مشمول الحاق شدند.

حیدری در ادامه خاطرنشان کرد: الحاق تنها روی کاغذ بود و برای روستا فقط حذف دهیاری و شورا و ورود شهرداری را به دنبال داشت. درصورتی که تنها خدمت شهرداری تا سال 1400 که شورا در روستا فعالیت داشت، جمع‌آوری زباله اهالی بود.

این فرد ساکن کوی قاسم‌آباد با اشاره به اینکه در زمان دهیاری جدول‌گذاری و جالیز در پیاده‌روها اجرا شد، اذعان کرد: آسفالت‌ریزی برای منطقه قاسم‌آباد بیشتر به‌صورت لکه‌گیری بوده و تنها چند کوچه بن‌بست آسفالت شده است؛ بیشترین ضرری که نصیب روستا شد، ساخت‌وسازهای بی‌رویه بود و باعث شد شاهد ساخت‌وساز غیر مجاز و حضور پلیس ساختمان و خراب کردن منازل و این‌گونه مسائل باشیم.

حیدری یکی از بزرگ‌ترین مشکلات قاسم‌آباد را رودخانه‌ای که در انتهای آن قرار دارد برشمرد و افزود: پوشاندن رودخانه قرار بود انجام شود، اما متأسفانه هم‌اکنون رها شده است؛ دلیل این توقف مشخص نیست که اتمام بودجه بوده یا دیگر مسائل که تنها تا قسمت بلوار سلامت رودخانه پوشانده شد. درصورتی که باید این پوشش تا انتهای قاسم‌آباد ادامه داشت و تنها در محدوده باغات و مراتع انتهای قاسم‌آباد شاهد رودخانه سر باز می‌بودیم، اما متأسفانه این موضوع محقق نشد و با افتتاح بلوار سلامت، به دست فراموشی سپرده شد.

وی در ادامه تصریح کرد: خیلی از مسائل قاسم‌آباد در حد حرف ماند و چیزی به آن اضافه نشد و تنها نام آن تغییر کرده است؛ مثلاً زمانی که برای گرفتن تسهیلات بافت فرسوده به بانک مراجعه کردم، پاسخ این بود که محدوده مذکور شامل تسهیلات نمی‌شود و حتی شهرداری نیز به‌دلیل مشخص نبودن شهر یا روستا، تسهیلاتی برای ما درنظر نداشت.

حیدری با اشاره به اینکه تغییر نام مذکور بدون برنامه‌ریزی و آماده بودن موضوعات زیرساختی بود و اول الحاق انجام شده و بعد تهیه امکانات و زیرساخت‌ها درحال پیگیری است، اظهار کرد: چندین‌بار از مسئولین درخواست کردیم مثلاً 10 مورد از فواید این تغییر را بیان کنند تا ما نیز به ضررهای الحاق بپردازیم و بعد تصمیم‌گیری شود؛ اما متأسفانه این اتفاق نیفتاد و مشکلات ما ادامه دارد و تنها شهرداری با مردم در این خصوص در ارتباط است. درصورتی که سایر افراد متولی امر بودند و شهرداری ویترینی برای این کار بود، چراکه تنها یک نهاد اجرایی است. مشخص نبود این امر برای ساخت‌وساز، خریدوفروش زمین، تفکیک و یا چه منظور دیگری است.

وی خاطرنشان کرد: مقاومت ما در برابر الحاق به این جهت بود که منفعتی برای مردم نداشت؛ بیان شد این موضوع ارزش‌افزوده دارد، اما ارزش‌افزوده نیز برای ما قابل استفاده نیست، زیرا من خانه‌ای داشته‌ام که هم‌اکنون نیز در آن ساکن هستم، پس این الحاق برای ما امکانات جدیدی نداشته و از طرفی کشاورزی‌ها و دامداری‌ها را نیز از بین برده است.

حیدری با بیان اینکه قنات قاسم‌آباد ثبت ملی شد و قرار بود ثبت جهانی نیز بشود، گفت: قرار بود قنات موزه‌ای برای همدان تأسیس شود، البته کارهای تحقیقاتی آن نیز انجام شد و علی‌اصغر سمساریزدی، پدر قنات ایران هم کتابی در این خصوص نوشتند؛ اما این موضوع پشت گوش انداخته شد.

وی با اشاره به حضور معتادان متجاهر در این فضا، افزود: این یک بزه اجتماعی است که بسیاری از عوامل مانند فروشنده‌های مواد مخدر که در محل مذکور قرار گرفته‌اند، آن را تشدید و منطقه را به حاشیه شهر تبدیل کرده‌اند. اهالی با توجه به این موضوعات، حتی نمی‌توانند در باغ یا فضای شخصی خود نیز حضور پیدا کنند؛ متأسفانه پیگیری‌های ما نتیجه‌ای نداشته است، درحالی که حضور پلیس و جمع‌آوری معتادان متجاهر یکی از نیازهای این منطقه است.

حیدری دیگر موضوع این منطقه را نبود امنیت برشمرد و گفت: در این منطقه دزدی‌هایی که صورت می‌گیرد، مشکل دیگری است که همواره مردم را آزار می‌دهد و آسایش آنان را گرفته است.

وی در پایان با اشاره به اینکه زمانی که فقط مردم بومی در قاسم‌آباد حضور داشتند نحوه پوشش و رفتار آنان بهتر بود، افزود: حضور افراد با دیدگاه‌های مختلف و متفاوت در قاسم‌آباد، باعث شد شاهد تغییر فرهنگ، پوشش و آرایش خاص باشیم.

حال با توجه به اینکه کوی قاسم‌آباد نیاز به توجه ویژه از سوی مسئولان همدانی دارد و مشکلات آن به تفصیل در رسانه‌ها بیان شده و برخی مسئولان نیز از نزدیک شاهد آن بوده‌اند، انتظار می‌رود که درخصوص چنین موضوعاتی که چندین‌سال است اهالی منطقه را آزرده‌خاطر کرده، نگاه ویژه‌ای از سوی متولیان امر وجود داشته باشد.