وقتی صرفاً، دنیا و مادیات را لحاظ می‌کنیم

 حسین صادقیان

حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمایند «خداوند عزوجل هیچ چیزی مانند مرگ را نیافریده است که در عین آن که یقینی است و هیچ شکی در آن نیست، چونان شکی است که در آن کمترین یقینی نیست.» ملاحظه و دقت به چند فراز فوق نشان می‌دهد که چرا در اکثر موارد حساب ما از چرتکه با آنچه واقعیت دارد درست از آب در نمی‌آید یا به زبانی دیگر در محاسبات غالب ما موضوعات مختلف پیرامونی را فیزیکی، صوری و دنیایی محاسبه می‌کنیم و در اکثر موارد از حقیقت و باطن پدیده‌ها، روح قضایا، مرگ و آخرت جاودان غفلت می‌ورزیم درحالی‌که ما چه بخواهیم و چه نخواهیم همه این مؤلفه‌ها در نتیجه همه امور دخالت قطعی دارند.

حتما حداقل ده‌ها بار شنیده و مشاهده کرده‌اید که عده قابل توجهی، به خصوص برخی در رفاه پرورش‌یافته‌های امروزی در مواجهه با سختی‌ها و برخی موانع زندگی به راحتی از کوره به در رفته و ضمن عصبانیت می‌گویند «‌ای وای چقدر باید سختی کشید، چرا برای به نتیجه رسیدن فلان کار تا این اندازه باید زحمت کشید و با عصبانیت گاهی اصل خلقت خود را هم زیر سوال برده و به چرایی حضور در دنیا هم معترض می‌شود » همه امثال این موارد حاکی از غفلت از فلسفه خلقت و حضور در دنیایی است که می‌تواند مایه لذتبخش‌ترین موقعیت در حیات جاودان باشد، البته این کلام برای توجیه قصور و تقصیرات دیگران همچون نقش پدران، مادران، مسؤولان اجتماعی، نخبگان و مدیران تأثیرگذار در روند زندگی فردی و اجتماعی ما نبوده و نیست.

واقعیتی است که تا وقتی، حسابرسی ما از جهات ظاهری و باطنی، دنیوی و اخروی مطابق واقع و منطبق به حقیقت و فلسفه خلقت نباشد همواره با رنج و چالش در محاسبه مواجهیم به تعبیری اگر کسی خود را با نظام الهی هماهنگ کند به آرامش مطلوب می‌رسد ولی در صورت ناهماهنگی با مسیر و مبانی خلقت متلاطم و مغشوش است، در چند دهه گذشته به دلایل مختلف با افراط در توجه به عده زیادی از نوجوانان، طوری مسائل به اذهان و بوم تربیتی آنان متبادر شده و اخیرا با توسعه فضای مجازی هم بیشتر به آن دامن زده شده که گویا انسان برای آسایش و التذاذهای زودگذر و صوری پا به عرصه هستی گذاشته و حتی برخی از اینگونه تربیت‌یافتگان، همواره خود را بستانکار از پدر و مادر و اساس خلقت تلقی می‌کنند! درحالی‌که از صد‌ها نعمت خدادادی غافل و بعضا در رفتار می‌خواهند تمام کائنات در راستای به اصطلاح خوش گذشتن به آنان هزینه شود.

نتیجه اینکه تا وقتی چرتکه ذهنی ما مطابق با واقعیات مجموعه‌ عالم و حقایق هستی شکل نگیرد حسابرسی ما درست از آب درنیامده و آرامشی مطبوع و سازنده حاصل نخواهد شد. باشد تا خود را آنگونه که خالق هستی می‌پسندد آراسته و مشی کنیم. ان‌شاءالله