وی ادامه داد: مهدی همواره سعی بر این داشت که به نیازهای جامعه پاسخ دهد و به شیوه‌های مختلف این علاقه را با کارهای مختلف از جمله نوشتن، حضور در جهاد سازندگی و تدریس در مناطق جنوب تهران دنبال کرد. وی در این راه تا جایی پیش رفت که حتی جان خود را نیز فدا کرد.

رجب بیگی افزود: خانواده ما فضایی مذهبی داشت. بعد از ورود به دانشگاه، مهدی کتاب‌های مرحوم شریعتی و شهید مطهری را به صورت عمیق مطالعه می‌کرد. شهید فروزش، شهید شهشهانی و شهید علم‌الهدی از جمله دوستان مهدی بودند که در هویزه به شهادت رسیدند.

برادر شهید مهدی رجب بیگی گفت: در همه شهدا ویژگی ایثار و از خودگذشتگی به وضوح خود را نشان می‌دهد. مهدی نیز از این قاعده مستثنی نبود و همواره خود را در اختیار دیگران می‌گذاشت. در آن زمان خلأ اطلاعاتی در زمینه انقلاب به میزان زیادی وجود داشت. لذا او مطالبی را می‌نوشت و به روزنامه می‌داد و در ادامه همین موضوع روزنامه جهاد شکل گرفت.

وی ادامه داد: در روز 5 مهر 1360، بعد از جریان 30 خرداد که اعلام آغاز جنگ مسلحانه صورت گرفت، مهدی به همراه گروهی از همراهانش با هدف همراه کردن مردم با خود و تصرف مکان‌های مختلف به خیابان‌ها آمدند و در ادامه شناسایی و ترور شد.

رجب بیگی افزود: روحیه کمک به مردم و به خصوص نیازمندان، سرلوحه کارهای مهدی بود و به همین دلیل به جهاد سازندگی رفت. در آن زمان بیش از نیمی از جمعیت کشور، جمعیت روستایی بود که از امکانات اولیه برخوردار نبودند. مهدی این نیاز را شناسایی کرد و در این زمینه هر کاری که از دستش برمی‌آمد را انجام داد.

وی گفت: شکل‌گیری فعالیت‌های جهادی، نیازمند شرایط و بستر مناسب است که خوشبختانه این بستر برای مهدی ایجاد شد. وی همچنین عادت داشت صبح‌ها خیلی زود به مدرسه رود تا به مستخدم مدرسه در تمیز کردن مدرسه کمک کند. این موضوع نشان از روحیه یاری‌رسانی و ایثارگیری او از همان اول است. در نهایت همین روحیه جهادی مهدی منجر به طالب شهادت بودنش شد.

روزنامه جهاد با نوشته‌های شهید رجب‌بیگی شکل گرفت