ستادی که کمتر به اقامه نماز توجه دارد

ما در رسانه از همان آغاز کار یاد می‌گیریم که هر کلمه‌ای وزن و شأنی دارد و باید براساس همان وزانت از کلمات استفاده کرد. یکی از این کلمات واژه اقامه است، این واژه وقتی همراه با نماز به کار برده می‌شود، جایگاه سترگی می‌یابد؛ چراکه در کنار هم آمدن این دو کلمه گستره جدید و وسیعی را پیش‌ رو باز می‌کند. چون اقامه کردن نماز به معنی ادای صرف ظاهر نماز نبوده و انتظار می‌رود سطوح عالی برپا داشتن نماز که از فحشا و منکر بازمی‌دارد، محقق شود و بالطبع انتظار می‌رود نهادی که از سوی ولی امر مسلمین از سال 69 تأسیس شده است، بفرماید در این حدود 33 سال به‌جز ایجاد نمازخانه در ادارات و چند همایش سالانه، چه کار مؤثری در اقامه نماز و نه ادای نماز، انجام داده است؟ ستادی که در تمام استان‌های کشور دفتر داشته و عده‌ای را به‌کار گرفته و از بیت‌المال حقوق می‌دهد، چگونه به رسالت خود عمل می‌کند؟

 

1) تمهید، تعلیم، ترویج و تعمیق فرهنگ اقامه نماز

 

2) شناسایی، فعال‌سازی و بهره‌گیری از تمامی ظرفیت‌های جامعه در امر اقامه نماز

 

3) برنامه‌ریزی، نظارت وارزیابی مستمر عملکرد دستگاه‌های اجرایی در امر اقامه نماز

 

4) تربیت نیروی متخصص و تولید محتوای مورد نیاز

 

5) شناسایی موانع و مشکلات اقامه نماز در جامعه و پیگیری رفع آن‌ها از طریق دستگاه‌های ذی‌ربط

 

وقتی این پنج محور که به‌عنوان رسالت‌های ستاد اقامه نماز تعیین شده‌اند را از نظر می‌گذرانیم، فقط می‌توانیم بگوییم جملات زیبایی است که کمتر می‌توان از حرکت به سمت تحقق آن‌ها با عنایت به معنای واقعی اقامه نماز، نشانی دید؛ اختصاص یک اتاق به نمازخانه در همه ادارات (البته همه ادارات هم ندارند!) یا ورود چند طلبه به مدارس، محقق‌کننده رسالت این ستاد عریض و طویل نیست که جانشین آن در جمله‌ای مشعشع، همدان را از استان‌های برتر در اقامه نماز بداند!

 

واقعاً بیاییم کلاهمان را قاضی کنیم، ستاد اقامه نماز در کشور و در استان همدان کدام برنامه ویژه و مؤثر در چارچوب همان اسناد طرح جامع اقامه نماز و آیین‌نامه ترویج و توسعه فرهنگ نماز را انجام داده؟ در اصلاحیه آیین‌نامه اخیر آمده است «برای استخلاص از روزمرگی و کم‌تحرکی باید در ستاد و صف، برنامه­‌ها براساس آینده‌پژوهی و مدیریت راهبردی تدوین و اجرا شود. در هر حوزه باید نقاط قوت و ضعف در درون ستاد و فرصت‌ها و تهدیدها در محیط و پیرامون ستاد با دقت شناسایی شود و با تجزیه و تحلیل یافته­‌ها چشم‌انداز و بیانیه رسالت برای ایجاد تحول در حرکت اقامه نماز ترسیم شود و متناسب با تحقق، اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت برنامه­‌ریزی شود و صورت پذیرد و با راهبردهای روشن و قابل تحقق، از وضع موجود به سمت وضع مطلوب قدم برداشت و در حین حرکت، از تحولات ارزیابی به عمل آورد و اشکالات را برطرف کرد. لازمه تغییر و تحول در برنامه­‌ها، همدل و هم‌داستان کردن جامعه مخاطب است.» اما متأسفانه ما چنین رویکردی را در ستاد اقامه نماز استان ندیده‌ایم؛ ظاهراً قرار بوده است از ظرفیت نخبگان برای برنامه‌ریزی بهره ببرند و جایگاه ویژه‌ای به بانوان، کودکان و نوجوانان بدهند. خوب است متولیان امر بزرگواری بفرمایند و بگویند طی این سال‌های مدیریت در این راستا چه کرده‌اند؟ کدام گام علمی و مؤثر را در راه اقامه نماز و نه ادای فریضه نماز برداشته‌اند؟ اگر متولیان کشوری این ستاد دلخوش به برگزاری همایش هستند و آمار برگزاری نماز جماعت در ادارات، حضرات بزرگواری بفرمایند و کلمه شریف اقامه را از نام ستاد بردارند؛ چراکه راهی که متولیان این حوزه طی می‌کنند، جامعه را به سمت تحقق اقامه نماز رهنمون نمی‌کند، همان‌گونه که تاکنون رسالت مذکور را در چشم‌انداز رؤیایی این ستاد هم ندیده‌ایم!