مطالبه عدل و انصاف را از خود آغاز کنیم

حسین صادقیان

این موضوع را تعمیم بدهید به ادارات و تشویق‌ها و تنبیه‌هایی که مرسوم است؛ آنانی که در ادارات رسمی و نهادهای مختلف شاغل بوده و یا هستند، به‌خوبی درک کرده‌اند که چگونه خوبی یا بدی کسی بارها در موقعیت‌های مختلف پای دیگران به حساب می‌آید و شاید تعجب بفرمایید که عرض کنم همین شیوه در نوع مواجهه بدخواهان کشور ما در اشکالی ظاهر می‌شود که بخواهند بدی و نتیجه فعل ظالمانه خودشان را به در اذهان عمومی به حساب جمهوری اسلامی بیاورند و خوبی‌ها را با سفسطه، ناشی از خیرخواهی‌های سراب‌گونه خودشان جلوه دهند. جسارتاً به همین معضل، اضافه بفرمایید بلیه فراموش‌کاری غالب ما را در برهه‌های مختلف که از یاد می‌بریم چه کسانی از گذشته تاکنون در پدیده‌ای مثبت یا منفی دخیل بوده‌اند و معمولاً دراین‌باره، مقاطع پایانی را پایه محاسبه و ارزیابی نهایی خود قرار می‌دهیم.حتی برخی از ما وقتی سخن از مثلاً انقلاب اسلامی در ایران به میان می‌آوریم، گویا این حرکت رهایی‌بخش از سال 56 یا 57 بوده، غافل از اینکه رشد و به نتیجه رسیدن انقلاب بهمن 57 مرهون جهاد، رشادت‌ها و شهادت‌های ده‌ها سال قبل از سال 57 مانند وقایع سال 42 استکبارستیزان در این کشور بوده است و اگر بخواهیم عقل و انصاف به خرج دهیم، به تلاش‌های قرن‌های گذشته و حتی فراتر از ایران اسلامی امروز هم برمی‌گردد و همچنین ده‌ها واقعه و پدیده و موضوع‌های دیگر که مجال ذکر نیست.

در تعریف عدل گفته‌اند که هر چیزی را باید در جای خودش قرار بدهیم (عدل چبود، وضع اندر موضعش، ظلم چبود وضع در ناموضعش، عدل چبود، آب ده اشجار را، ظلم چبود، آب دادن خار را) امید است طی زندگی فردی و به‌خصوص اجتماعی برای مسائل مختلف این‌گونه اندیشه و رفتار کرده و خوبی دیگران را به حساب خود نیاوریم! ان‌شاءالله.