وی افزود: در تربیت جنسی یک نوع تقلیل‌گرایی انجام شده بدین صورت که مبحث را به سمت بهداشت یا سوءاستفاده جنسی برده‌ایم در حالی که حیطه وسیعی است.

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد بیان کرد: اساساً تربیت جنسی تحت تأثیر نگاه کلی تربیت حداقلی و حداکثری است؛ در برنامه‌های درسی همواره یک فکر قالب وجود داشته که باید ابتدا از دانش شروع کنیم و بعد به ارزش، نگرش و عمل برسیم اما آنچه ما مطرح کردیم این است که همیشه دانش، غلبه ندارد و نمی‌تواند مقدمه‌ای برای حیطه شناختی و عمل باشد.

سعیدی رضوانی گفت: گاهی تلقین شیطانی به گونه‌ای است که با قصد آنی به عمل می‌انجامد.

وی بیان کرد: در شرایط فعلی که رسانه‌ها بر هیجانات کار می‌کنند، نقطه اصلی برای شلیک به هدف، تأکید بر عواطف است و کار کردن بر روی هیجانات مثبت که بعدا مقدمه‌ای برای شناخت شود.

این عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد متذکر شد: مطالبه برای سالم‌سازی روابط اجتماعی وظیفه معلمان و والدین است؛ مثلاً مطالبه کنند که چرا چنین فیلمی نمایش داده می‌شود.

رضوانی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه وقتی هزینه اقتصادی ازدواج در جامعه بالا رفته و هزینه روابط نامشروع پایین آمده است، نمی‌‌توانیم انتظاری غیر از وضع موجود را در جامعه داشته باشیم، گفت: در تربیت حداقلی به کنترل درونی، محیط آموزش مانند مدرسه، مسجد و خانواده تمرکز می‌شود اما در تربیت حداکثری به کنترل بیرونی مانند توجه به یادگیری اجتماعی و مسائل محیطی تمرکز می‌شود.

وی گفت: اگر جامعه دچار تحریکات جنسی باشد، اراده‌ها شکسته می‌شود؛ آیا ایمان می‌تواند عفت جنسی را تضمین کند؟ خیر! ایمان بشر نمی‌تواند با این حال ما همواره به‌دنبال تقویت ایمان و پرورش افرادی مانند حضرت یوسف بودیم اما در آن هم موفق نبودیم.

وی درباره مؤلفه‌های تربیت جنسی حداقلی گفت: 14 مؤلفه ازجمله عزت نفس، وفای به عهد و... را احصا و تاکنون چهار داستان تدوین کردیم؛ در ارزشیابی که انجام دادیم، کتاب داستان «پای سیب» درباره حجاب موفق بود همچنین کتاب داستان «گلابتون» درباره بیان ارزش عدم جلوه‌گری به دختران دبستانی توانسته است در برخی دانش‌آموزان به سطوح بالای یادگیری یعنی کنش و اقدام برسد.

وجود تلقی غلط و حداقلی درباره «تربیت جنسی»