ارتباط کم‌خوابی در سنین جوانی با بروز مشکلات حافظه

محققان دریافتند افرادی که اختلال خواب را در اوایل بزرگسالی داشتند، در مقایسه با افرادی که بهترین کیفیت خواب را داشتند، بیش از دو برابر احتمال عملکرد ضعیف در تفکر در دوران میانسالی داشتند

در عین حال، محققان هیچ ارتباطی بین میزان کل خواب افراد و عملکرد مغز آنها در میانسالی پیدا نکردند.

«یو لنگ»، دانشیار روانپزشکی دانشگاه کالیفرنیا و نویسنده مطالعه، گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که کیفیت خواب به جای کمیت برای سلامت شناختی در میانسالی بیشترین اهمیت را دارد.»

برای این مطالعه، محققان 526 نفر با میانگین سنی 40 سال را انتخاب کردند و آنها را به مدت 11 سال تحت نظر داشتند.

در ابتدا، شرکت کنندگان برای سه شب متوالی از یک مانیتور فعالیت مچ دست استفاده می‌کردند تا مدت و کیفیت خواب خود را ارزیابی کنند. آنها دو بار با فاصله حدود یک سال از هم این آزمایش را انجام دادند تا ارزیابی منصفانه‌ای از الگوهای خواب خود داشته باشند.

شرکت کنندگان همچنین یک دفترچه یادداشت در مورد خواب را تکمیل کردند که در آن حدود 46٪ از خواب ضعیف خبر دادند.

یک دهه بعد، محققان از شرکت کنندگان خواستند آزمایشاتی را انجام دهند که حافظه و قدرت مغز آنها را می‌سنجید.

نتایج نشان می‌دهد که از 175 نفر که دارای اختلال در خواب بودند، 44 نفر از آنها در طول 10 سال بعد در آزمایشات حافظه، ضعیف عمل کردند.

در مقایسه، تنها 10 نفر از 176 نفر که کمترین اختلال در خواب را داشتند، در تست‌های حافظه، عملکرد ضعیفی داشتند.

لنگ می‌گوید: «برای ارزیابی ارتباط بین اختلالات خواب و شناخت در مراحل مختلف زندگی و شناسایی دوره‌های حیاتی زندگی که خواب قوی‌تر با شناخت مرتبط است یا خیر، به تحقیقات بیشتری نیاز است. مطالعات آینده می‌تواند فرصت‌های جدیدی را برای پیشگیری از بیماری آلزایمر بگشاید.»