ما مردم دولت‌ها را می‌سازیم

زهره پوروهابی

و این داستان تلخ قرن‌ها روایت حال این مُلک بود، اما 45 سال است که مردم شاه‌بیت قصیده بلند ایران شده‌اند و در عرصه‌های مختلف آن‌ها هستند که از رهبر تا رئیس‌جمهور و نماینده مجلس را به‌طور مستقیم یا غیر مستقیم انتخاب می‌کنند. حتی حاکمیت این کشور مردم را تا بدانجا مهم دید که انتخاب جمهوری اسلامی را منوط به خواست ملت کرد و طی این سال‌ها نیز این مردم بودند که خالصانه پای کار مملکت خود بوده‌اند و از هیچ نثار و ایثاری کوتاهی نکرده‌اند.

اما قطعاً طی این سال‌ها مشکلات بسیاری پیش راه این مردم ایجاد شده است؛ برخی از آن‌ها ناشی از دشمنی خصم بوده که همه مقاومت در برابر فشارها را پذیرفته‌ایم، اما بخشی از آن از منفعت‌طلبی و زیاده‌خواهی برخی و ناکارآمدی گروهی دیگر نشأت گرفته است که هیچیک پذیرفتنی نیست و باید مسئولان برای تمام این نواقص و خلأها پاسخگو باشند. اما در این میان یک سؤال مطرح می‌شود و آن اینکه مدیران و مسئولان از کجا آمده‌اند؟ اهل کجا هستند؟ آیا جز این است که فرزندان همین خانواده هستند که مسئول می‌شوند؟ به‌عنوان نماینده انتخاب می‌شوند؟ وزیر می‌شوند؟ ریاست جمهور را به‌عهده می‌گیرند؟ پس باید گفت که اگر به دنبال حل مشکلات هستیم، نه‌تنها باید مسئولیت خود را در انتخاب افراد برای جایگاه‌های مختلف به‌عهده بگیریم، بلکه باید در نوع انتخاب و کیفیت انتخابمان هم دقت کنیم؛ چراکه تبعات یک انتخاب نادرست زندگی ما و تمام ساکنان این آب و خاک را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. یادمان باشد که انتخابات اگرچه یک فرصت است، اما به معنی واقعی کلمه مسئولیت بزرگی بوده که هریک از ما با شرکت کردن یا عدم مشارکت یا نوع انتخابمان، به آن عمل می‌کنیم و قطعاً باید پای تبعات آن هم بایستیم.