توبه‌نامه انیمیشنی غرب!

پرستو علی‌عسگرنجاد، نویسنده و منتقد فیلم‌های انیمیشن در این یادداشت به انیمیشن «میشل‌ها علیه ماشین‌ها» پرداخته و آن را را «خانواده‌دوست‌ترین انیمیشنی که می‌شناسد» معرفی کرده است.

او در این یادداشت آورده است:

من شیفته اوقاتی هستم که غرب دست‌هایش را به نشانه تسلیم بالا می‌برد، سرش را پایین می‌اندازد و به اشتباهش اعتراف می‌کند. توبه عقیدتی هنرمندان غربی را دوست دارم وقتی با اثرشان اعلام می‌کنند سیاست همه‌گیر مملکتشان غلط بوده و آن‌ها تصمیم گرفته‌اند برخلاف آن حرکت کنند.

انیمیشن بچه رئیس را در همین راستا می‌بینم، چه قسمت اولش که قیام هنر غربی برای احیای فرزندپروری به‌جای نگه‌داری از حیوان خانگی بود، چه قسمت دومش که اعتراض به فشار شدید آموزشی بر کودکان بود. با این نگاه، انیمیشن بی‌نظیر میشل‌ها علیه ماشین‌ها مهم‌ترین توبه‌نامه انیمیشنی غرب است!

این بیانیه گروهی از هنرمندان آمریکاست که از سیاست‌های ضدخانواده مملکتشان به ستوه آمده و فهمیده‌اند خانواده مهم‌ترین رکن هستی است.

می‌توانم ساعت‌ها درباره‌اش حرف بزنم از بس که غنی و جان‌دار است. داستان در ظاهر درباره یک خانواده معمولی هچل‌هفت است که با نوجوانشان چالش دارند، اما در باطن، بی‌اغراق در هر فِرِیمش به یک دغدغه متعالی پرداخته. تکنولوژی‌زدگی، تقابل سنت و مدرنیته، شکاف بین نسل‌ها، چالش‌های نسل زی، احیای روابط خانوادگی، رسانه‌زدگی و میل افراطی در به نمایش‌ گذاشتن، عاطفه خواهر و برادری، باز هم بگویم؟! همه این‌ها و خیلی بیشتر از این‌ها در میشل‌ها پیدا می‌شود.»

این روزنامه‌نگار در ادامه یادداشت خود آورده است: «بهترین ویژگی این اثر این است که شما اصلاً احساس نمی‌کنید میشل‌ها یک خانواده آمریکایی‌اند! انگار پدر این خانواده را از کوچه‌های تهران برداشته‌اند! مادرشان انگار در خانه خود شما زندگی می‌کند. این برای من خیلی شیرین است که ببینم ما انسان‌ها فارغ از ملیت و نژاد، دغدغه‌های مشترک داریم.

دومین ویژگی معرکه‌اش این است که بانمک‌ترین انیمیشن فهرست محبوب‌های من است! واقعاً شما را می‌خنداند. همین باعث می‌شود علی‌رغم اکشن خوب، اضطراب‌آور نباشد و بچه‌های 5 سال به بالا بتوانند راحت تماشایش کنند.»

این نویسنده البته به معایب این انیمیشن از نظر خود نیز پرداخته است و تاکید می‌کند این معایب بر اساس جهان‌بینی شخصی‌اش برداشت شده است؛ او در بخش پایانی یادداشت خود نوشته است: « بدی‌اش؟ یکی حضور پررنگ سگ به‌ عنوان عضو خانواده که با جهان‌بینی من نمی‌خواند، شاید شما با آن مشکلی نداشته باشید. دیگر؟ پیکسل رنگین‌کمانی روی لباس دختر خانواده و حضور گاه و بی‌گاه آن رنگین‌کمان معروف. می‌دانید که سر این قضیه حساس و دقیقم. با همان دقت به شما می‌گویم از این نظر در نسخه دوبله‌ شده، من هیچ مشکلی ندیدم. نمادها خاموش‌اند و مابه‌ازای دیگری در اثر ندارند، بنابراین توجه بچه‌ها را جلب نخواهد کرد.

این را هم بگویم که لیندا، مادر خانواده میشل‌ها، عشق من است! سکانس‌های پایانی با حضور او انصافاً دست‌مریزاد دارند.»