تأثیر ارتباط روانی پایدار میان والدین و کودکان در بزرگسالی

یک متخصص روانشناسی کودک و نوجوان گفت: در صورتی که ارتباط نامناسب میان کودکان و والدین شکل گیرد، خودباوری در بزرگسالی برای آنها کمرنگ‌تر اتفاق می‌افتد و روابط صمیمانه کمتری را تجربه می‌کنند.

گوهریسنا انزانی با بیان اینکه انسان‌ها در طول زندگی خود نیازمند پیوند عاطفی عمیق با والدین‌شان هستند، اظهار کرد: زمانی که کودکان اوقات خود را با والدین‌شان سپری می‌کنند، احساس آرامش و شادی را تجربه خواهند کرد و می‌توانند در کنار آنها از شرایط استرس‌زا دور شوند.

وی افزود: به بیانی دیگر ارتباط روانی پایدار میان والدین و فرزندان کمک می‌کند تا افراد دوران بزرگسالی را بدون دغدغه، اختلالات رفتاری و شخصیتی و استرس و افسردگی سپری کنند و توانمندی و مهارت‌های زندگی را افزایش دهند. همین موارد موجب می‌شود که در زندگی، روابط ایمن‌تری را تجربه و محدودیت‌های واقع‌بینانه را مشاهده کنند و کمتر به کمال‌گرایی دچار شوند. هویت مستقل و آزادی داشته باشند و به راحتی در راستای اهداف خود حرکت کنند.

این متخصص روانشناسی کودک و نوجوان تاکید کرد: در صورتی که ارتباط نامناسب میان کودکان و والدین شکل گیرد، خودباوری در بزرگسالی برای آنها کمرنگ‌تر اتفاق می‌افتد و روابط صمیمانه کمتری را تجربه می‌کنند. آنها روابط عاشقانه را تجربه نمی‌کنند و در برقراری هر روابطی ناتوان و دوری‌گزین خواهند بود. آنها مورد اعتماد نیستند و با اختلالاتی همچون افسردگی، اختلالات شخصیتی و استرس مواجه خواهند شد.

انزانی با اشاره به اینکه والدین در برقراری ارتباط مناسب با فرزندانشان باید مراقب باشند تا نیاز‌های آنان را شناسایی کنند و در راستای رفع نیاز‌های متناسب با هر مرحله از رشدشان گام بردارند، تاکید کرد: والدین باید توجه کنند که خلق و خوی کودکانشان را بشناسند و بدانند در رابطه با هر مرحله رشدی لازم است رفتار‌های حساس کودکان را شناسایی و در هر مرحله با آنها همسو رفتار کنند.

وی با تاکید بر اینکه والدین باید پیش از فرزندآوری، قوانین فرزندپروری را بدانند، گفت: کنترل خشم، نحوه رفتار با کودکان، ارتقای مهارت‌های رفتاری، برقراری ارتباط و آگاهی نسبت به احساسات مختلف کودکان و پاسخگویی به نیاز‌های آنان و... از جمله قوانین فرزندپروری محسوب می‌شود.

این متخصص روانشناسی کودک و نوجوان به والدین توصیه کرد که ارتباط خوبی را با کودکان برقرار و بتوانند احساسات آنها را درک کنند. به نیاز‌های فرزندانشان اهمیت و به ترس‌ها و اهداف آنان گوش دهند. در رابطه با ایده، افکار، باور و احترام به آنها با فرزندانشان به خوبی صحبت کنند. فرزندانشان را در آغوش بگیرند و در کنار آنان از زیبایی‌های طبیعت لذت ببرند و برای گذراندن اوقات خود با کودکانشان زمان کافی اختصاص دهند.

وی با تاکید بر اینکه یکی از مهمترین قسمت‌های فرزندپروری مطلوب زمان کافی است، گفت: این در حالی است که مشغله کاری و شبکه‌های اجتماعی موجب می‌شود که والدین وقت کافی به فرزندان خود اختصاص ندهند، حال آنکه وقتی فرزندان ارتباط کافی با والدینشان ندارند در نوجوانی قادر به برقراری ارتباط با آنان نیستند.

انزانی در خصوص چرایی ترس برخی والدین در برقراری ارتباط با فرزندان نیز گفت که این ترس ریشه در ترس‌هایی مانند ترس از دست دادن، ترس بی‌ارزش بودن، ترس مورد قضاوت قرار گرفتن و... است.