بقاع متبرکه محصور در نگاه انقباضی اوقاف

سپهرغرب، گروه - زهره پوروهابی : ایران از ابتدا خاستگاه فرهنگ و تمدن توحیدی بوده است و همین امر باعث شده در قرن‌ها و ادوار مختلف میزبان انبیا و اولیای الهی باشد؛ فقط کافی است در منطقه محل زندگی خود پیگیر وجود یکی از بقاع متبرکه باشید، به‌عنوان مثال در استان همدان مرقد حبقوق نبی در تویسرکان و حضرت حُجی در مسجد پیغمبر، مصداق حضور انبیای الهی در این منطقه است. بعد از اسلام مردم این خطه توفیق داشته‌اند که میزبان فرزندان رسول خدا سلام‌الله علیهم اجمعین باشند، این محبت قلبی در طول تاریخ به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام چنان بوده است که اکنون 255 بقعه متبرکه در استان وجود دارد و به‌حمدالله ارتباط معنوی و قلبی بین مردم و این انسان‌های متعالی وجود دارد و آنان از راه دور و نزدیک برای توسل به مقام این بندگان صالح الهی به مدفن آن‌ها روی می‌آورند. البته باید خاطرنشان کرد علاوه‌بر این ارتباط قلبی و فطری، سفارش پیامبر و اهل بیت علیهم‌السلام به تکریم سادات باعث شده است این ارتباط و تکریم مضاعف شود. در بعضی از روایات وارد شده که امام حسین (ع) فرمود کسی که یکی از فرزندان مرا در حیات یا بعد از ممات زیارت کند، مانند آن است که مرا زیارت کرده و کسی که مرا زیارت کند، گناهانش آمرزیده می شود و همچنین محدث قمی از جعفر بن قولویه قمی از عمروبن عثمان رازی روایت کرده که گفت: شنیدم امام موسی بن جعفر (ع) فرمود: «هر که قادر نباشد بر زیارت ما، پس زیارت کند صلحاء و نیکان از موالیان و دوستان ما را که برای او ثواب زیارت ما نوشته می شود.»

در این میان یک نکته باید بیش از همه‌چیز مورد توجه قرار گیرد و آن اینکه توسل به خاندان عصمت و طهارت و امامزادگان علیهم‌السلام مقدمه ‌است برای تقرب و اگر این توسل‌ها و زیارت‌ها منجر به نزدیکی به خداوند نشوند، قطعاً از اقیانس به لب‌ تر کردن قانع شدن است و تقرب محقق نمی‌شود مگر با ایمان که از معرفت برمی‌خیزد و عمل صالح که تنها با تمسک به سبک زندگی حضرات معصومین علیهم‌السلام در حیات ما جاری می‌شود؛ اما قطعاً صرف زیارت چنین تحولی در جان ما ایجاد نمی‌کند و این بقاع متبرکه باید به پایگاه‌های نشر معارف اهل بیت علیهم‌السلام تبدیل شوند. همان چیزی که اکنون کمتر اثری از آن‌‌ شاهد هستیم، متأسفانه اوقاف میزان رسیدگی به امامزادگان و برگزاری برنامه‌های فرهنگی در این مراکز نورانی را به میزان درآمدزایی وابسته می‌داند و هر امامزاده‌ای که کمتر بتواند از مردم نذورات جذب کند، حتی خادم بقعه نیز باید از کمترین امکانات زندگی محروم باشد! دواقع این نگاه انقباضی در اوقاف آن‌هم در دورانی که حتی شرکت آبفا نیز برای طرح‌های آب‌رسانی خود خیران را پای کار آورده ‌است، نشان از کم‌کاری و خسران کسانی است که توفیق خدمت به امامزادگان به آن‌ها عطا شده، اما قدر نمی‌دانند!