نقش شهید خدمت دیپلماسی در پیروزی مقاومت

 

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اخیر خود با خانواده شهدای خدمت اشاره کردند «شرح خدمات و تلاش‌های آقای رئیسی و آقای امیرعبداللهیان در جبهه داخلی و در جبهه خارجی یک داستان طولانی و مفصل است...» آری این واقعیت نمی‌بایست مورد غفلت قرار گرفته و تجارب آن باید مغتنم شمرده شود. خاطرم هست سال‌های گذشته در نشستی که در آن شهیدامیرعبداللهیان سخنران مدعو دانشگاه بود، توانستم دو موضوع را به‌عنوان سؤال با این شهید بزرگوار مطرح کنم؛ در آن مقطع شهیدامیرعبداللهیان دبیرکل کنفرانس بین‌المللی حمایت از فلسطین مجلس شورای اسلامی بود که بعد از مدتی کوتاه وزیر امور خارجه کشورمان شد.

سؤالم پیرامون طرح همه‌پرسی در فلسطین و دنبال کردن اجرای آن بود که این طرح پیشنهادی رهبر معظم انقلاب که سال‌ها قبل عنوان شده بود، چرا دنبال نمی‌شود؟ ایشان از تلاش‌ها و پیگیری‌ها در قالب مصوبه در مجلس و ثبت همه‌پرسی به‌عنوان راه حل جمهوری اسلامی ایران در سازمان گفتند و افزودند که البته شرایطی اکنون هست که به‌ناچار مقاومت در میدان گزینه‌ای جز آن ندارد... این شهید بعد از جلسه و خروج از سالن برگزاری مراسم توصیه‌ای به اینجانب کرد که ما مسئولین به‌دلیل حجم کار و مشغله‌ها، ممکن است نتوانیم خوب به خواسته‌هایتان رسیدگی کنیم، اما شما خودتان سماجت به خرج دهید و دنبال مطالبه و رسیدن به هدف از مسئولین باشید... با یادآوری چنین خاطره‌ای باید به‌واقع اذعان کرد دستگاه دیپلماسی کشور در دولت شهیدرئیسی با آغاز سکان‌داری شهیدامیرعبداللهیان حقیقتاً دوره‌ای متفاوت از گذشته خود را پشت سر گذاشت.

اگرچه در بین دلایل مختلف اثرگذار بر سیاست‌گذاری‌ها باید به نقش و شخصیت کارگزار یا همان مدیر، جایگاه خاص داد؛ نگاه خاص شخص رئیس‌جمهور که فهم دقیق از مسائل کشور و موضوعات خارجی داشت، با ایده‌ای هدفمند دنبال می‌شد که این خود نقش بسیار مهمی در تحقق اهداف سیاست خارجی کشور به‌ویژه در مقاومت داشت.

گسترش روابط با همسایگان و رایزنی‌های جدید با پیگیری مؤثر عضویت در مجامعی مانند بریکس و شانگهای مدیون گفت‌وگوهای مستمر و موفق چهره به چهره رئیس‌جمهور بود که در مذاکره اثر داشت و بر قلب و ذهن طرف مقابل هم اثر می‌گذاشت و نتیجه‌بخش بود یا همان تماس‌های تلفنی مکرر شخص رئیس‌جمهور با چین در تهیه واکسن کرونا و در ایام شروع فراگیری آن که کارنامه درخشانی در کنترل بحران داشت.

دراین‌بین شهیدامیرعبداللهیان که خود جانباز شیمیایی بود، تنها وزیر خارجه‌ای بود که برخی او را امیر مقاومت می‌نامیدند و حتی نشریه آمریکایی فارین پالیسی از او به‌عنوان «سلیمانی دیپلماسی» یاد کرد؛ شخصیتی که با تمام وجود مقاومت را می‌شناخت و برای آن آرام نمی‌گرفت در دوران تصدی خود، از تعامل میدان و دیپلماسی تجربه‌ای ماندگار را به یادگار گذاشت تا اثبات کند همراهی میدان و دیپلماسی، منافع ملی کشور و مقاومت را تأمین می‌کند. او با باور به پشتیبانی میدان، معتقد بود هرچه میدان قوی‌تر باشد، بیشتر به نفع دیپلماسی است؛ بنابراین میز دیپلماسی را جهت می‌داد و هنرش اجماع نظر و اقناع برای مقاومت بود. مصداق چنین اقدامی تلاش‌های این شهید برای به میدان آوردن روسیه در جریان مقاومت در سوریه بود که در کنار تلاش شهیدسلیمانی در میدان، بسیار موفق در دیپلماسی عمل شد.

تلاش‌های شهیدامیرعبداللهیان حول همراهی دیپلماسی و میدان بازتعریفی جدید برای سیاست خارجی موفق پیش رو گذاشت و جهاد او در این راه با پشت سر گذاشتن 55 ساعت جلسه در سفرهای خارجی و اقدام بلافاصله بعد از شروع طوفان‌الاقصی بود که ظرف سه روز به چهار کشور سفر کرد؛ هفت ماه اخیر بحران غزه، حمله رژیم اسرائیل به سفارت ایران و عملیات وعده صادق و پاسخ ما، یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین دوران‌های سیاست خارجی ایران بوده که با همت افرادی چون شهیدامیرعبداللهیان به سرانجام رسید و همسر آن شهید بزرگوار به‌درستی گفت که او وزیر خارجه کودکان غزه بود... این‌روزها و احوال سریعی که بر مقاومت می‌گذرد، جای خالی شهیدامیرعبداللهیان بسیار محسوس است. بعد از حادثه ورزقان، به رسمیت شناختن دولت فلسطین توسط برخی حکومت‌های اروپایی، تأیید عضویت دائم فلسطین در سازمان ملل توسط 143 کشور جهان و رأی دیوان بین‌المللی دادگستری بحران، عزای جدید رژیم صهیونیستی است.

چه کسی باور می‌کند مقاومت تا این حد تقویت یافته است.

طرح موضوع دولت فلسطین در جهان، خسارتی راهبردی و استراتژیک برای اسرائیل است و کجاست اقدام دیگر شهیدامیرعبداللهیان...