پیام‌های یک سفر

زهره پوروهابی

نقل شده مردی زمان مرگش فرا رسید و حضرت عزرائیل صلوا‌ت‌الله علیه خواست که روح او را قبض کند، مرد گلایه‌مندانه عرض کرد چرا قبلاً مرگ را به من یادآوری نکردی؟ حضرت عزرائیل فرمود من بارها به تو یادآوری کردم؛ وقتی پدرت فوت کرد، وقتی همسایه‌ات راهی دیار باقی شد و...

به هر روی آیت‌الله طه‌محمدی پس از سال‌ها مجاهدت به دیار باقی شتافت؛ ان‌شاءالله میهمان سفره با کرامت اهل بیت‌ (علیهم‌السلام) باشد.

اما به هر روی این خبرها برای همه ما تذکر است؛ اینکه در خاطر داشته باشیم که ما مسافریم و برای این دنیا خلق نشده‌ایم و این جایگاه‌ها و مسئولیت‌ها موقتی بوده و برای مدتی امانت به ما محول شده است. شاید مدیریت و مسئولیت مدتی برای ما برووبیایی فراهم کند؛ افرادی اطرافمان را بگیرند، اما هرچقدر هم که باشد، زمان محدودی بر این منوال خواهد بود و ما می‌مانیم و اثرات و نتیجه اعمالمان که تا ابد همراه ما خواهد بود. خداوند رحمت کند آیت‌الله حسن‌زاده آملی را که می‌فرمود شما برای ابد آفریده شده‌اید!

امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام درباره فرصت مسئولیت فرموده‌اند: «حوزه فرمانروایی‌ات طعمه تو نیست، بلکه امانتى است بر گردن تو و از تو خواسته‌اند که فرمانبردار کسى باشى که فراتر از توست. تو را نرسد که خود هرچه خواهى رعیت را فرمان دهى. یا خود را درگیر کارى بزرگ کنى، مگر آنکه دستورى به تو رسیده باشد. در دستان تو مالى است از اموال خداوند عزّوجل و تو خزانه‌دار هستى تا آن را به من تسلیم کنى...» نباید اگر برای جایگاهی انتخاب یا منصوب شدیم، فکر کنیم فرصتی یافته‌ایم تا آن‌گونه خود یا اطرافیانمان می‌خواهند، کار انجام دهیم و برای استخدام افراد، سفارش‌های ریزودرشت داشته‌باشیم. مبادا جایگاهمان را همیشگی بدانیم و برای ماندن در آن، از هیچ کاری فروگذار نکنیم، امتیاز بدهیم، به افراد فشار بیاوریم و...

یادمان باشد همه ما مسافران این سفر هستیم؛ خوب است زودتر پیام‌ آن را دریافت کرده و زندگیمان را به‌ویژه در مسئولیت‌ها و جایگاه‌ها مناسب با قواعد ابدی تنظیم کنیم.