توجه به فلسفه خلقت، نوشداروی عدم گیجی در زندگی

مسائلی در حیات فردی و اجتماعی انسان وجود دارد که توجه به آن‌ها نقش کلیدی و محوری داشته و اگر مورد ملاحظه قرار گیرند، راه از چاه شناخته شده و فرد می‌تواند لذت‌های ماندگار زندگی را شاهد باشد؛ در رأس این مسائل در همه موقعیت‌ها، انتخاب‌ها، کنش و واکنش‌ها توجه مستمر به هدف از زندگی است. قبول کنید عده بسیار زیادی از ما نه به دلیل‌هایی که می‌سازیم، بلکه به‌علت عدم توجه به هدف خلقت خود و فلسفه حیات انسان، گیج و به‌هم‌ریخته هستیم.

همه مواردی که معمولاً من و شما برای بی‌هدفی، به‌هم‌ریختگی یا کم‌توجهی به زندگی هدفمند برمی‌شماریم، پندار غلطی بیش نیست؛ چون قرار است با همه این واقعیت‌های شیرین و تلخ، هدفمند باشیم. اساساً ما پا به عرصه زندگی قرار ندادیم تا در فضایی که «همه‌چیز آرام باشد»، به تعالی و هدف تعریف‌شده برسیم؛ بلکه با مواجهه و گذر از همین پدیده‌هایی که موانع می‌دانیم، آنی می‌شویم که ما را به هدف خلقت نزدیک می‌کند.

حال اگر ما انواع و اقسام وسایل را با هدف اشتباه گرفته و یا به هر دلیل جابه‌جا کنیم، ازجمله افراد گیج و مبهوت در زندگی خواهیم بود و این همان معضلی است که عده زیادی از ما به‌ویژه در قالب‌های دنیازدگی دچار آن هستیم؛ مثلاً اگر بخواهیم آسایش را جایگزین آرامش کنیم، با توجه به طبع زیاده‌خواه و رو به خسران آدمی، هیچ‌گاه آن را ملاقات نخواهیم کرد. من و شما چند درصد از ثروتمندان را دارای آرامش یافته‌ایم؟ تحقیقات اجتماعی تأییدکننده این ادعا نیست که هرکه ظاهراً آسایش دارد، آرامش دارد، به عکس قانع‌ترین افراد که معمولاً صاحبان ثروت زیادی نیستند، غالباً دارای آرامش هستند.

اگر بخواهیم در دوران حیات گیج نباشیم، باید نسخه هدفمند و عالی الهی را برای زندگی بپذیریم و آن اینکه، دنیا را موقت، محل تلاش و وسیله تعالی دانسته و با اعتقاد به ابعاد مادی و معنوی، خود را آماده حضور در آخرتی جاویدان در محضر الهی کنیم. در این صورت موانع و سختی‌ها را نعمت دانسته و تحقیقاً درافتادن با آن‌ها و حل مسائل متنوع دوران حیات را راه پیشران به سوی هدف تعریف‌شده خالق می‌یابیم.

برخی از ما به‌غلط به‌اصطلاح به زمین و زمان می‌زنیم، همه را متهم می‌کنیم و با فرافکنی چون هدف از زندگی را به یاد نداریم، مقصد را نادرست تعریف کرده‌ایم. عاصی ظاهر می‌شویم و در مواقعی حتی به سردی زمستان هم حمله‌ور می‌شویم و بعضاً فکر می‌کنیم چون این و آن به وظیفه‌شان عمل نکردند، زمستان سرد شده است! اما هدفمندی در زندگی می‌گوید اگر ما با وجود تمام این ناملایمت‌های احتمالی، انسانی عمل کردیم، پسندیده و قابل تحسین است. گرچه با طرح این‌گونه بینش دنبال تبرئه مقصرین بخش‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی نیستیم و باید اذعان کنیم، اما برداشت درست از نسخه الهی برای زندگی می‌تواند نقش کاهنده در تقصیرات و آلام زندگی و رهایی از گیجی داشته باشد، إن‌شا‌ءالله.