 |
کد خبر : 90084 تاریخ : 1403/10/2 گروه خبری : جامعه |
|
حقی که نباید از والدین سلب شود! |
|
|
|
|
خانمی حدود 55ساله که 15 سال پیش همسرش را از دست داده و در تمام این سال‌ها به تنهایی فرزندانش را بزرگ کرده بود... بچه‌ها هرکدام سر خانه و زندگی‌شان رفته‌بودند و گاهی به مادرشان سر می‌زدند. یک سال پیش در سفر مشهد با آقایی همسن و سال خودش آشنا شده‌بود که او هم همسرش را در یک تصادف از دست داده‌بود. تنهایی هر دوی آن‌ها را به سمت هم کشیده‌بود اما برای ازدواج مجدد یک مانع بزرگ سر راهشان بود. فرزندان خانم به‌شدت مخالف بودند. دخترها می‌گفتند جواب شوهر و خانواده شوهر را چه بدهیم و پسرها می‌گفتند آبروی ما و پدرمان را برده‌ای. این روزها، صحبت‌های چندین ماه پیش نیکی مظفری از بازیگران کشورمان در این باره در شبکه‌های اجتماعی پر بازدید شده که فرصتی برای بررسی دوباره موقعیت‌های این چنینی است. احتمالا شما هم با پدر یا مادر میان سال یا سالمندی روبه‌رو بوده‌اید که همسرش را از دست داده یا طلاق گرفته‌است و می‌خواهد دوباره ازدواج کند اما فرزندانش مخالف هستند. این روزها با توجه به افزایش جمعیت میان سالان و سالمندان بیشتر شاهد این موارد هستیم. سالمندان تنها و مجرد به یکی از مهم‌ترین چالش‌های جامعه و نظام سلامت ما تبدیل شده‌اند. به همین دلیل لازم است جامعه منطقی و منصفانه به ازدواج مجدد والدین و افراد مسن نگاه کند. سالمندان بی‌نیاز از همسر و همدم نیستند یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان، نیاز به صمیمیت و حمایت عاطفی، روانی و جسمانی است. این نیاز ربطی به سن و سال ندارد. برخلاف نظر عموم، این‌گونه نیست که میان سالان و سالمندان نیازی به داشتن همسر و همدم نداشته باشند و بچه‌ها و نوه‌ها برای آن‌ها کافی باشند. میان سالان و سالمندان مجرد در معرض انواع بیماری‌های جسمی و روانی قرار دارند. آمار نشان می‌دهد نرخ افسردگی، بیماری‌های قلبی‌عروقی و فشار خون بالا در سالمندانِ تنها بیشتر از سالمندانی است که با همسرشان زندگی می‌کنند. بنابراین برخلاف تصور عموم، ازدواج فقط برای رفع نیاز جنسی و فرزندآوری نیست بلکه انسان ذاتا به همدم و حامی عاطفی نیاز دارد. این آرامش، حمایت عاطفی و صمیمیت برای سلامت جسم و روان هر انسانی در هر سنی ضروری است. با توجه به محدود شدن روابط اجتماعی سالمندان، نیاز به داشتن همدم و همسر در این سنین بیشتر است. خشونت علیه سالمندان فقط کتک زدن نیست این‌که فرزندان با عناوینی چون «جواب مردم را چه بدهیم»، «نمی‌توانیم فرد دیگری را جای پدر یا مادرمان ببینیم» یا «آبروی ما می‌رود» حق ازدواج مجدد را از والدین سلب کنند، قطعا نوعی تجاوز به حریم خصوصی و خشونت علیه آن‌ها به شمار می‌آید. خشونت علیه سالمندان فقط کتک زدن یا بی‌توجهی به سلامت آن‌ها نیست. هیچ انسانی حق ندارد انسان دیگری را وادار کند که در تنهایی زندگی کند و نیازهای خود را نادیده بگیرد. فرزند و نوه جای یک همسر دلسوز و همراه را نمی‌گیرند. میان سالان و سالمندان متاهل ارتباط بهتری با فرزندان خود دارند، بیشتر از سلامتی خود مراقبت می‌کنند، کمتر افسرده می‌شوند و هزینه‌های مراقبتی و پزشکی کمتری بر خانواده و جامعه تحمیل می‌کنند. بنابراین بهتر است فرزندان در دیدگاه خود تجدید نظر کنند، به نیازها و حقوق طبیعی والدین خود احترام بگذارند و آن‌ها را تشویق به ازدواج مجدد کنند. حتی می‌توانند خودشان دست به کار شوند و فردی را که فکر می‌کنند مناسب خانواده آن‌هاست، به والدین خود معرفی کنند. |
| لینک | |
| https://sepehrnewspaper.com/Press/ShowNews/90084 | |