آماری که حتی در مقایسه با برخی پویانمایی‌های اکران‌شده نیز ناامیدکننده به نظر می‌رسد. به‌عنوان نمونه، پویانمایی «رویاشهر» که تنها سه روز از اکران آن می‌گذرد، موفق شده بیش از 10 هزار بلیت بفروشد.

این اختلاف فاحش نشان می‌دهد که حتی سینماداران نیز تمایلی به اکران هر فیلم کمدی صرفاً به‌خاطر ژانر آن، ندارند. «عینک قرمز» تنها در 198 سالن و درمجموع 943 سانس روی پرده رفته است؛ درحالی که فیلم «دایناسور» ساخته مسعود اطیابی که آن‌هم یک کمدی است، در 682 سالن و طی بیش از 39 هزار سانس اکران شده و استقبال به‌مراتب بیشتری را تجربه کرده است.

با وجود حضور چهره‌های شناخته‌شده‌ای چون حامد بهداد، الناز حبیبی، مهدی کاظمی، سروش صحت و رضا ناجی در «عینک قرمز»، این فیلم نتوانسته مخاطبان را جذب کند و تنها به فروشی حدود 481 میلیون تومان بسنده کرده است. این موضوع نشان می‌دهد که صرف حضور بازیگران مشهور یا انتخاب ژانر کمدی، دیگر تضمینی برای موفقیت یک فیلم در گیشه نیست. ذائقه مخاطبان تغییر کرده و آن‌ها تنها به اسم و عنوان بازیگران یا ژانر نمی‌نگرند؛ بلکه به کیفیت اثر، داستان‌پردازی، فضاسازی و خلاقیت آن اهمیت می‌دهند.

نکته قابل تأمل دیگر، کارنامه‌ اخیر حامد بهداد در ژانر کمدی است. او سال گذشته نیز با فیلم «مفت‌بر» در همین ژانر بر پرده‌ سینماها ظاهر شد، اما آن اثر هم با بی‌توجهی گسترده‌ تماشاگران مواجه شد و نتوانست فروش موفقی را تجربه کند.

از سوی دیگر، روند برخورد سینماداران با فیلم‌های کمدی هم تغییر کرده است. اگر زمانی حضور یک کمدی در چرخه‌ اکران به معنای تضمین فروش بود، امروز سالن‌داران هم نگاهی کاملاً اقتصادی دارند و درصورتی که احتمال بدهند فیلم مورد استقبال قرار نمی‌گیرد، ترجیح می‌دهند سانس‌های خود را به آثار پُرفروش‌تر اختصاص دهند.

این تغییر نگاه، هشداری جدی به فیلم‌سازانی است که همچنان تصور می‌کنند «ساختن یک کمدی با بازیگران چهره» فرمول تضمین‌شده‌ای برای موفقیت است.

اکنون بیش از هر زمان دیگری موفقیت در گیشه نیازمند کیفیت، خلاقیت و درک صحیح از سلیقه‌ جدید تماشاگران است. دورانی که نام‌ها به‌تنهایی بلیت‌فروش بودند، به نظر می‌رسد رو به پایان است.

ایده «کمدی بسازیم بفروشیم»، جواب نمی‌دهد