سال تحصیلی جدید آغاز شده و این در حالی است که دانش‌آموزان دومین سال تعطیلی مدارس در مهرماه را تجربه می‌کنند. بیماری که باعث شده مدرسه‌ها سوت و کور شوند و صدای زنگ آغاز سال تحصیلی جدید از تلفن‌های همراه دانش‌آموزان بلند شود.

در میان تمامی دانش‌آموزان، بچه‌های کلاس اولی بیش‌ترین چالش را دچار می‌شوند چرا که مفاهیم کلاس و درس و مدرسه در عالم واقعی برایشان تعریف شده نیست. اساسا مدرسه به دانش‌آموزان در هر مقطعی نقش‌های مختلف اجتماعی را می‌آموزد و به کسب تجربه آن‌ها در زندگی فردی و اجتماعی کمک می‌کند.

حضور در مدرسه، ارتباط با معلمان، هم فکری و هم بازی شدن بچه‌ها با یکدیگر می‌تواند هوش آن‌ها را تقویت کند، به تخلیه‌ هیجانی و آموزش مهارت‌های متفاوت و مهم بیانجامد که با شرایط کرونایی بار آموزش، تربیت و پرورش بچه‌ها به عهده خانواده‌ها قرار می‌گیرد. هرچند که معلمان دلسوزی تمام تلاش خود را برای آموزش بچه‌ها از طریق بسترمجازی انجام می‌دهند.

درخصوص چالش‌هایی که دانش‌آموزان ابتدای سال تحصیلی با آن مواجه هستند و اقداماتی که خانواده‌ها باید انجام دهند با مشاور خانواده، کودک و نوجوان گفتگو کردیم.

یک مشاوره خانواده گفت: همه گیری و به اصطلاح پاندمی کرونا دنیا را با محدودیت‌های خود تحت تاثیر قرار داد، اما تفاوتی که کودکان به ویژه آن‌هایی که به تازگی می‌خواستند وارد پیش دبستانی و دوره‌ ابتدایی شوند این است که هر انسانی بعد از خانواده، مدرسه را به عنوان دومین اجتماع رسمی تجربه می‌کند و این دانش‌آموزان از موهبت حضور در مدرسه محروم اند.

منصوره شهریاری احمدی ادامه داد: باید توجه داشت به جز جنبه‌ سوادآموزی، کسب تجربه‌های اجتماعی نیز اهمیت بسیاری دارد. تجربه دوستی ها، ارتباطات کلامی، مراودات اجتماعی جدا از خانواده و کلاس درس مثلا در ساعات تفریح و سرگرمی بچه‌ها در مدرسه که در حالتی جدید برای بچه‌ها اتفاق می‌افتد از موارد کسب تجربه‌های اجتماعی است که با قرنطینه‌ کرونایی از کودکان سلب شده است.

وی بیان کرد: اکنون در دوره‌ای قرار داریم که خیلی از خانواده‌ها تک فرزند هستند و اگر کودک در فضای مهد کودک و مدرسه و محیط پرانرژی آن نباشد، ممکن است دچار ترس جدایی از والدین شوند، اما فضا‌هایی مثل مهد کودک و مدرسه به فرایند اجتماع پذیری کودکان کمک می‌کند و با کسب الگو از یکدیگر پیشرفت می‌کنند.

این روانشناس کودک و نوجوان گفت: فضا‌های ارتباطی که کودکان در مدرسه تجربه می‌کنند می‌تواند به شکل گیری درست‌تر رفتار‌های حرکتی یا رشد آن کمک کند. رفتار‌های دیگری همچون بازی کردن، غذا خوردن، رفتار‌های کلامی، صحبت کردن کودکان و زبان بدن در محیط پیش دبستانی و دبستان تقویت می‌شود.

وی به مسئله‌ مهم استقلال پذیری کودکان در مدرسه اشاره کرد و گفت: گاهی در فضای خانواده، والدین به دلیل حمایت گری بیش از حد توانایی زندگی مستقل را از بچه‌ها می‌گیرند؛ حضور در مدرسه می‌تواند این آسیب‌ها را جبران کند تا دانش‌آموز بتواند خودش به مشکلات و چالش‌ها و علایقش فکر کند و توانایی تصمیم گیری پیدا کند.

شهریاری احمدی بیان کرد: دانش‌آموزانی که تا کنون فرصت مدرسه رفتن را پیدا نکرده اند قطعا تاخیر در فرآیند اجتماعی شدن را تجربه خواهند کرد و ممکن است در سبک درس خواندن و حتی پیشرفت تحصیلی شان دچار مشکلاتی شوند. البته ما هنوز نمی‌دانیم در پساکرونا چه اتفاقی برای دانش‌آموزان ابتدایی خواهد افتاد. ممکن است خلاء‌های تحصیلی برای بچه‌ها رخ دهد که با نظارت روان شناسان کودک در مدارس این ضعف‌ها قابل جبران است.

وی به نقش مهم والدین پرداخت و افزود: پدر‌ها و مادر‌ها با درک اهمیت این مسئله باید به شروع اجتماعی شدن فرزندان خود کمک کنند تا بچه‌ها در فضای خانه تصویری از مدرسه را داشته باشند. نکته مهم این است که والدین به مستقل شدن فرزندان خود توجه کنند؛ البته این به معنای رها کردن فرزندان نیست بلکه به مفهوم زندگی نکردن به جای بچه‌ها و آموزش مهارت‌های اجتماعی در خانه به آن‌هاست.