هوای سرد زمستانی است و آفتابی که بر شاخه درختان نشسته به ملایمی راه خود را سوی مغرب در پیش می‌گیرد. سنگ‌فرش‌ها از نم بارانی که ساعتی پیش باریده هنوز خیس هستند و عطر برگ، خاک و تنه درختان با رایحه ملایمی در فضا می‌پیچد.

آرمان به پارک می‌رسد، او تقریبا هر روز در همین ساعت خلوت برای صحبت کردن با دوست خود به پارک می‌آید، طناز امروز کمی دیر‌تر از همیشه می‌رسد، آرمان از پله‌های شیری رنگی که حاشیه‌های صورتی دارند پایین می‌آید و در کنار حوضی که فواره‌هایش خاموش شده‌اند می‌نشیند و با دست، برجستگی‌های سنگ‌فرش پله را لمس کرده و چیزی زیر لب تکرار می‌کند و وقتی سرش را بالا می‌اورد طناز را می‌بیند که لباسی چهار خانه پوشیده و لبخندی بر صورتش نقش بسته است.

آرمان از طناز خداحافظی می‌کند و به او می‌گوید فردا همین جایی که از هم خداحافظی کرده‌اند منتظرش خواهد بود و رفتن او را تماشا می‌کند که صدای مردی که از او آدرس می‌پرسید رشته تخلیات او را از هم گسست. آرمان با دست آدرسی که پیرمرد به دنبال آن بود را نشان می‌دهد و خودش نیز آهسته به طرف خانه به راه می‌افتد و با افکار از هم گسسته و پریشان، بی‌توجه به هیاهویی که در خیابان جریان داشت بغض سنگینی را عقب می‌راند.

آرمان نوجوانی حدودا 16 ساله است که از طناز خوشش می‌آید و به اصطلاح خودش روی او کراش دارد. کراش داشتن یا کراش زدن به معنی داشتن علاقه پنهانی روی یک شخص است که شدت و ضعفش بسته به وضع روحی و شرایط افراد متفاوت است. گاهی این کراش یک خوش آمدن ساده است که بعد از 2 یا 3 روز به دست فراموشی سپرده می‌شود، اما گاهی شدت علاقه فرد چنان شدید می‌شود که او را به تخلیاتی عمیق و سنگین فرو می‌برد و زندگی‌اش را حالت نرمال خارج می‌کند.

کراش‌زنی یکی از آسیب‌های نوپدیدی است که بین جوانان و نوجوانان رواج زیادی پیدا کرده است، برخی از این افراد مدت‌های زیادی به صورت پنهانی شخص مورد علاقه خود را زیر نظر دارند و حتی علایق‌شان به علایق شخصی که رویش کراش دارند تغییر می‌کنند، اما به علت کم‌رویی یا عدم دسترسی هیچ‌گاه این دوست داشتن را ابراز نمی‌کنند.

یک رفتار شناس و آسیب شناس اجتماعی درباره ایجاد عشق و علاقه‌های پنهانی در سنین نوجوانی اظهار کرد: گسترس فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی در کنار امیتازات و محاسن خود عوارضی را نیز وارد جامعه کرده که بخش قابل توجهی از آن گریبان‌گیر جوان و نوجوان می‌شود. یکی از آسیب‌های نوپدید در جامعه کراش@زنی است.

مجید ابهری گفت: کراش‌زنی رفتاری است که در شبکه‌های مجازی نمود بیشتری پیدا می‌کند، برای مثال اگر کسی به یک سلبریتی علاقه داشته باشد ممکن است در پیج‌ شخصی‌اش، عکس فتوشاپ شده خود و سلبریتی مورد علاقه‌اش را منتشر کند. البته کراش زدن فقط مختص به فضای مجازی نیست و ممکن است در محیط دانشگاه و هرجای دیگری نیز رخ دهد. برای مثال پسری به یک دختر علاقمند می‌شود، اما هیچ نام و نشانی از وی در اختیار ندارد و او را دختری که مانتوی سبز بر تن داشت می‌نامد.

به گفته این رفتار‌شناس این آسیب نوپدید به‌علت کمبود فضای نشاط و سرگرمی مورد استقبال قرار گرفته، اما تا اینجای موضوع آسیب چندانی متوجه رفتار یا اجتماع جوانان نیست، مشکل از جایی آغاز می‌شود که کراش زدن‌ها به روابط حضوری با کسی ختم می‌شود که فرد از او اطلاعات زیادی ندارد. این کراش‌زنی مقدمه‌ای برای ایجاد روابط حضوری و حتی جنسی است لذا نیاز است متولیان امر فرهنگ و خانواده‌ها در این زمینه آموزش‌های لازم را به جوانان بدهند.

به گفته وی بحران‌های روحی دوران بلوغ منجر به برخی رفتار‌هایی می‌شود که ممکن است آسیب و عوارض آن تا سالیان سال همراه فرد باقی بماند، در این دوران نوجوان رویاپرداز می‌شود.

این رفتار شناس گفت: برخی از این نوجوانان در رابطه خیالی آن چنان به عمق رابطه فرو می‌روند که پایان دادن به این ارتباط برای آنان دشوار بوده و حتی در صورت خروج از این رابطه افراد دست به خود‌کشی می‌زنند. لذا این مساله باید نزد روان‌درمانگر و در جلسات متعدد بررسی و درمان شود همچنین یک جایگزین برای کراش‌زنی به نوجوان ارائه شود تا بتوانند وی را از رفتار‌های پر‌خطر بازدارند.

به گفته ابهری خیال‌پردازی در دوران کودکی تا 10 سالگی همراه اکثر کودکان است، این کودکان همبازی‌های خیالی‌ای دارند که با آن صحبت کرده و به او علاقمند می‌شوند، از سنین 10 تا 15 سالگی نواجوان شریک عاطفی خود را در نظر گرفته و با او روابط عاطفی و ذهنی قوی‌ای بر قرار می‌کند و از آن جایی که این رفتار‌ها در اوج دوران بلوغ رخ می‌دهد والدین باید هوشمند بوده و با مراجعه به روان درمانگر جلوی آسیب‌های جدی را بگیرند.