وی با عنوان این مطلب که کرونا هنوز هم یک تهدید است، گفت: سازمان جهانی بهداشت معتقد است یک مواردی را باید به عنوان حداقل در نظر بگیریم تا اطمینان داشته باشیم که کرونا بیش از این آسیب نمی‌زند، یکی از آنها واکسیناسیون حداقل 70 درصد جمعیت کشور است. یعنی حداقل 70 درصد از جمعیت کشور باید واکسینه شده باشند. اکنون تنها 58 کشور در دنیا به این هدف دست یافته اند. در برخی کشورها این پوشش در حد 13 درصد است. کسانی که از پایان پاندمی صحبت می‌کنند، آیا با پوشش 13 درصدی چنین چیزی امکان‌پذیر است.

گویا ادامه داد: یکی دیگر از شاخص‌هایی که برای پایان پاندمی در نظر گرفته شده، واکسیناسیون 100 درصدی جمعیت آسیب‌پذیر است. آیا چنین چیزی محقق شده است. در کشور ما خوشبختانه با واکسیناسیون بالایی که انجام شده، می‌توانیم مدعی شویم که آماده هستیم که وارد مرحله بازسازی شویم، اما با چند شرط. شرط اول این است که واکسیناسیون را به حد بسیار قابل قبولی برسانیم. ما در مرحله واکسیناسیون اولیه بسیار موفق بودیم. پوشش‌های بالای 80 و حتی 90 درصد در دو نوبت اول داشتیم. در نوبت سوم به این موفقیت دست نیافتیم. زمانی که واکسیناسیون گروه زیر 18 سال را شروع کردیم، ابتدا جمعیت 12 تا 18 سال را انتخاب کردیم که بسیار خوب پیش رفت و تقریباً مانند جمعیت بالای 18 سال پوشش داشتیم. اما متأسفانه در جمعیت 5 تا 11 ساله هنوز آن طور که باید به موفقیت نرسیدیم. امیدواریم بتوانیم این پوشش‌ها را ایجاد کنیم. زیرا ما باید برای بعد از مرحله پاندمی برنامه‌ریزی کنیم و هنوز خیلی راه داریم.

گویا افزود: برخی کشورها تصمیم گرفتند که با تهیه یک برنامه مشترک، اقدامات ضروری برای مرحله گذار از فاز حاد پاندمی به مرحله بعد از فاز حاد یا همان مرحله برداشتن اقدامات سختگیرانه، کار خود را شروع کنند. حال ما باید بپرسیم که آیا می‌توانیم به سادگی سختگیری‌ها را کم کنیم. باید مطالعه کرده و به این سوال پاسخ دهیم. اولین اقدام این است که آنالیز کنیم که تاکنون چه اتفاقاتی افتاده، بدون آنالیز وضعیت فاز حاد، نمی‌توانیم برای مرحله بعد از فاز حاد برنامه‌ریزی کنیم. ما نمی‌توانیم بدون تقویت نظام آزمایشگاهی مرجع‌، تصمیم درستی انجام دهیم.

وی ادامه داد: گذر از مرحله فاز حاد پاندمی و برنامه‌ریزی برای مرحله بعد از پاندمی بسیار کار دشواری بوده و باید دقیق باشد. این کار در کشورهای مختلف، متفاوت است. شاید بتوانیم از تجربه کشورها استفاده کرده و مطالعه کنیم، اما قطعاً تجربه کشور خودمان با کشورهای دیگر متفاوت خواهد بود. بنابراین همکاران باید پاسخ دهند که چگونه مطابق ویژگی‌های کشور خودمان فاز بعدی را طراحی کرده و اجرا کنیم.

گویا گفت: اکنون کشورها برای 6 تا 9 ماه آینده برنامه‌ریزی کرده اند؛ اگر ویروس تغییر کند یا تغییر نکند، چه کنند، برنامه واکسیناسیون و آزمایشگاه‌ها را مشخص کرده و نقاط ضعف‌شان را تعیین کردند. در کشور ما یک شبکه آزمایشگاهی متشکل از 500 آزمایشگاه ایجاد شد. این کار ساده‌ای نبود که انستیتو پاستور ایران انجام داد.

وی با بیان اینکه ما برای 6 تا 9 ماه آینده به برنامه‌ای دقیق نیاز داریم، افزود: اهداف این برنامه باید مشخص باشد، وضعیت ابتلاء، مرگ، رعایت پروتکل‌ها، واکسیناسیون و … را باید مشخص کنیم. بسیاری از اقدامات تدوین این برنامه را انجام دادیم. وقتی موارد ابتلاء به حد پایینی می‌رسد، نیاز به راه‌اندازی یکسری مراکز مراقب دیده‌ور داریم که باید بیماری را رصد کرده و در صورت تغییرات هشدار دهند.