مد می‌تواند فرصتی برای جامعه دینی باشد

سید رضی موسوی گیلانی با طرح این پرسش مبنی بر اینکه آیا مد در دوران ما جز نیازهای بشری است یا یک امری غیر ضروری است؟ گفت: منظور از مد هر آن چیزی است که مورد اقبال و گرایش افراد جامعه است؛ مانند کفش، لباس، اکسسوری، وسایل آرایش، میکاپ، مدل مو و... اموری همچون، جغرافیا، طبقه، دوران، مذهب طایفه آداب و رسوم و… در ملاک‌های زیبایی‌شناسی و مد، در یک دوران تأثیرگذار هستند و زیبایی‌شناسی تنها بر امور فرمالیستی وابسته نیست و شاخص‌های عرفی و منطقه‌ای هم در آن دخالت دارند و همچنین علاوه بر عنصر زیبایی دیگر عوامل هم در گرایش به یک مد در جوامع تأثیر دارد.

وی افزود: شاخص در زیبایی گاه بر سادگی و عناصر کم است. مثل آثار گرافیکی آسیای شرق و گاه مبتنی بر عناصر زیاد در یک طرح است مانند نگارگری دوران قرون میانه در سنت اسلامی و یا دوره روکوکو و باروک در هنر اروپا مد یا فشن توسط سازمان‌ها و شرکت‌های تجاری تشویق می‌شود و توسط ستاره‌ها تبلیغ می‌شود. ستاره‌هایی همچون ادل، بیونسه، لیدی گاگا، بلاحدید، سلنا گومز و امثال آن‌ها، با پوشیدن یک لباس یا رنگ خاص باعث توجه جوانان به یک مد می‌شوند.

 

پژوهشگر حوزه فلسفه، هنر و حکمت گفت: علیرغم اینکه هنرمندان با طراحان مد سر سازگاری ندارند و مدها را مقطعی و گذرا می‌دانند، اما گاهی در ترویج و تبلیغ یک مد و اسلوب، از آثار هنری استفاده می‌شود. به طور مثال از طرح پیت مندریان نقاش انتزاعی بر روی لباس‌ها، طرح خرچنگ توسط السالوادر دالی نقاش سوررئالیست بر روی دامن شیا پرلی و یا از سبک جکسون پالاک به صورت رنگ پاشی و نقاشی قطره‌ای بر روی لباس شالم هارلو استفاده شده است. این آثار هنری موجب مد شدن لباس‌ها شده است.

 

موسوی گیلانی افزود: الهیئت در لباس به دنبال مفاهیم اخلاقی همچون عفت به‌عنوان یک مفهوم اخلاقی و حجاب به‌عنوان یک مفهوم فقهی است. اما انسان علاوه بر نظام هنجاری نیازمند مفاهیمی همچون کارکرد در تهیه لباس و زیبایی، به‌عنوان امری فطری و نیازمند مد و ذوقیات، به عنوان سرگرمی و ارضا کردن نیازهای روحی و… است.

 

وی گفت: مد می‌تواند فرصتی برای جامعه دینی باشد. به طور مثال مد شدن لباس گشاد لباسی مناسب برای تحقق حجاب و سنت اسلامی است. پاره‌ای از مدها فرصتی است که می‌توان از آن‌ها برای ترویج یک الگوی فرهنگی استفاده کرد.