سید رضی موسوی گیلانی با طرح این پرسش مبنی بر اینکه آیا مد در دوران ما جز نیازهای بشری است یا یک امری غیر ضروری است؟ گفت: منظور از مد هر آن چیزی است که مورد اقبال و گرایش افراد جامعه است؛ مانند کفش، لباس، اکسسوری، وسایل آرایش، میکاپ، مدل مو و... اموری همچون، جغرافیا، طبقه، دوران، مذهب طایفه آداب و رسوم و… در ملاک‌های زیبایی‌شناسی و مد، در یک دوران تأثیرگذار هستند و زیبایی‌شناسی تنها بر امور فرمالیستی وابسته نیست و شاخص‌های عرفی و منطقه‌ای هم در آن دخالت دارند و همچنین علاوه بر عنصر زیبایی دیگر عوامل هم در گرایش به یک مد در جوامع تأثیر دارد.

وی افزود: شاخص در زیبایی گاه بر سادگی و عناصر کم است. مثل آثار گرافیکی آسیای شرق و گاه مبتنی بر عناصر زیاد در یک طرح است مانند نگارگری دوران قرون میانه در سنت اسلامی و یا دوره روکوکو و باروک در هنر اروپا مد یا فشن توسط سازمان‌ها و شرکت‌های تجاری تشویق می‌شود و توسط ستاره‌ها تبلیغ می‌شود. ستاره‌هایی همچون ادل، بیونسه، لیدی گاگا، بلاحدید، سلنا گومز و امثال آن‌ها، با پوشیدن یک لباس یا رنگ خاص باعث توجه جوانان به یک مد می‌شوند.

 

پژوهشگر حوزه فلسفه، هنر و حکمت گفت: علیرغم اینکه هنرمندان با طراحان مد سر سازگاری ندارند و مدها را مقطعی و گذرا می‌دانند، اما گاهی در ترویج و تبلیغ یک مد و اسلوب، از آثار هنری استفاده می‌شود. به طور مثال از طرح پیت مندریان نقاش انتزاعی بر روی لباس‌ها، طرح خرچنگ توسط السالوادر دالی نقاش سوررئالیست بر روی دامن شیا پرلی و یا از سبک جکسون پالاک به صورت رنگ پاشی و نقاشی قطره‌ای بر روی لباس شالم هارلو استفاده شده است. این آثار هنری موجب مد شدن لباس‌ها شده است.

 

موسوی گیلانی افزود: الهیئت در لباس به دنبال مفاهیم اخلاقی همچون عفت به‌عنوان یک مفهوم اخلاقی و حجاب به‌عنوان یک مفهوم فقهی است. اما انسان علاوه بر نظام هنجاری نیازمند مفاهیمی همچون کارکرد در تهیه لباس و زیبایی، به‌عنوان امری فطری و نیازمند مد و ذوقیات، به عنوان سرگرمی و ارضا کردن نیازهای روحی و… است.

 

وی گفت: مد می‌تواند فرصتی برای جامعه دینی باشد. به طور مثال مد شدن لباس گشاد لباسی مناسب برای تحقق حجاب و سنت اسلامی است. پاره‌ای از مدها فرصتی است که می‌توان از آن‌ها برای ترویج یک الگوی فرهنگی استفاده کرد.