سپهرغرب، گروه خبر: ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی در شهر خرم‌آباد وضعیت بسیار بدی دارد به نحوی که صد درصد اتوبوس و مینی‌بوس‌ها و بالغ بر 75 درصد تاکسی‌های خرم‌آباد فرسوده هستند و این یک زنگ خطر محسوب می‌شود.

‌ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی ارزان ایمن که بتواند پوشش مناسبی را در سطح شهر ایجاد کند خواه‌ناخواه باعث اقبال عمومی شهروندان شده و حجم سفر با وسایل نقلیه شخصی و تک‌سرنشین که عامل اصلی ترافیک در معابر اصلی شهری است را کاهش می‌‌دهد.

اما در شهر خرم‌آباد به‌دلیل تقریباً 100 درصد فرسودگی ناوگان اتوبوسرانی و مینی‌بوسرانی همچنین فرسودگی حدود 75 درصد ناوگان تاکسیرانی شهروندان تمایلی برای استفاده از ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی از خود نشان نمی‌دهند.

عدم پوشش برخی از محلات، تمرکز ناوگان در مسیرهای اصلی و هسته مرکزی، فقدان یک برنامه مشخص و معین در زمان‌بندی حرکت، عدم نظارت بر ساعات کاری ناوگان، فعالیت سلیقه‌ای رانندگان، جانمایی نامناسب ایستگاه‌ها، کم عرض بودن بسیاری از معابر و تقاطع‌ها همچنین فقدان تجهیزات گرمایشی و سرمایشی مناسب در وسائط نقلیه و ایستگاه‌ها همه و همه درخواست و تمایل شهروندان را جهت استفاده از وسایل عمومی کم کرده است.

فرسودگی ناوگان حمل‌و‌نقل همان‌طور که گفته شد باعث کاهش تمایل شهروندان جهت استفاده از آن شده که خود علاوه بر بار ترافیکی ناشی از جایگزینی وسائط نقلیه شخصی به جای وسایل عمومی معضلاتی همچون ترافیک، آلودگی هوا و نارضایتی شهروندان از عملکرد متولیان را به دنبال ‌داشته است.

اما اینکه چرا فرسودگی حمل‌و‌نقل عمومی مورد توجه نیست در دو مقوله قابل بررسی است، قطع کمک‌های یارانه‌ی دولت به این ناوگان شامل کمک‌های جهت خرید وسائط عمومی، پرداخت یارانه بلیط، سوخت و خرید قطعات و وسایل پرمصرفی چون گازوئیل، روغن، نفت و کمک‌های از این قبیل که طی سال‌های اخیر تقریباً به صفر رسیده است، علاوه بر این کمک‌های بلاعوض جهت خرید صرفاً به تسهیلات بانکی محدود شده و این سبب شده هزینه‌ هر سفر به شدت افزایش پیدا کند به‌طوری‌که بهای بلیط دریافتی تنها یک سوم هزینه سفر درون شهری است که این امر فعالیت در این ناوگان را برای مالکان و رانندگان فاقد توجیه اقتصادی کرده است.

نکته دیگر اینکه شهرداری‌ها به عنوان متولیان حمل‌و‌نقل عمومی به دلیل اینکه دولت به‌طور کلی خود را از تعهدات قانونی جهت پرداخت مابه‌التفاوت هزینه سفر واقعی با مبلغ دریافتی از شهروندان کنار کشانده و شهرداری‌ها نیز به دلیل عدم توان مالی مناسب قادر به پرداخت این هزینه به رانندگان ناوگان اتوبوس و مینی‌بوس نبوده، این موضوع به دنبال هزینه‌های سرسام آور تعمیر و نگهداری وسایط نقلیه باعث دلسردی رانندگان و شهرداری‌ها در توجه به ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی به عنوان یک ناوگان مطمئن شده است.

همه این موارد و افزایش خودسرانه کرایه سبب شده که شهروندان تمایل چندانی به استفاده از ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی از خود نشان ندهند.