حساس و دقیق بودن شما نسبت به احساساتی که بیمار دارد بسیار مهم است. او باید بداند که شما همراه و همدل با او هستید.
بپذیرید که یک بیمار سرطانی ممکن است یک روز حال خوبی داشته باشد و خوشحال باشد و روزی دیگر بدحال و اندوهگین. یادتان باشد روزی شاید دوست نداشته باشد با شما حرف بزند یا تمام‌وقت به بیماری‌اش فکر کند. داشتن یک مکالمهٔ معمولی در مورد مسائل روزمره و تعریف‌کردن چیزهای جالب می‌تواند برای بیمار خوشایند باشد. اگر عزیز بیمارتان دوست ندارد در مورد بیماری یا وضعیتش حرف بزند به خواسته‌اش احترام بگذارید و درک کنید که نیاز دارد مدتی با خودش خلوت کند.
تحقیقات نشان می‌دهد حمایت عاطفی از سوی خانواده و دوستان تفاوت بزرگی در کیفیت زندگی کسی که سرطان دارد ایجاد می‌کند. اگر صمیمی و روراست باشید و نگرانی و توجه خود را نشان دهید می‌توانید یک پشتیبان عالی باشید.