همه ما برای مدت محدودی در این جهان زندگی می‌کنیم، درس می‌خوانیم، کار می‌کنیم، با مردم ارتباط داریم، بر محیط پیرامونمان تأثیر می‌گذاریم و بدین‌ترتیب روزها و ماه‌ها را می‌گذرانیم تا به زمان انتقال به جهان دیگر برسیم. برای بسیاری از ما کل زندگی همین است، فقط کمی بیشتر یا کمتر گذران عمر می‌کنیم؛ اما عده‌ای هستند که حقیقت این مسیر و فرصتی که در اختیار هر انسانی قرار داده شده است را لمس کرده و با درک درست، ارزش آنچه که به‌عنوان یک موهبت به آن‌ها عطا شده را می‌دانند و از تمام لحظات آن برای رشد و تعالی خود بهره می‌برند. این قبیل افراد می‌دانند که حیات از کجا شروع شده و به کدام سمت حرکت می‌کند، آن‌ها می‌دانند که به سوی خداوند بازمی‌گردند و برای نورانی بازگشتن به سوی معبود ازلی و ابدی، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند.
به مصداق «چون که صد آید، نود هم پیش ماست»، وقتی بندگی محبوب یگانه و جلب رضایت او مقصود باشد، حیات دنیوی آدمی نیز پُربرکت خواهد شد؛ در این حالت چه طول زندگی فرد 20 سال باشد و چه 100 سال، میزان کیفیت حیاتش از چنان اثرگذاری برخوردار است که نسل‌های بعد از او نیز برکات این حیات نورانی را درک کرده و از آن بهره‌مند می‌شوند. ازجمله این افراد، مرحوم محمدعلی مسگریان است که با نزدیک به 100 سال سن در میان مردم همدان به طهارت روحی و اخلاق حسنه معروف بوده و فعالان قرآنی خاطره جلسات 60 ساله او را از یاد نمی‌برند. کم نیستند اساتید به‌نام این حوزه که زانوی تلمذ در برابر این استاد بزرگ بر زمین زده‌اند؛ مرحوم مسگریان علاوه‌بر فعالیت‌های فرهنگی و دینی که سال‌ها نمایندگی آیت‌الله نوری را در همدان برعهده داشت، در بازار نیز از معتمدین بود و مصداق کامل کاسب حبیب خدا..
مع‌الاسف؛ اکنون باید برای این مرد بزرگ که به سوی پروردگارش پر گشود و کاهلی همه ما، به‌ویژه مسئولان فرهنگی جهت معرفی و الگوسازی از شخصیت و سیره او، انگشت حسرت بگزیم و دریغ و افسوس بخوریم. ای‌بسا وظیفه بود که با مستندسازی دانسته‌های این معلم بزرگ قرآن، نقشه راهی با توجه به سابقه درخشان جلسه‌داری ایشان و تعامل با جوانان، برای آیندگان فراهم آوریم؛ اما تا بدان‌جا که راقم سطور اطلاع دارد، اقدامی در این مسیر انجام نشده و طبق معمول قدر گنجینه‌های گران‌قدر انسانی جامعه را ندانستیم تا از دست رفتند و این درحالی است که افرادی مانند مرحوم مسگریان با توجه به سرمایه معنوی و اجتماعی که داشتند، می‌توانستند در زمان حیات بیش از این منشأ برکات بسیاری باشند.
حضرات مسئولان سرشان را از لابه‌لای بخشنامه‌ها بیرون بیاورند و قدری با دقت به جستجو و معرفی خادمان واقعی مردم بپردازند، همان‌ها که یادشان هیچگاه در قلب این مردم کم‌رنگ نمی‌شود.
در جوار رحمت پروردگار باشند...
زهره پوروهابی
شناسه خبر 77662
