محمد جلیل آل امین، در یادداشتی با عنوان «وزارت ارشاد دولت سیزدهم و دلهره فرهنگی رهبر انقلاب» به انتخاب وزیر ارشاد پرداخته و آن را در اختیار باشگاه خبرنگاران جوان قرار داده است. در ادامه یادداشت وی را می‌خوانید:

«فرهنگ و هنر به نحوِ عام از تظاهراتِ وجودیِ انسان و به نحو خاص از تظاهراتِ ذهنی، فکری و قلبیِ انسانِ دارای اراده‌ آزاد است.

 از این رو اگر این تظاهرات به معیارهایِ انسانِ متاله‌ عاقل نزدیک نباشد، دلهره و نگرانی تمام وجودِ انسان را فرامی‌گیرد.

دلهره‌ مراقبت از وجودِ معنوی انسان که باید در نقطه‌ کمالِ هستی بایستد نه در فرودست هایِ زندگیِ مقدماتی در دنیایِ مادی که مدام از سوی رسانه‌های سودگرا تبلیغ و تهییج می‌شود.

رهبر انقلاب از سال‌های دور یکی از نگرانی‌ها و دلهره‌های اساسیِ خود در حکمرانیِ سیاسیِ برخواسته از نص و متنِ اسلام را در بخش فرهنگ داشتند و آن را از اعماق ذهنِ فرهنگیِ خود به انظارِ زبانِ گفتمانی در فعالیت هایِ فرهنگی-هنری وارد کردند.

اما آنچه در سال‌های اخیر بر فرهنگ و هنر این کشورِ اصیل و با فرهنگ گذشت نه تنها از ابعاد نگرانی‌ها کاسته نشده بلکه دامنه‌ دلهره و نگرانیِ صیانت از فرهنگ را به اندیشمندانی که سیاست‌زدگیِ مدیریتیِ آن‌ها را به کنجِ عزلت کشانده بود، تعمیم داد.

محصولات فرهنگی- هنریِ کم مایه در فیلم‌های سینما، هنر‌های نمایشی، موسیقی، هنر‌های تجسمی و مانند آن، تورمی از محتواهایِ فرهنگ سوز را دستِ انقلاب و ایران گذاشت و فرصت‌های گامِ اول را به آسانی از دست داد.

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با وجودِ توانایی‌ها و ظرفیت‌های فرهنگی-هنری، نیرو‌های انسانی و منابعِ غنی اسلامی در دولتِ ایران قوی، اگر به جهش در دریایِ زلالِ فرهنگِ اسلام و انقلاب نیندیشد، بر اساسِ منطقِ تجربیِ گذشته از گذشته عبور نخواهد کرد و در وضعِ موجود خواهد ماند.

نکته کلیدی که در مجموعه‌ فعالیت‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌تواند قفل‌های دلهره‌ها و نگرانی‌ها را به نحو چشم گیری باز کند، محتوایِ اسلامی آن است که سالیان سال است با اشاراتِ رهبر انقلاب به نام وزارت فرهنگ ملحق گردیده است.

دستگاه و نهادی که ماموریت آن سیاستگذاری، هدایت، حمایت، نظارت و مانند آن را در بخش‌های فرهنگی-هنری کشور هست باید، از صباح تا مساء و از یمین تا یسارش را اسلام احاطه کرده باشد. اسلامی که اگر ظرافت و هنرِ کافی در حلولِ آن به روحِ محصولات بکارگرفته شود، یقینا طلوعیِ درخشان در افکارِ عمومی نه در داخل کشور بلکه در افکارِعمومیِ انسانهایِ جهان‌وطن خواهد داشت.

عده‌ای به تنفذِ اسلامِ جذاب، زیبا و سازگار با نفسِ انسان، باور ندارند، شاید هم هنرِ استخراجِ دُرهای مشعشع را از دریایِ معرفتِ اسلامی ندارند که در تقریبِ تولیدات و محصولاتِ فرهنگی فرسخ‌ها از سواحلِ سعادت‌بخشِ اسلام فاصله می‌گیرند.

فعالیت‌های قرآنی، تولید و نشرِ کتاب، مطبوعات، تبلیغات، چاپ و چاپخانه، بازی‌های یارانه‌ای و مانند آن باید از اعماقِ اسلام تغذیه شود نه از افکارِ فروکاسته شده در اعصارِ اندیشه‌های مسلوبِ عادی و مادی در تاریخی که انحرافِ معیارش از نزاع‌ها و نقار‌های جهانی، عیان است.

دولت سیزدهم، باید حصار‌های تنگِ مادی اندیشی و مادی پروری را در هم شکسته و فوج فوج انسان‌های عاقل، آزاداندیش، خاصه جوانانی که بار‌ها و بار‌ها مخاطبِ نامه‌های رهبرِ حکیمِ انقلاب اسلامی در اقصی نقاطِ جهان بودند را به دریای مواجِ و روح افزای اسلام دعوت کنند و رایحه‌ اسلام و ایمان را از طریقِ محصولات فرهنگی-هنریِ اسلامی به مشامِ جهانیان هدیه کند.»