سپهرغرب، گروه - طاهره ترابی مهوش : شهرستان اسدآباد در کنار بیشترین تولید گوجه فرنگی کشور، دارای ظرفیت‌های بسیار غنی در حوزه‌های مختلف ازجمله مواد معدنی بوده؛ اما زخم این معادن بر پیکره زندگی مردم روستا نمایان است. به‌گونه‌ای که تعداد قابل توجهی از اهالی روستاهای مجاور این معادن و بخشداران و دهیاران از نحوه فعالیت این معادن و آسیب‌هایی که به قنات‌ها، اراضی کشاورزی، جاده‌ها و خانه‌های روستایی در اثر انفجار معادن وارد می‌شود، شاکی هستند.

تعداد کثیری از جمعیت روستا می‌گویند بارها و بارها نامه نوشته‌ و طومار جمع کرده‌اند که برخی فعالیت‌های معادن برای آن‌ها مشکل‌ساز شده است، می‌خواهند روستایی بمانند، دامداری و کشاورزی کنند و تولیدکننده باشند؛ بر این اساس با توجه به اهمیت موضوع بر آن شدیم تا گفت‌وگویی را با دو تن از اهالی روستاهای این روستاها ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:

یکی از اهالی روستای کمک‌علیا با اشاره به فعالیت چهار یا پنج سال معدن سنگ آهن در جوار این روستا، گفت: چرا برای سودی که عده‌ای می‌خواهند ببرند، باید همه‌چیز ویران شود؟ روستای ما نزدیک‌‌ترین روستا به این معدن‌ است و هرروز صدای مهیب انفجار و تردد ماشین‌های سنگین معدن نمی‌گذارد ما بعد از کار در مزرعه، در منزلمان استراحت کنیم.

وی افزود: هیچ‌یک از مسئولان معدن به اعتراض‌های مردم روستا توجه نمی‌کنند، انگار در این سال‌ها زخمی عمیق از فعالیت معادن بر زندگی مردم روستا برجای مانده و طی این سال‌ها از سوی مسئولان آبی برای ما گرم نشده است.

این روستایی اهل کمک‌اولیا با تأکید بر اینکه با بهره‌برداری از این معدن دیگر چیزی از منابع طبیعی روستا باقی نمانده است، ابراز کرد: راه دسترسی آسفالته 6 کیلومتری بین روستای کمک‌علیا تا قوچ‌تپه‌ زیر چرخ ماشین‌های سنگین، به زمین شخم‌زده بدل شده است.

این اهل روستا با بیان اینکه مسیر مذکور برای راننده نابلد به قتلگاه بدل شده، اذعان کرد: کاش یکی از مسئولان بیاید و وضعیت این جاده را از نزدیک ببیند.

در ادامه یکی دیگر از اهالی روستا نیز با بیان اینکه سهم ما از معدن چیزی جز دادگاه و پاسگاه نبوده است، ابراز کرد: متأسفانه طی این سال‌ها با وجود پیگیری از استان، راه به جایی نبرده‌ایم؛ تا اینکه سال گذشته شکایت خود را به بازرسی برده و از این طریق تا چندماه فعالیت معدن متوقف شد. به‌گونه‌ای که طی بررسی‌های سازمان بازرسی گویا مجوز برداشت آن‌ها متعلق به منطقه دیگری است و به‌صورت غیر قانونی در جوار روستای ما اقدام به برداشت مواد معدنی (احتمالاً سنگ آهن) می‌کنند.

وی با بیان اینکه راه دسترسی روستا به‌طور کلی توسط ماشین‌آلات سنگین این معدن و تردد آن‌ها نابود شده است، اظهار کرد: حتی راه‌های بین مزارع نیز توسط معدن‌داران به زور تصاحب شده و ما اجازه تردد از آن‌ها را نداریم.

این روستایی با بیان اینکه فعالیت معدن مذکور منجر به خشک شدن سه چشمه منتهی به این روستا شده است، ابراز کرد: درد این است که از سوی دستگاه‌های متولی هیچ‌گونه پیگیری در این زمینه صورت نمی‌پذیرد.

وی با اشاره به اثرات تخریبی انفجارهای معدن برای زمین‌های کشاورزی، اذعان کرد: این انفجارها که با سروصدای زیاد و گردوغبار فراوان همراه است، نه‌تنها باعث از بین رفتن مراتع کشاورزی و دامداری روستاییان شده، بلکه آب آشامیدنی و هوا را نیز آلوده کرده است.

این روستایی در ادامه گفت: تردد ماشین‌های سنگین حفاری معدن علاوه‌بر از بین بردن چشمه‌های طبیعی، با حمل بارهای سنگین‌تر از حد مجاز موجب تخریب جاده روستا نیز شده؛ به‌طوری که تردد در مسیر جاده برای مردم روستا مشکل‌ساز شده است.

مع‌الوصف؛ با توجه به آنچه گفته شد، اسدآباد و روستاهای آن ازنظر وجود معادن و منابع پایدار، شهرستانی غنی به‌شمار می‌روند؛ اما متأسفانه در این شهرستان و روستاهای آن شاهد عایدی از این ظرفیت جز فقر و بیکاری بسیار، نیستیم. به‌گونه‌ای که این شهرستان ازنظر مسائل اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی تقریباً با مناطق محروم برابری کرده است.

این درحالی است که هرکدام از این ظرفیت‌ها به‌ویژه در حوزه معدن می‌تواند بارقه امیدی باشد برای پیشرفت هر روستا و به تبع آن شهرستان؛ بنابراین چنان که در متن گزارش موجود است، هرکدام از اهالی این روستا از دردی می‌گویند که چندین‌سال است آزارشان می‌دهد، دنبال ایجاد تنش نیستند و می‌گویند براساس قانون باید نظارت کافی بر عملکرد بهره‌برداران از سوی سازمان‌های متولی صورت پذیرد تا حق اهالی روستاهای اطراف این معادن تضییع نشود و درعین‌حال سهم استخراج ماده معدنی از معادن به مناطق روستایی هم‌جوار پرداخته و در عمران و آبادانی آن‌ها خرج شود.

از طرفی به‌لحاظ محیط‌زیستی نابودی منابع طبیعی و خشک شدن سه چشمه در روستاهای اطراف این معدن سنگ آهن بر اثر فعالیت‌ها و برداشت‌های بی‌قاعده و غیر اصولی، یک موضوع زیست‌محیطی حساس است که می‌بایست مورد توجه قرار گیرد؛ زیرا درصورت تداوم این روند، تاب‌آوری زیست‌بوم روستایی با مخاطره همراه شده و نتیجه آن خالی شدن روستاهای اطراف این معدن از سکنه بوده و این درحالی است که اهالی بارها و بارها درخصوص مسائل زیست‌محیطی شکایت خود را به دستگاه‌های متولی ارسال کرده‌اند، اما دریغ از پیگیری! به‌لحاظ قانونی اداره کل منابع طبیعی و نیز سازمان حفاظت محیط‌زیست دراین‌باره مسئول بوده و باید پاسخگوی مشکلات پیش‌آمده باشند؛ زیرا خشک شدن منابع آبی و از بین رفتن منابع طبیعی در هر منطقه یعنی نابودی یک اکوسیستم و حیات. بنابراین انتظار می‌رود این دو دستگاه عریض و طویل نسبت به کم‌کاری و سهل‌انگاری خود در این زمینه جوابگو باشد.