جمله «معلولیت محدودیت نیست» را بیشتر و بهتر در عملکرد یک ورزشکار مدال‌آور پاراالمپیک می‌توان درک کرد، ورزشکاری با اصالت از جنس اورامانات و فرسنگ‌ها فاصله از شهرهای مهد قایقرانی که دروازه‌ای نو برای ورزش استان گشود؛ برای این ورزشکار پارا نیز همه‌چیز از دریاچه شهربازی شروع شد، آنجا که علاوه‌بر کارکرد تفریحی خود، مکانی برای فعالیت چند رشته ورزشی در سال‌های اخیر بوده است.

شهلا بهروزی‌راد متولد شهریورماه 1364، تمام تلاش خود را به‌کار بسته است تا تمام ناکامی‌های المپیک 2016 ریو را به فراموشی بسپارد و در المپیک 2021 در توکیو افتخارآفرینی کند؛ در زیر مصاحبه با این بانوی پارالمپیکی رشته قایقرانی را می‌خوانید.

*از دریاچه شهربازی شروع کردید؟ به چه شکلی به این رشته وارد شدید؟

من قبل از ورود به رشته قایقرانی از سال 1385 در رشته‌های پرتابی نیز فعالیت داشتم و اتفاقاً تا سطح ملی نیز پیش رفتم و در سال 1390 در یک دوره استعدادیابی در دریاچه شهربازی شرکت کردم و با توجه به فیزیک و قدرت بدنی، علاقه‌مند به این رشته ورزشی شدم و به آن ادامه دادم.

* چه نکته‌ای در قایقرانی شما را جذب کرد و باعث شد از رشته پرتابی به قایقرانی تغییر رشته بدهید؟

سوار بر قایق بودن و حضور در آب به انسان یک آرامش خاصی می‌دهد، من وقتی روی آب پارو می‌زنم، تمام مسائل و حاشیه‌های ذهنی خودم را فراموش می‌کنم و با آرامش از بودن در سطح آب لذت می‌برم؛ از طرف دیگر رشته کایاک نیز جذابیت‌های خاص خودش را دارد.

* یک تصور در جامعه وجود دارد که رشته قایقرانی را پُرهزینه می‌دانند؛ نظر شما چیست؟

قایقرانی مانند برخی رشته‌های ورزشی به هزینه مستمر زیادی نیاز ندارد، شما به یک قایق احتیاج دارید که درصورت خرید و نگهداری صحیح و درست از آن، تا 15 و حتی 20 سال می‌توانید از قایقتان استفاده کنید و یک پارو که ورزشکاران حرفه‌ای هر چندسال یک‌بار آن را عوض می‌کنند و نیاز به تعویض مستمر ندارد.

هرچند که با توجه به وضعیت بازار ارز و وارداتی بودن قایق و پارو این هزینه‌ها نسبت به قبل تفاوت بسیار زیادی را شاهد بوده است، نکته مهم به باور فرد برمی‌گردد، فردی که از این رشته ورزشی لذت می‌برد، هر چندسال یک‌بار برای تأمین وسایل خود هزینه می‌کند.

* پس از موفقیت اخیر در مسابقات قهرمانی کشور، برنامه اصلی شما چیست؟

در مسابقات قهرمانی کشور که در تاریخ سه مهرماه در دریاچه آزادی تهران برگزار شد، در ماده 200 متر kl3 بانوان به مقام قهرمانی دست یافتم و حالا خودم را برای مسابقات مجارستان آماده می‌کنم، هرچند که زمان دقیقی از برگزاری این رقابت‌ها وجود ندارد، اما احتمالاً ابتدای سال بعد برگزار خواهد شد و پس از کسب موفقیت در مجارستان، همانند هر ورزشکار دیگری به کسب نشان پاراالمپیک فکر می‌کنم و امیدوارم به آن دست پیدا کنم.

** وزارت ورزش در بحث جوایز و پاداش ورزشکاران عملکرد خوبی نداشته است

* محدودیت‌های کرونایی روند تمرینات شما را با مشکل مواجه نکرده است؟

با توجه به شرایط رشته قایقرانی، محدودیت‌های کرونایی در رشته ما به‌خوبی رعایت می‌شود، به همین دلیل با همکاری مدیران کمیته پاراالمپیک و دریاچه آزادی تهران، الآن سه ماه است که اردوهای آمادگی را به‌صورت غیر متمرکز در دریاچه آزادی تهران زیر نظر مربیان سپری می‌کنم و خدا را شکر از این بابت مشکلی نداشته‌ام.

* تأمین هزینه و حمایت مالی یکی از مشکلات اصلی ورزشکاران است، هزینه شرکت در اردوها و مسابقات خود را چگونه تأمین می‌کنید؟

من فعالیت خودم را تحت حمایت و پشتیبانی یک شرکت ادامه می‌دهم و مدیرعامل این شرکت بدون هیچ چشم‌داشت و یا خواسته مادی تنها از من تقاضا داشت که به‌عنوان یک بانوی مبارز ایرانی در میدان‌های جهانی حاضر باشم و از المپیک ریو تاکنون تحت حمایت این شرکت بوده و به فعالیت خود ادامه داده‌ام و صادقانه باید بگویم آن‌قدر که مردم و این پشتیبان از من در میدان‌های جهانی و اردوهای تیم ملی حمایت کردند‌، شاهد حمایت مسئولین نبوده‌ام.

* گویا از حمایت مسئولین گله دارید؟ لطفاً بیشتر توضیح بدهید؟

در سال 1397 قرار بود پاداش ریاست‎جمهوری جهت مسابقات جهانی برای هر امتیاز یک سکه باشد، اما پس از دو سال وقفه و با توجه به شرایط اقتصادی موجود که بسیاری از ورزشکاران واقعاً به آن پاداش‌ها نیاز داشتند، الآن اعلام کرده‌اند پاداش‌های سال 97 به‌صورت رشته به رشته و در ازای هر امتیاز دو میلیون تومان پرداخت خواهد شد، واقعاً این مسئله چه معنی می‌تواند داشته باشد؟ من برای تأمین هزینه‌های تمریناتم مشکلی ندارم، اما بسیاری از ورزشکاران ممکن است برای این پاداش‌ها برنامه‌ریزی کرده باشند.

* اعتراضاتی نسبت به پاداش‌های سال 97 و 98 از طرف ورزشکاران در ماه‌های اخیر خبرساز شد، فکر می‌کنید اشکال کار از کجاست؟

در ورزش ایران رشته فوتبال که از سایر رشته‌ها جدا است و درصورت موفقیت یا عدم موفقیت از این رشته به هر شکلی حمایت می‌شود، اما عموماً به سایر رشته‌های ورزشی به‌خصوص رشته‌های مدال‌آوری همچون قایقرانی و یا دوومیدانی، توجه چندانی نمی‌شود و ورزشکاران این رشته‌های ورزشی با وجود موفقیت در میدان‌های جهانی و یا حتی المپیک باید این‌چنین منتظر پاداشی باشند که پس از دو سال به شکلی متفاوت از طرف وزارت ورزش و جوانان اهدا می‌شود.

** وجود دریاچه قایقرانی در داخل شهر باعث ایجاد زیبایی و جذب ورزشکار خواهد شد

* شما اصالتاً از منطقه اورامانات هستید، فکر می‌کنید ورزشکاران استان کرمانشاه می‌توانند در رشته قایقرانی موفق باشند؟

هر رشته ورزشی سختی‌ها و شرایط خاص خودش را دارد، اما با توجه به این نکته که فیزیک بدنی مردم غرب کشور و استان کرمانشاه مناسب این رشته ورزشی است و ازآنجا که توان بدنی لازمه این رشته ورزشی بوده و عموماً جوانان استان از این خصیصه برخوردار هستند، فکر می‌کنم به‌خوبی بتوانیم در این رشته موفق باشیم؛ به شرط اینکه مسئولین ورزش استان مزایای این رشته را درک کرده و برای موفقیت جوانان استان در این رشته ورزشی برنامه‌ریزی و حداقل‌ها را برای آن‌ها فراهم کنند.

* توسعه این رشته در استان کرمانشاه نیازمند چه امکاناتی است؟

اصلی‌ترین و مهم‌ترین نیاز رشته قایقرانی پیست و یا همان آب است، دریاچه شهربازی با وجود مساحت کمی که داشت، در این زمینه کمک بسیار زیادی به ما می‌کرد؛ اما با توجه به مشکلاتی که برای این دریاچه به‎وجود آمده است، هم‌اکنون یک پیست مناسب در استان وجود ندارد و ورزشکاران این رشته برای تمرین به دریاچه سراب نیلوفر مراجعه می‌کنند.

رئیس هیئت قایقرانی برای برگزاری اردوهای تیم ملی به دنبال آماده‌سازی سدهای استان است و درصورت موفقیت در این روند کمک بسیار زیادی به رشد این رشته خواهد کرد؛ اما وجود دریاچه و پیست مناسب در داخل شهر، علاوه‌بر جاذبه‌های بصری و جذب مخاطب به رشته، با توجه به بُعد مسافت برای جذب همگانی نیز بسیار مؤثر است.

* برنامه شما در زندگی شخصی چیست؟

ورزش بخش زیادی از برنامه‌های من را به خود اختصاص داده است، حضور و موفقیت در المپیک توکیو به بزرگ‌ترین هدف من تبدیل شده، اما در بُعد تحصیل موفق شده‌ام کارشناسی ارشد در رشته حسابداری را کسب کنم و قصد دارم در آینده در مقطع دکتری نیز ادامه تحصیل بدهم و در زمینه اشتغال نیز با توجه به حمایت‌های پشتیبان، خدا را شکر مشکلی ندارم.

* به گزارش فارس