سپهرغرب، گروه خبر- طاهره ترابی‌مهوش: بیداد، اعتیاد، مفاسد اخلاقی، نبود زیرساخت‌های شهری همچون شبکه فاضلاب و آسفالت تنها بخشی از مشکلات محله معبودی در جوار تپه امام‌گل همدان است.     

هر وقت صحبت از بیغوله‌نشینی و عدم خدمات‌رسانی می‌شد، همواره تصویری از حاشیه‌نشینان شهرهای بزرگی همچون تهران که در سریال‌های تلویزیونی برای به تصویر کشیدن فضاهای مخوف به نمایش گذاشته می‌شد، به ذهنم خطور می‌کرد؛ غافل از اینکه درست در بیخ گوش خودمان و در کوچه‌وپس‌کوچه‌های محله تپه امام‌گل پس از گذشتن از کوچه‌های ابوذر و در انتهای کوچه فرعی معبودی و کنار رودخانه، محله‌ای شکل گرفته که کمترین خدماتی را دریافت نمی‌کند! پس با گروه تحریریه در محل حاضر شدیم تا از نزدیک با اهالی گفت‌وگو کنیم.

در بدو امر آنچه ذهن را درگیر می‌کرد، شکل و شمایل ناهمگون خانه‌ها و مساحت اندک آن‌ها بود که در بزرگ‌ترین حالت شاید می‌شد برای برخی از آن‌ها مساحتی حدود 80 متر را متصور شد که این نوع بافت اغلب خبر از ساخت یک‌شبه و غیر مجاز بودن آن‌ها می‌داد و تأسف‌بارتر اینکه دیوار همه خانه‌ها به‌دلیل هم‌جواری با رودخانه تا کمر خیس و نمور بود.

 پیش‌تر رفتیم  و درحال رصد اوضاع محله بودیم که بانوی جوانی با پسربچه‌ای حدود 9 ساله با چوبی در دست از یکی از خانه‌ها خارج شد؛ به محض دیدن دوربین و کنجکاوی ما جهت ثبت عکس، مورد خطابمان قرار داد و گفت: ببخشید برای چی عکس می‌گیرین؟ در پاسخ گفتیم که برخی از همسایگان شما از شرایط محل گلایه داشتند، به همین منظور در محل حاضر شدیم.

زن جوان  تا این را شنید، زبان به گلایه باز کرد و گفت: چیزی حدود هشت سال که در این محل خانه ساخته و ساکنیم، آلودگی محیط امانمان را بریده، شبکه فاضلاب نداریم، فاضلاب خانه‌هایمان به رودخانه وصل است.

 وی افزود: وجود مار و حشرات موذی و موش امانمان را بریده، به‌طوری که حداقل هفته‌ای یک‌بار آتش‌نشانی در محل حاضر شده و از خانه یکی از همسایه‌ها مار می‌گیرد!

این بانوی جوان با اشاره به زباله رهاشده در رودخانه و نیز انباشت گل و لای حاصل از لایروبی توسط شهرداری در فاصله کمتر از سه متری خانه‌اش، گفت: وجود یک سطل زباله در محلات بدیهی‌ترین خدمتی است که شهرداری می‌تواند به شهروندانش ارائه بکند؛ اما با وجود پیگیری بسیار، حتی این خدمت را نیز ما دریافت نمی‌کنیم و مجبوریم زباله خانگی را در رودخانه رها کنیم.

وی با تأکید بر اینکه بارها و بارها برای حل مشکل نبود شبکه فاضلاب به شرکت آب و فاضلاب شهرستان مراجعه کرده‌ایم، افزود: همواره در پاسخ به ما می‌گویند در بدو امر می‌بایست شهرداری نسبت به مشخص کردن بر و کف معبر اقدام کند تا ما بتوانیم اقدام به کانال‌کشی کنیم.

این بانوی جوان با اشاره به مساکن مهر تپه امام‌گل که درست در مقابل آن‌ها و درواقع آن سوی رودخانه روی ارتفاع ساخته شده‌اند، گفت: پس از ساخت این خانه‌ها میزان رها کردن زباله  و نخاله ساختمانی در رودخانه بیشتر شده است؛ زیرا آنان نیز گویا همچون ما از خدمت جمع‌آوری زباله در محل محروم‌اند و زباله خود را از ارتفاع چند ده متری به رودخانه پرتاب می‌کنند.

برای انعکاس بهتر معضلات با پسر نه‌ساله این بانوی جوان با چوب دستی‌اش که گویا سلاح او برای جلوگیری از حمله سگ‌های ولگرد در محل است، همراه شدیم.

این پسربچه خوش‌زبان با اشاره به یکی از خانه‌های بزرگ، گفت: در این خانه  گاو و گوسفند و مرغ نگهداری می‌کنند!

کمی پیش‌تر که می‌رویم و به خانه‌ مذکور نزدیک می‌شویم، پسربچه همراهمان گویی از صاحب آنجا می‌ترسد؛ زیرا از ما می‌خواهد که عکس نگیریم و سروصدا نکنیم.

 به گفته اهالی گویا شکایت از فرد مذبور راه به جایی نمی‌برد و فاصله پلمب با فک پلمب چیزی حدود یک ساعت است؛ به‌طوری که پیرمرد به اهالی گفته هر چقدر دوست دارید بروید شکایت کنید، 50 هزار تومان می‌دهم و حلش می‌کنم!

تأسف‌بارتر اینکه هریک از اهالی در نبود ضابطه علاوه‌بر تعرض به حریم رودخانه در ساخت‌وسازها، بخشی را نیز به باغچه شخصی بدل کرده و محصولات صیفی و باغی در آن کاشته‌اند.

کمی جلوتر یکی دیگر از اهالی با اشاره به اینکه بارها و بارها برای بحث آسفالت  معبر به شهرداری مراجعه کردیم، گفت: متأسفانه طی این سال‌ها تنها یک یا دو بار آن‌هم جهت ارائه تذکر به هنگام بروز سیل در منطقه حاضر شده و خواهان  تخلیه خانه‌هایمان شده‌اند و اگرنه در سایر مواقع کسی ما را جزء شهروندان شهر قلمداد نمی‌کند.

وی با بیان اینکه علاوه‌بر بوی تعفن متصاعدشده از رودخانه متأسفانه حتی از چند کوچه بالاتر (تولیدکنندگان البسه، مرغ‌فروش‌ها، ساختمان‌سازان و غیره) نیز زباله‌های خود را جهت ریختن در رودخانه به این محل می‌آورند و هنگامی که به آن‌ها اعتراض می‌کنیم مورد فحاشی قرار می‌گیریم، عنوان کرد: علاوه‌بر مشکلات شهر، شرایط محیطی در این منطقه به‌گونه‌ای است که هرروز شاهد حضور گروهی معتادان و موادفروشان هستیم؛ به‌طوری که بخشی از حریم رودخانه را کنده و آن را تبدیل به مخفیگاهشان کرده‌اند.

تأسف‌بارتر اینکه گویی حضور معتادان در ملأ عام به‌قدری پُررنگ است که پسربچه‌ای که در مسیر ما را همراهی می‌کرد نیز می‌گوید معتادان حتی روی بسته‌های موادشان اسمشان را می‌نویسند که با یکدیگر جابه‌جا نشود!

البته به گفته اهالی چند ماه قبل یک بار نیروی انتظامی نسبت به تخریب محل اختفای معتادان در بستر رودخانه زیر تنه درختان اقدام کرده، اما این‌بار بخشی از حریم رودخانه را کنده و زیر تپه امام‌گل را حفر کرده‌اند و در آنجا ساکن شده و مواد استعمال می‌کنند.

دردناک‌تر اینکه در نبود فضای سبز و بازی برای بچه‌ها، کنجکاوی برای یافتن محل اختفای معتادان و تماشای نحوه استعمال مواد برای کودکان این منطقه به تفریح آن‌ها بدل شده! به‌طوری که یکی از مادران در صحبت‌هایی که داشت به این مسئله اشاره کرد و گفت: باورتان می‌شود که کودکان ما به‌ویژه پسربچه‌ها در خانه از سر کنجکاوی به دنبال به نمایش گذاشتن طریقه مصرف مواد مخدر توسط معتادان در اطراف رودخانه هستند؟!

کمی پیش‌تر که می‌رویم یکی دیگر از اهالی با اشاره به آنکه این منطقه به زباله‌دانی بدل شده و کسی به دنبال علاج مشکلات نیست، خاطرنشان کرد: چگونه ممکن است فردی بتواند در شهر علاوه‌بر گاو و گوسفند، اقدام به نگهداری یک‌هزار و 200 قطعه مرغ کرده و آن‌ها را در محله رها بکند و کسی با او کار نداشته باشد؟!

وی با بیان اینکه امسال به‌دلیل رها بودن مرغ‌ها در محله خانه‌هایمان پُر از کک شده بود، عنوان کرد: متأسفانه بارها پیگیر سم‌پاشی محل شدیم، اما حتی یک‌بار نیز این اتفاق نیفتاده است.

یکی دیگر از اهالی با اشاره به اینکه متأسفانه وجود مشکلات طی سالیان منجر به ایجاد فضای امن برای مجرمان و درعین‌حال ناامن برای اهالی شده است، گفت: متأسفانه در برخی از خانه‌های خالی محل شاهد بروز مفاسد اخلاقی نیز هستیم.

 وی با بیان اینکه اهالی طی دو سال گذشته حتی خود خواهان مشارکت مالی برای اجرای آسفالت و یا حداقل ریختن سنگ (نخودی) شده‌اند، افزود: متأسفانه حتی این مهم نیز مورد استقبال از سوی شهرداری قرار نگرفته و پاسخی دریافت نشد.

وی با تأکید بر اینکه در گذشته حداقل وجود فضای مسجد و نیز سرکشی روحانی و معتمدین  محلات دلگرمی برای حل مشکلات بود، گفت: متأسفانه با وجود چهار مسجد در نزدیکی این منطقه، هیچ‌گونه تأثیری در حل مشکلات نداشته و حتی یک‌بار نیز روحانیون مسجد سر به این محله نزده‌اند.

مع‌الوصف؛ با توجه به آنچه گفته شد، به‌عنوان یک خبرنگار به مدیران مرتبط با مشکلات عنوان‌شده در بخش‌های مختلف پیشنهاد می‌کنم حتی برای یک ساعت در محل حاضر شده و مشکلات را از نزدیک مشاهده کنند تا شاید این حضور فیزیکی بتواند آن‌ها را در درک مشکلات و یافتن راه حل عاجل برای این منطقه شهری فراموش‌شده کمک کند، زیرا آنچه ما در منطقه مشاهده کردیم، بیش از آنچه در متن توصیف شده، قابلیت بیان ندارد؛ بنابراین باید مدیران در منطقه حاضر شده و از نزدیک پیگیر حل مشکلات باشند.