سپهرغرب، گروه اندیشه: قرض گرفتن آدابی دارد که اگر طبق آموزه‌های قرآن و حدیث‌های اهل بیت علیهم السلام انجام شود، می‌توان امیدوار بود که قرض دارای برکت بوده و استفاده آن حلال است.

درست است که همه مردم وظیفه دارند که مراقب احوال دوست و آشنا و حتی غریبه‌ها باشند و در مواقع سختی و مشکلات، از همدیگر دستگیری کنند. درست است که کسی که پولی را به دیگری قرض می‌دهد باید رعایت حال و روزگار مقروض خود را بکند و او را برای ادای دینش در سختی و فشار قرار ندهد. اما بر اساس آموزه‌های قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام، قرض‌گیرنده هم مسئول است که موارد ادب و احترام را در برابر طلبکار خود رعایت کند.

یکی از ویژگی‌های قرض‌گیرنده مؤمن و باتقوا این است که به‌موقع قرضش را ادا می‌کند. همان طور که پیغمبر اسلام صلی‌الله علیه و آله فرموده‌اند: «اگر کسی بتواند حق کسی را بپردازد ولی معطل کند، هر روز که بگذرد، برایش گناه شخص باج‌گیر نوشته می‌شود.»

از طرف دیگر قرض‌گیرنده همیشه در فکر پرداخت بدهی است. چنانکه امام صادق علیه السلام فرموده‌اند: «هر کسی که پولی را قرض بگیرد و انگیزه پس دادنش را نداشته باشد، مانند دزد است.» در حدیث دیگری هم به نقل از آن حضرت نوشته شده است که: «خیرى در آن کس نیست که دوست ندارد از راه حلال مالى به دست آورد که آبرویش را حفظ و قرضش را با آن ادا نماید.»

البته قرض هم فقط برای کارهای ضروری یا پرسود باید گرفته شود. امام صادق علیه السلام در این خصوص فرموده‌اند که: «بهترین قرض، قرضی است که در آن منفعتی باشد.» پس برای هر کاری نباید دست را جلوی دیگران دراز کرد و پول قرض گرفت. در عین حال بیهوده مصرف کردن قرض هم کار درستی نیست.

در کتاب نهج‌الفصاحه هم به نقل از رسول اسلام صلی‌الله علیه و آله نوشته شده که آن حضرت فرموده‌اند: «هر کس اموال مردم را بگیرد و قصد پرداخت آن را داشته باشد خداوند آن را بپردازد (او را یارى می‌‏کند) و هر کس اموال مردم را بگیرد و قصد تلف کردن داشته باشد خداوند آن را تلف کند.»